De vrijdag is vanouds de dag voor de muzikale grootheden in Paradox. Zo ook bij het Tilburgs Jiddisch Festival, waar op deze dag de beroemde klarinettist David Krakauer met zijn Klezmer Madness plus DJ SoCALLED zorgde voor een feestelijke en eigentijdse benadering van die traditionele muziekstijl.

YORAM LACHISH & REMBRANDT FRERICHS TRIO
De Israëlische hoboïst Yoram Lachish bijt vandaag in samenwerking met het Rembrandt Frerichs Trio het spits af onder de gelegenheidsnaam Levantasia. Een heel toepasselijke titel, want dit viertal speelt met veel verbeeldingskracht en een vaak oosters aandoende intonatie. Het wat afgeknepen, nasale geluid van de hobo leent zich daar natuurlijk ook uitstekend voor. Net als Yusef Lateef (één van de weinige andere improvisatoren die het instrument regelmatig ter hand hebben genomen) grijpt Lachish om die oosterse sfeer nog te versterken soms naar een traditioneel blaasinstrument uit die regionen.

Het liedmateriaal van de groep loopt uiteen van een eeuwenoude Sefardische zang (Master Of Forgiveness) tot een modern stuk als The Path. Bovendien dragen alle leden van het trio compositorisch een steentje bij: bassist Tony Overwater met het exotische Beirut, drummer Vinsent Planjer met zijn eigen Suite, deels door hem gespeeld op een Perzische drum (tombak) en pianist Rembrandt Frerichs met het eenvoudig getitelde Jewish Melody (waarbij Lachish zowaar even op een ramshoorn of iets wat erop lijkt speelt). Alles bij elkaar een uiterst afwisselend eerste deel van de avond, met sterk samenspel en fijne, vaak verrassende solo’s van alle muzikanten.  

DAVID KRAKAUER EN KLEZMER MADNESS FEAT. SOCALLED
Afwisseling vormt ook een kernwaarde bij het optreden van David Krakauer en consorten, maar het uitbundige begin daarvan maakt meteen al duidelijk dat dit een heel ander concert gaat worden dan het vorige. Waar Lachish echte luistermuziek maakt, daar draait het bij Krakauer en vrienden uiteindelijk allemaal om feest. Niet zo vreemd natuurlijk, aangezien klezmer van oudsher bij uitstek muziek voor bruiloften en partijen is. Opvallend hierbij is wel de brede kijk die de klarinettist op de muziekstijl heeft. Hij vergeet het muzikale verleden zeker niet, getuige een nummer als Klezmer A La Bechet, een ode aan de legendarische jazzklarinettist en sopraansaxofonist die in zijn veelvuldig gebruik van vibrato wel iets weg heeft van een klezmermuzikant.

Maar hij draait zijn hand ook niet om voor funk en hiphop, mede dankzij een in het Engels en Jiddisch rappende DJ. Het resulteert in een vrolijk en zeer dansbaar optreden, hoewel voor het dansen niet echt ruimte is vanwege de met stoeltjes volgepropte zaal. Daarom vermaakt het overwegend vergrijsde publiek zich maar met ritmisch geklap in de handen en het op gepaste momenten roepen van “tweet tweet” tijdens het gelijknamige nummer (alhoewel een enkele oude heer er bij tijd en wijle toch in slaagt heftig schommelend op z’n stoel een soort van éénpersoons bejaardendisco te creëren, waarvoor respect).

Het remt de prima muzikanten overigens niet om een uitmuntend optreden doorspekt met indrukwekkende solo’s te geven, dat met het afwisselend lyrische en heftige Love Song To Lemberg/Lviv (de geboorteplaats van Krakauers grootvader en een stad met een levendige Joodse cultuur voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog) mooi wordt afgesloten. Een uitgelaten concert, waarbij de stoeltjes wel aan de kant geschoven hadden mogen worden.