In een aanvankelijk zonovergoten, vervolgens even door wat buien geplaagde en uiteindelijk weer droge Interpolistuin vond op Tweede Pinksterdag het International Gipsy Festival plaats. Het beroemde Roemeense orkest Taraf De Haïdouks sloot het festival evenals drie jaar geleden af en slaagde er wederom glansrijk in het publiek in een feestende massa te veranderen.

HILJA GRÖNFORS
De Finse zangeres Hilja Grönfors opent het festival met prima vertolkingen van traditionele Romaliederen uit haar land. Gestoken in fleurige kledij en muzikaal gesteund door bassiste, violiste, gitarist, mandolinespeler en accordeonist brengt ze volksverhalen tot leven, handelend over drinken, vechten, paarden en natuurlijk de liefde, met name in haar tragische dimensie. Althans, afgaande op de uitleg van de accordeonist bij de nummers, want verstaan doen we Grönfors natuurlijk niet. Dat hindert verder ook niet, want de overwegend rustige en melancholieke liederen, naar het einde toe afgewisseld met een enkel energiek stuk, vormen een prima muzikale start van het festival.

STRICAT & THEODOSII SPASSOV & GUESTS
Vervolgens mag het Nederlandse StriCat ensemble, bestaande uit trompettist, accordeonist en cymbalonspeler en bij deze gelegenheid uitgebreid met twee violisten en een altviolist en een Bulgaarse meester van de kaval (een oude houten herdersfluit) genaamd Thodosii Spassov zijn kunsten vertonen. Deze op Balkanmuziek georiënteerde groep beweegt zich vaak in de richting van de jazz en de composities bieden dan ook veel ruimte voor uitgebreide solo’s, waar met name Gijs Levelt op trompet, Theo van Tol op accordeon en Mihai Turcitu en Oene van Geel op respectievelijk viool en altviool veel gebruik van maken. En natuurlijk Spassov, die laat horen wat een enorm bereik en variatie van timbre zijn instrument bezit. Een sterk, extravert optreden.

ACQUARAGIA DROM
Het Italiaanse Acquaragia Drom is de eerste onvervalste feestband deze dag en bij deze groep gaan dan ook voor het eerst uitgebreid de voetjes van de vloer. Om het publiek in beweging te brengen moeten de gitarist dan wel tamboer Elia Ciricillo en accordeoniste Rita Tumminia natuurlijk wel even het goede voorbeeld geven, maar dat doen ze met zichtbaar genoegen. Ook bassist Sandu Gruia Sandokan draagt zijn steentje bij aan de feestvreugde door zijn instrument snel te laten rondtollen en soms boven zijn hoofd te tillen. En dat deze band naast een uitgelaten stemming ook een boodschap over wil brengen, blijkt wel uit een nummer over de misstanden in hun land door toedoen van de maffia.

PARNO GRASZT
Parno Graszt schijnt wit paard te betekenen. Als we afgaan op de muziek die het Hongaarse gezelschap met deze naam maakt is dat een behoorlijk energiek paard, dat regelmatig op hol dreigt te slaan. Op een stevige basis van metalen kannen, accordeon, bas en maar liefst drie gitaren kunnen zangers en zangeressen zich helemaal uitleven, ook door regelmatig een dansje met elkaar aan te gaan. Ondanks de verslechterende weersomstandigheden bij dit optreden weten de Hongaren het publiek moeiteloos aan zich te binden en tot beweging aan te zetten. En laten we eerlijk zijn, als je geen regenkleding of andere bescherming bij je hebt is dat natuurlijk ook de beste manier om warm te blijven.

BASILY GIPSY LATIN BAND
De familie Basily uit Nederland staat wijd en zijd bekend om haar gitaargeoriënteerde gipsy jazz die veel dankt aan het werk van Django Reinhardt, de aartsvader van het genre. Vandaag hebben ze hun band echter uitgebreid met drummer en keyboardspeler en varen ze een veel rustiger, voornamelijk op latin en lounge geïnspireerde koers. Hun keuze om het overbekende Eagleslied Hotel California te coveren (waarbij de toetsenist de vocalen voor zijn rekening neemt) mag typerend heten voor het kalme en wat risicoloze karakter van deze set. Uw verslaggever had liever wat meer spetterend gitaarwerk gezien, maar houdt het er maar op dat het orkest op deze manier een aangenaam rustpunt vormt te midden van al het gipsygeweld.

PUERTO FLAMENCO
Het uit Sevilla afkomstige Puerto Flamenco representeert vandaag als enige de (u raadt het al) flamencovariant van de zigeunermuziek. Dat doet het met passie en een authentiek stijlgevoel, waarbij de elektrische bas die één van de gitaristen af en toe ter hand neemt het enige duidelijk moderne element in het groepsgeluid vormt. Voor het overige kent dit optreden de vertrouwde ingrediënten: heftige percussie accenten, messcherp gitaarwerk, gepassioneerde en ietwat oosters klinkende zang van een dame en een heer en tot slot natuurlijk de gracieuze gebaren en het ritmisch schoenengeklik van een danser en danseres. Zeker het elegantste optreden van de dag, dat echter misschien nog beter tot zijn recht was gekomen in een wat intiemere omgeving.

TARAF DE HAÏDOUKS
Zo’n omgeving hebben de Roemeense straathonden van Taraf De Haïdouks juist volstrekt niet nodig. De vaste presentatrice kondigt al aan dat ze zonder de andere bands tekort te willen doen met een gerust hart durft te zeggen dat vandaag het beste voor het laatst bewaard is en dat kan uw recensent haar alleen maar nazeggen. Dit uiterst virtuoze veelkoppige gezelschap vormt gegarandeerd een doorslaand succes op elk festival. Drie jaar geleden slaagde het er al in het Gipsy Festival in een dansende en springende meute te transformeren en ook vandaag flikken de heren het kunstje weer. Twee oude mannen met sterk doorleefde stem dragen zorg voor de onontbeerlijke lyrische kant van het orkestgeluid, maar het zijn vooral de vaak ongekend rappe loopjes van de vele uiterst getalenteerde instrumentalisten die ervoor zorgen dat het publiek zich onherroepelijk laat meeslepen. Bij het einde van de reguliere set wordt het ‘luister nou even’ van voornoemde presentatrice dan ook door enthousiast gejoel overstemd. Na de toegift is het echter echt uit met de pret en eindigt deze dertiende editie van het Gipsy Festival op haar hoogtepunt.