Hij is al een tijdje uit, maar vanaf deze maand verkrijgbaar in alle vestigingen van Sounds, Plato en Concerto en binnenkort ook op marlonpenn.nl, bol.com en iTunes: Independence? van Marlon Penn. Met Independence? schrijft Penn niet alleen zijn debuut, maar ook zijn muzikale onafhankelijkheidsverklaring. Zonder gebruik te maken van samples, digitaal gefabriceerde bliepjes of opsmuk maakte Penn zijn solodebuut. Een behoorlijk statement in het huidige digitale tijdperk, waar onder andere VST (Virtual Studio Technology) niet weg te denken is uit de muziekindustrie.

Independence? opent met Up2U2Say. Een harmonische gospelzang, die overgaat in een experimenteel popcouplet dat bij vlagen doet denken aan de dikke sound van Muse. Deze switch van genres en moods klinkt door in het hele album, wat af en toe stokt. De nummers zitten prima in elkaar, maar de samenhang ontbreekt soms. Zo had A Gift, een klein liedje met een warme akoestische tokkel dat net onder de twee minuten klokt, halverwege de plaat meer kunnen glanzen. Als tweede nummer op het album lijkt het een wat vreemd geplaatst intermezzo.

SFEER EN DIEPTE
Dat Penn geen gebruik heeft gemaakt van samples en VST instrumenten, wil niet zeggen dat Independence? kaal klinkt. Dit bewijst Forsake Me, een vrij eenvoudig opgebouwd nummer met een repetitieve gitaartokkel waarin de vele omgevingsgeluiden zorgen voor veel (duistere) sfeer en diepte. Hier lijkt Penn naar Patrick Watson te hebben geluisterd: niet alledaagse effecten, echo’s en knisperende gitaren.

Independence? kondigt met single Revolt! (Think Again) zijn eerste hoogtepunt aan. Deze op synth gestoelde, politieke poprocksong trekt alles en iedereen in de wereld in twijfel. ‘Don’t trust the Internet, it’s all just bit’s and bytes’. De breakdown ontaardt onverwacht genoeg in een reggae-dub van een halve minuut om vervolgens alles uit de weg te schoppen voor een punkeinde. ‘Don’t trust banks for the crises will never end’, schreeuwt Penn.

Door naar de beste track van de plaat: Antidote. De intro van dit nummer lijkt een stoere variant van Bjork’s Hyper-Ballad door de echoënde drums. De zang van Marlon lijkt hier volledig in stukken te zijn geknipt en weer achter elkaar te zijn geplakt (zoals bij het gebruik van samples!). Als stevige basis wordt gebruik gemaakt van een moddervette synth die het hele nummer lang blijft rondsuizen.

VELE GEZICHTEN
Hierna zakt het album even wat in. Geen echte uitschieters en de eerste ballad van de plaat: Much More Than A Miracle. Een nogal (te?) zoet liedje waarin Marlon zich afvraagt wie hij is en wat zijn rol is in dit leven.

Marlon Penn laat op Independence? vele verschillende gezichten zien. Van het experimenteel donker en sferische Antidote, tot het lieflijke Arguments And Doubts uit de school van Elliott Smith. Goede, op zichzelf staande songs die waarschijnlijk live nog beter tot zijn recht zullen komen, omdat ze op plaat soms wat gevangen voelen. Een prima debuut van een muzikant die de popmuziek in Tilburg een schop onder de kont geeft.

Marlon Penn treedt met The Modern Underground op in Cul de Sac op 27 januari en tijdens Stukafest Tilburg op 24 februari.