Viberider vult Stage01 met breed uitwaaierende rock

Fill Bloom opent met solide stonervermaak

Wouter de Waal ,

Druk was het afgelopen zaterdag niet in 013’s Stage01, al kwam minstens één jongen speciaal voor de avond vanuit Culemborg afzakken, maar dat kon de pret niet bederven. Met maar liefst zes mensen en een klein handvol gitaren op het podium maakte Viberider er (ook met dank aan de stonermannen van Fill Bloom) een heel divers rockfeest van.

Fill Bloom opent met solide stonervermaak

Druk was het afgelopen zaterdag niet in 013’s Stage01, al kwam minstens één jongen speciaal voor de avond vanuit Culemborg afzakken, maar dat kon de pret niet bederven. Met maar liefst zes mensen en een klein handvol gitaren op het podium maakte Viberider er (ook met dank aan de stonermannen van Fill Bloom) een heel divers rockfeest van.

Even na tienen openen de Hollanders van Fill Bloom het bal voor een nagenoeg uitgestorven vloer. Niet wat je noemt een bijzonder eervolle taak, maar de band laat zich er geenszins door uit het veld slaan en doet zijn ding met passie en overtuiging. De gruizige aard van dit beestje plaatst het duidelijk in de stonerhoek, zij het met vocalen die eerder herinneren aan alternatieve rock. Geïsoleerd genomen klinken die een tikje onvast, maar ze mengen goed met de stevige instrumentale achtergrond en het enthousiasme van de zanger is zeker in deze tamelijk barre omstandigheden goud waard. De degelijk in elkaar gestoken nummers zijn over het algemeen pakkend en kort, op het slotstuk na, dat met zijn meer uitgesponnen karakter mooi doorverwijst naar het volgende concert.

De jongens en meisjes van Viberider houden namelijk wel van het oprekken van composities, hoewel ze daarnaast nog veel meer liefdes hebben. Het is dan ook moeilijk de muziek van deze medezuiderlingen onder een enkele specifieke noemer te scharen. Rocken doet het in ieder geval wel, met van stuk tot stuk variërende invloeden uit onder andere de stoner-, indie- en postrock. Eén van de meest in het oog (en oor) springende kenmerken van de band is wel de aanwezigheid van drie tot vier gitaren, waardoor de groep op passende momenten extra textuur in het geluid kan aanbrengen, een riff vetter kan laten klinken of meer elektrisch verwrongen herrie kan maken.

De combinatie van mannelijke en vrouwelijke zang draagt nog verder bij aan de toch al grote muzikale afwisseling. Het resulteert in een behoorlijk eclectisch geluid, dat echter niet in volstrekte willekeur ontaardt, dankzij de goede structuur en spanningsopbouw van de nummers. Derhalve worden de schaarse bezoekers getrakteerd op een meeslepende en (met hulp van wat melige meiden in het publiek) ook gewoon leuke show, die volgens de band trouwens één van de laatste in lange tijd zal zijn. Met een dergelijke opmerking in het achterhoofd is het toch erg fijn om deze band nog even in Tilburg aan het werk te hebben gezien.