Plan Nederland houdt aanstaande donderdag een benefietconcert in 013. Een viertal bands geeft acte de présence op deze avond, waarvan de gehele opbrengst naar het goede doel gaat. Het Tilburgse Maze is één van hen. Maar hoe betrokken zijn deze muzikanten eigenlijk met Plan Nederland? Zijn het idealistische wereldverbeteraars of muzikanten die simpelweg een mooi podium zien om op te treden? Ingo Dassen van Maze vertelt.

Dassen doet er niet moeilijk over: zonder het benefietoptreden had Maze nooit zo makkelijk haar debuut kunnen maken in 013. Toch wil hij zich geen profiteur noemen van de inzet van de stichting. "Het is gewoon tof dat wij juist door op te treden een kind in Afrika kunnen helpen", aldus de Tilburgse rocker. Hij mijmert er zelfs over dat er met het optreden binnengehaalde geld een nieuwe muzikant kan opstaan in Afrika. Dat een kind ook een gitaar krijgt om op te spelen. Dassen zegt het met een glimlach. "Misschien loop ik nu ook maar een beetje te dagdromen, en zie ik het allemaal te groot. Feit is in ieder geval dat Plan Nederland met het opgehaalde geld van het concert, zo’n vijf euro per kaartje, kinderen in ontwikkelingslanden kan sponsoren." Toch leert een blik op de website van Plan Nederland dat die gitaar waarschijnlijk nog ver weg is voor veel kinderen. In de meeste landen is de primaire zorg van de stichting het creëren van een beschermde leefomgeving met goed onderwijs.

Volgens Dassen is het een win-winsituatie: zowel Maze als Plan Nederland heeft baat bij het optreden. De filosofie hierachter ontwikkelde de gitarist al eerder; zo stond de band ook al eens op een benefietconcert voor Amnesty International. Als programmeur bij een poppodium in Maastricht kan hij precies uit leggen wat het voordeel is van een benefiet. "Bij een groot poppodium liggen er algauw duizend cd’tjes op je bureau van bandjes die zichzelf aanbieden. Zodoende is het moeilijk jezelf als groep te onderscheiden. Maar een benefiet geeft je net dat extra’s, waardoor je in het programma van zo’n zaal terechtkomt." Hij voegt er wel aan toe dat je een beetje handig moet zijn met de uitleg van je muziek om gekozen te worden. Zo bood hij bij Plan Nederland Maze aan met de single Tomorrow, die over hoop verhaalt. Dassen: "Nou hoop, kansarme kinderen. Een mooi bruggetje toch?" Terwijl hij de woorden uitspreekt, schiet hij in de lach. Hij erkent zelf ook dat de vergelijking op weinig is gebaseerd.

Voor Maze is het balletje inmiddels behoorlijk gaan rollen: niet alleen staat de band in steeds meer en grotere zalen, voor de zomer staat er een kleine tour in Engeland gepland en zijn er plannen voor een full-lenght album. Muzikaal gezien ontwikkelt de band zich ook steeds verder. Dassen vertelt dat de band begon met rustige, poppy muziek, maar dat het zwaardere gitaarwerk gaandeweg een steeds belangrijker onderdeel van het geluid werd. Momenteel combineert de band engelenzang met zware gitaren. Een combinatie waardoor mensen, volgens Dassen, met bands als Evanescence in het achterhoofd de muziek als 'gothic’ bestempelen. "Onnodig", betoogt de gitarist. "Door onze continue muzikale ontwikkeling past er geen vast stempel op de muziek." Gemakshalve ziet de ondertussen aangeschoven medegitarist Nick Franssen de band dan ook gewoon maar als "A Perfect Circle met Alanis Morisette op zang".

Beide gitaristen hebben geen angst om door mee te doen aan het benefiet als softe rockers te worden gezien; ze zouden het simpelweg onzin vinden als mensen zo dachten. Want wat is er nou fout aan om Plan Nederland op deze manier te helpen? Hierop voortbordurend vinden de mannen de relatie tussen rock met zijn nadruk op genot via seks en drugs, en ontwikkelingswerk geen vreemde. Lachend merkt Dassen op dat seks ook een goed doel is. Verder beargumenteert hij dat ontwikkelingswerk een band niet zachter maakt. Als voorbeeld noemt hij de Amerikaanse punkers van Anti-Flag die keiharde muziek maken, maar zich tegelijkertijd ook nadrukkelijk inzetten voor een betere wereld. 

Ook Franssen ziet geen gapend gat tussen de rockwereld en een ‘betere’ wereld. Franssen: "Bij een band als U2 is het eigenlijk wel goed dat Bono zich zo inzet voor Afrika. Natuurlijk, als muziekliefhebber erger ik me er kapot aan als blijkt dat een interview met de band over de nieuwe cd drie kwartier lang over ontwikkelingswerk gaat. Een onderwerp dat misschien niet eens op de plaat terug te vinden is. Maar wanneer ik er puur als mens naar kijk, heb ik respect voor zijn prestaties. Juist de rockwereld kan veel voor deze maatschappij betekenen. Anders dan een willekeurig persoon kan een muzikant als Bono daadwerkelijk iets veranderen aan de wereld."