Tilburg vormt deze week weer het podium voor het jaarlijkse Playgrounds Festival voor audiovisuele kunsten. Naast praatjes met mensen van Pixar en screenings van nieuwe films, beloofde het eerste avondprogramma in 013 donderdag heel wat voor de muziekliefhebber. De geluidsterroristen van HEALTH uit Los Angeles en het overbekende gabberpunkduo Aux Raus stelden niet teleur.

PICTUREPLANE
Het dagprogramma van Playgrounds is al enige tijd stijf uitverkocht, maar 's avonds in 013 is daar niet direct iets van te merken. Bij Pictureplane, de openingsact van de avond, is het zo stil dat je tussen de nummers door een speld kan horen vallen. Pictureplane is de nom de plume van Travis Egedy uit Colorado, die vanachter een tafel bedekt met aluminiumfolie een soort mix van trance en hiphop brengt. Het doet denken aan 8-bit muziek, maar dan met traditionelere elektronica gemaakt in plaats van een bataljon Gameboys. Met ravegeluiden, orkestrale melodieën en ter plekke gesamplede vocalen wordt een intrigerende mix gemaakt. Jammer is alleen dat Egedy nogal een statische performer op het podium is. Normaal gesproken staat hij met zijn apparatuur op de dansvloer, zegt Egedy, die ook klaagt over afleidende visuals achter hem, maar dat mag natuurlijk allebei geen excuus zijn. Geef dan gewoon toe dat je stoned bent. Het optreden duurt niet veel langer dan twintig minuten; er stonden vast meer tracks klaar, maar Pictureplane kiest eieren voor zijn geld.

HEALTH
Het blijkt dat de festivalbezoekers gewoon nog iets langer thuis zijn blijven chillen, want wanneer HEALTH arriveert op het podium, staat de Kleine Zaal ineens helemaal vol. Het recept van de band bestaat uit strak uitgevoerde post-punkriffs, kale maar bijtende drums en spookachtige vocalen. Voeg daar ook maar een luchtalarm of twee bij: bij HEALTH denk je constant dat de Russen komen. Dat klinkt draconisch en dat is het ook, maar wat een intense band, wat een spektakel. HEALTH volmaakt een duidelijke visie van wat ze wil en dat zie je niet bij veel bands. Vier mannen veranderen voor even in een strakke eenheid van geluidsterroristen en werkelijk alles wat ze doen gaat door merg en been. Het is niet voor iedereen, maar voor fans van extremere muziek een must om gezien te hebben.

AUX RAUS
Aux Raus behoeft natuurlijk nauwelijks introductie. Voor het Playgrounds Festival is dit duo een erg goede keus, want de heren gaan als vanouds lekker speels te werk. De meesten in het publiek weten precies wat ze moeten verwachten van dit beproefde concept: bij het tweede nummer gaan de handjes in de lucht, bij nummer drie gaat de broek van Bastiaan Bosma op half elf en bij de vierde track wordt van het publiek een circle pit gevraagd, die er vrijwel meteen komt. Aan de live-aanpak van Aux Raus is al tijden niet gesleuteld, ook al lieten de heren bij De Wereld Draait Door niet lang geleden zien dat de nieuwe nummers van het album The Brick Is In The Air ook met meer mensen kunnen worden gebracht. Het maakt het publiek hier niet uit. 'Never change a winning team', zeker niet als dat team jaren na zijn debuut op de Nederlandse podia nog net zoveel lol teweeg brengt. Dat het optreden eindigt met twintig dansende en hakkende mensen op het podium, is haast vanzelfsprekend.

WAXDOLLS
Om de avond met een klein beetje minder gas erop af te sluiten, zijn de Vlamingen van Waxdolls binnengehaald. Waar Aux Raus meer voor de mannen bedoeld leek te zijn, gingen vooral de meisjes uit hun dak bij dit duo. Als je Justice en Goose kent, zul je door deze jongens niet verrast worden; op bepaalde momenten lijken ze zelfs schaamteloos uit het oeuvre van hun voorbeelden te citeren. Maar de performance van Waxdolls is een stuk zelfverzekerder geworden sinds we ze voor het eerst zagen. Dat blijkt wel uit de eerste momenten, wanneer zanger Wim Slabbinck vanaf het podium tegen een meisje dat vooraan staat weet op te rijden. Wat in iedere recensie over Waxdolls even genoemd moet worden, is dat deze Slabbinck is afgestudeerd als seksuoloog. Het verklaart heel misschien waarom de meisjes hier honderd procent uit hun dak gaan en de jongens deze geile donders in leren jassen net wat argwanender aankijken. Van 't Groenewoud heeft het al gezegd: "Meisjes! Ze maken ons kapot meneer."