Voor het derde jaar op rij kwam de Popronde afgelopen vrijdag naar Tilburg. Op veertien locaties, uiteenlopend van 013 tot Ruimte X, van de schouwburgfoyer tot Cul de Sac, mochten live-acts uit heel Nederland zich van hun beste kant laten zien. Lees hier de recensies van onder andere Tommy Ebben, Chef'Special, Quick & Brite, MilkMoneyMaffia en Lola Kite.

TOMMY EBBEN & BAND (22.30 - DE PLAATS)
Ouderwets vrolijk. Dat wordt je van de retro pop/rock die Ebben met zijn band maakt. Ongecompliceerde maar hele goede muziek leveren deze Groningse heren. Zelfs de instrumenten hebben een nostalgisch tintje: zo lijkt de basgitaar recht uit de jaren '60 te komen en af en toe klinkt er een hammond orgeltje. Ebben houdt zich als frontman goed staande: zelfs wanneer een vrouw voor het podium net iets te veel aandacht vraagt met haar geschreeuw lacht hij vriendelijk en zet zonder verder afgeleid te worden het volgende nummer in. Wat zijn het toch beleefde jongens, die Groningers. (KK)

MILKMONEYMAFFIA (22.30 – RUIMTE X)
Elektro uit Groenland, dat doet de MySpace vermoeden; het blijkt echter om een Nederlands trio te gaan dat een erg leuk concept van zichzelf heeft weten te maken. MilkMoneyMaffia weet extreme lulligheid op een sublieme manier uit te buiten. In de hoek staat een man met een masker die gaandeweg het optreden steeds meer gaat dansen; een levend rekwisiet. Daarnaast heeft een van de deejay's zich uitgedost als een ramptoerist en klinkt hij alsof hij een Smurf heeft opgegeten. MilkMoneyMaffia maakt elektro met een diepe, pompende bas. Er wordt veel geremixt, van Beastie Boys tot Black Eyed Peas. Hoewel niet veel Poprondegangers Ruimte X hebben kunnen vinden, wordt er door het gezelschap dat er is naar het einde toe toch wat bewogen. Het laatste nummer, een prachtige ballad, wordt afgesloten met een fenomenale saxofoonsolo van de man met het masker. Het effect is overdonderend. MilkMoneyMaffia is zeer vermakelijk, maar het concept is misschien niet zo heel lang houdbaar. (LR)

DAYBROKE - (23.00 - STUDIO)
Tegen de formule van de Popronde in (waarbij het gebruikelijk is dat een band normaliter buiten zijn of haar eigen regio speelt) is er wederom, na Bradley’s Circus in Extase, een thuiswedstrijd van een band uit de eigen regio, namelijk Daybroke. Deze thuiswedstrijd wordt echter niet met een overtuigende overwinning afgesloten. Het moet gezegd worden. De ‘formule’ rocknummers van de band zitten goed, catchy en strak in elkaar. Denk hierbij aan Foo Fighters in een (nog) toegankelijker jasje. Helaas is het geluid in de Studio nog steeds van bedroevend slechte kwaliteit, waardoor de sound van de heren wel erg gezapig overkomt. Met frontman Tom Sikkers (ex-Wealthy Beggar) beschikt het viertal wel over een charismatische frontman, maar zijn zeurderige stemgeluid wordt op den duur wel erg eentonig. Wie de band al vaker aan het werk heeft gezien kan beamen dat hier een strakke, geroutineerde band staat te spelen, met een paar aardige nummers, maar ook nog met teveel ‘middle-of-the-road’ nummers die het doel missen. Daardoor eindigt deze thuiswedstrijd in een doelpuntloos gelijkspel en heerst er een gevoel van opluchting bij het eindsignaal.
(JWvP)

UNCLE FRANKLE (23.00 - CUL DE SAC)
Uw verslaggever zal er geen doekjes om winden: het geluid van veel op Engelse leest geschoeide ‘alternatieve’ orkestjes doet hem niet zoveel, om maar niet te zeggen dat het hem vaak behoorlijk stoort. Als de leden van Uncle Frankle het podium van de Cul betreden in kostschooltenue, vreest hij dan ook het ergste. Die vrees wordt helaas bewaarheid: Uncle Frankle grossiert in hoekig drum- en gitaarwerk en irritante vocale kleutermelodieën (met teksten als ‘padapa-padapapa’). Dat gezegd hebbende, moet toegegeven worden dat dit totaal niet swingende, eenvoudige vierkante gehak de talrijke aanwezigen in de Cul over het algemeen erg weet te bekoren en enkelen zelfs tot dansen aan weet te zetten. Aan inzet mankeert het de band trouwens ook niet: aan het slot van het concert rennen zanger en gitarist zelfs van het podium af. (WdW)

