Op de laatste dag van Festival Mundial 2009 werden we verrast door de Braziliaanse Chippendales van Bonde dos Carentes, maar liefst twee Belgische ska-bands en de Afrikaanse Lauryn Hill in de vorm van Nneka. Oscar D'Léon, de 'grand old man' van de salsa, had terecht de eer om het festival af te sluiten.
ZULU 9.30
Salsa, funk, reggae, rap en ska afkomstig uit Barcelona en geïnspireerd op de Braziliaanse muziekcultuur. Negen man groot is Zulu 9.30 en allen lijken er evenveel plezier in te hebben. De energie bruist van het podium af en de zon versterkt de zomerse sfeer. De combinatie van bovengenoemde stijlen creëert een dansbaar geheel, waar het hele publiek vrolijk van wordt. (LR)
EL CRÉME GLACE QUÈS
Belgische ska, met een wel erg hoog carnavalsgehalte. De band weet een feestje te bouwen, maar is tekstueel wel erg slap. Gelukkig voor El Créme Glace Quès zijn er altijd van die malloten die braaf doen wat er gezegd wordt, tien rondjes om hun as draaien en maar met hun tien vingers blijven zwaaien. Muzikaal gezien is de band goed, al verzanden ze tussen de nummers door in geouwehoer. El Créme Glace Quès had meer uit zijn optreden kunnen halen dan de band nu heeft gedaan. (LR)
NNEKA
Volgens de presentatrice doet ze Nneka nog tekort met een vergelijking met Lauryn Hill, een gewaagde uitspraak als je het mij vraagt. Er wordt blijkbaar heel wat verwacht van deze Nigeriaanse zangeres. Qua zang is Nneka het Afrikaanse equivalent van Selah Sue, maar de muziek van Nneka is meer hiphop- en funkgeoriënteerd dan die van de Vlaamse. Nneka heef een dijk van een stem en een goede band om zich heen verzamelt. Ze zingt over de situatie in Nigeria en bedient het publiek van meerdere politiek correcte speeches. Muzikaal niets opvallends, wel een opvallend goede kwaliteit. (LR)
CAFÉ CON LECHE
De tweede Belgische skaband op New Vibes Stage. Waar El Créme Glace Quès nog wat leuks liet zien op het podium, blijft er van Café con Leche bijna niets over. De zangeres heeft weinig power in haar stem en de band is tekstueel niet erg sterk. Er wordt gezongen in het Frans, maar dit leukt de doorsnee ska niet echt op. Een eigen sound weet Café con Leche niet te creëren en een optreden van een halfuur is dan ook meer dan genoeg. (LR)
KARAMELO SANTO
Deze Argentijnse skapunkband is verreweg de meest energieke band van de Mundial zondag. Het publiek is getuige van een optreden van de Spaanstalige versie van Rancid. De band staat als een huis en waar zang bij ska en punk nog wel eens over wil gaan in geschreeuw, kent Karamelo Santo prachtige samenzang. Een degelijke band die de voltallige tent aan het dansen krijgt. (LR)
BONDE DOS CARENTES
Als dansgroep uit de sloppenwijken van Brazilië overgevlogen, mag Bonde dos Carentes afsluiten op het kleine UDC podium. Voor het podium hebben zich voornamelijk jonge dames geschaard en als de zwaar gecompresste computerbeats over het Plein 2015 schallen, is al snel duidelijk waarom ze zo dichtbij zijn komen staan. Vier sensueel bewegende jongemannen met goed afgetraind lichaam springen ongeveer op de beat in de rondte. Trillende billen, trillende buik en de nodige heupbewegingen in hurkhouding. De shirts worden omhoog getrokken om de platte buiken duidelijk te zien bewegen, meisjes die te dicht op het podium zijn gaan staan worden verrast met een paar gerichte heupbewegingen in hun gezicht. Braziliaanse chippendales die vrouwenharten op hol doen slaan en alles doen om sensationeel op te bouwen naar de climax, tot in het dak hangen van de kleine tent. Maar als dat hoogtepunt dan komt, blijkt 'The Full Monty' geen optie. Met de korte broek op de enkels staan ze in hun strakke onderbroekjes. Genoeg voor de gillende keukenmeiden, maar niet de beste dansgroep die UDC deze dag overvloog. Dat was eerder de Zuid-Afrikaanse dansgroep Nkosinathi die met hun prachtige pantsula-dansstijl vele kleine verhaaltjes vertelde. Maar toen waren er nog kinderen aanwezig en kon Bonde dos Carentes niet. (TvE)
OSCAR D'LEÓN
Hoe kun je een feestelijke dag nou beter afsluiten dan met een goede portie salsa? Dat moet de organisatie van Mundial hebben gedacht toen ze Oscar D'Léon binnenhaalden. De Venezolaan is in Zuid-Amerika een grote ster en krijgt ook in Tilburg flink wat voeten aan het dansen. Met percussionisten, blazerssectie en D'Léon als bandleider waan je je vanzelf in Zuid-Amerikaanse sferen. Dat komt niet op de laatste plaats door het gemengde publiek dat massaal op het ritme meebeweegt. D'León zelf staat er ook beweeglijk bij voor iemand die zes jaar geleden snel achter elkaar drie keer een hartaanval kreeg. Als de band met een spetterend nummer afsluit, zit Festival Mundial erop. Het was weer een uitstekende editie.(BvD)