CHEF'SPECIAL (23.00 - POLLY MAGGOO)
Het grote gemak waarmee deze heren een feestje neerzetten is ongelofelijk. Met een fijne mix van hip-hop, funk en hier en daar een vleugje rock is er geen andere mogelijkheid dan mee te gaan in de fijne groove van deze band. Chef'Special is extreem goed op elkaar ingespeeld en verrast telkens weer door continu van sfeer te veranderen. Hard, zacht, rustig en dan weer grenzeloos uit je dak gaan. Dit in combinatie met een frontman die de hele zaal door springt en de longen uit zijn lijf rapt, maakt van Chef'Special de ultieme live-act. (KK)

QUICK & BRITE (23.30 - CAFE JORIS)
Jaren geleden gaven Amersfoorters Quick & Brite een waanzinnig optreden bij Club Lek met een live-drummer. Golvend op de hype van de 80's-revival, keek het duo vooral naar wat New Order deed toen de Britse band volledig aan de drugs op Ibiza zat, maar ook hiphop-en big beats werden niet geschuwd. Quick & Brite heeft in de daaropvolgende jaren weinig van zich laten horen, dus mag het een aangename verrassing heten dat het duo zomaar even op de Popronde in Tilburg staat. Maar waarom in Café Joris? Het café kent zo goed als geen geschiedenis met dance en het aanwezige publiek lijkt ook eerder voor de conversatie te kiezen dan voor bewegen. Andere conclusie: Brite is niet meer. Niet dat er maar één knoppendraaier staat, maar van begin tot eind zijn de baslijnen diep en sinister en de melodieën grauw en onheilspellend. Voor visuele afleiding projecteert een beamer beelden van honden, schreeuwende mensen, maar ook dansende bejaarden. Een leuk contrast dat wordt overschaduwd door een nog groter contrast: Quick & Brite in Café Joris is een verkeerde combinatie. (BvD)

REBELLE (23.30 - BRANDPUNT)
Op de website van Popronde kreeg ik bij voorbaat een verkeerd beeld van ReBelle. De woorden 'Den Haag', 'rockchicks' en vooral 'TMF' zijn genoeg om een gruwelijk beeld te vormen van een vrouwelijke Di-Rect, of een verzameling Anoukjes. ReBelle bewijst in Brandpunt echter al heel snel dat je ze met zo'n kwalificatie toch echt te kort doet. Dit trio brengt een erg sterke set rocksongs met veel attitude en punk-energie. Dit is voor de verandering eens een meisjespopgroep met persoonlijkheid, al zijn we over een jaar misschien wel dat ene nummer beu dat overduidelijk als 'hit' bedoeld is. (Overigens wil ik namens onze fotograaf nog opmerken dat Brandpunt echt bijzonder rottig was ingericht voor de fotografen vanavond.) (RG)

DEEPFREAKX (00.15 - CAFÉ BOLLE)
Hiphop, elektro, rap, techno, breakbeats en Pink; Deepfreakx combineert het met het grootste gemak. De frontman is een echte gangmaker en weet het publiek in eerste instantie mee te slepen. Helaas blijkt het Bollepubliek snel af te haken. Jammer, eigenlijk hoort een heel veld na een lange festivaldag uit zijn dak te gaan op de pompende beats van Deepfreakx. Niet alleen hiphopper Skylone beschikt over een goede stem, ook DJ Ype Wellinga blijkt over een heel bekoorlijk stemgeluid te beschikken. Een vette show met genoeg humor en interactie; helaas wordt het optreden naar het einde toe wat slapper en meer van hetzelfde. Het gebrek aan variatie zorgt ervoor dat de energie keldert en het publiek niet achterblijft met de energie van de vette start van het optreden. (LR)

LOLA KITE (1.00 - STUDIO)
Op de afterparty van Popronde mag naar traditie gespeeld worden door de band die het momenteel het beste doet in het clubcircuit. Dit jaar de eer aan Lola Kite. De band is sinds begin dit jaar bezig met een gestage opmars en neemt binnenkort een album op voor het onvermijdelijke indielabel Excelsior. Het energieke viertal brengt een even energieke als bizarre mix van elektronica en traditionelere rockgeluiden die nogal aan jaren tachtig-helden als Echo & The Bunnymen doen denken. De ietwat flauwe synthesizer-riffjes verraden ook de invloed van Harry Merry, maar combineren dan weer uitstekend met het warme stemgeluid van frontman Keez en zijn partners. Lola Kite is al met al een band die je niet als simpele optelsom in een recensie kunt weergeven. Het publiek dat in grote getalen in Studio is komen kijken, vreet het in ieder geval op als warme broodjes. (RG)