RIAN MALAN
Rian Malan is een politiek actieve schrijver, geschiedkundige, dichter en muzikant uit Johannesburg. Zijn muziek klinkt exotisch en tegelijkertijd opvallend vertrouwd, iets dat versterkt wordt door het Zuid-Afrikaans waarin hij zingt. Ondersteund door een heerlijk lome contrabas en subtiel accordeonspel, begeleidt Malan zichzelf op gitaar terwijl hij vertelt over het leven in Zuid-Afrika. Malan mijdt gevoelige onderwerpen als apartheid niet, maar wordt nergens te beladen. Politieke statements worden afgewisseld met up-tempo covers die doordrongen zijn van zwarte humor. Het meest memorabel is Malan zelf. Hij is niet te beroerd om zijn optreden even stil te leggen om in gebroken Engels tekst en uitleg te geven, als hij merkt dat het publiek zijn Zuid-Afrikaanse verhalen niet helemaal begrijpt. Met zijn doorleefde, schorre stem en cynische, half-gezongen voordracht klinkt Malan alsof hij de duizend reeds is gepasseerd. Zijn verweerde kop en witte manen dragen daar alleen maar aan bij. Op de achtergrond kringelt rook voortdurend om de muzikanten heen. Het geeft de muziek allemaal precies het rokerige, mysterieuze karakter dat hij nodig heeft. Malan biedt een degelijk voorprogramma dat goed aansluit op hetgeen Gert Vlok Nel later ten gehore zal brengen.

GERT VLOK NEL
Gert Vlok Nel kreeg in 2006 bekendheid in Nederland door Walter Stokman's documentaire Beautiful In Beaufort-Wes. Daarna was het even redelijk stil rond de Zuid-Afrikaanse dichter/muzikant. Vanavond neemt hij op fenomenale wijze revanche, hoewel woorden als revanche de natuur van deze bescheiden man eigenlijk geweld aan doet. Vlok Nel begint zijn optreden met het voordragen van een van zijn gedichten. Daarna zetten hij en zijn band Waarom Ek Roep Naar Jou Vanaand in, een lange maar ijzersterke ode aan een overleden zanger. Vlok Nel oogt en klinkt een stuk minder fel dan Malan. Daardoor is hij des te aangrijpender. Gestuwd door herhalende gitaarklanken bezweert Vlok Nel het publiek met zijn wonderlijke verhaal en zijn zachte, soms bijna fluisterende stem. Het niveau van deze opening wordt tijdens de rest van de avond wellicht niet gehaald, maar desalniettemin zet Vlok Nel een parel van een show neer. Stuk voor stuk zijn Vlok Nel's nummers prachtige, maar droevige verhalen. Vertalingen die op een videoscherm geprojecteerd worden zorgen er voor dat het Nederlandse publiek daar volop in mee kan gaan. Vlok Nel zingt over de laatste vrolijke scène van Mr. Bean en het laatste jaar dat hij gelukkig was. Over hoe akelig een zonnebloem om kan komen en over een verloren liefde die nu computeranaliste is. Hij is hartverwarmend -en verscheurend tegelijkertijd. De arrangementen sluiten daar perfect bij aan. Een soepele bas die regelmatig als leadgitaar functioneert, gepijnigde mondharmonica, trillerige orgeltexturen en ronde accordeonakkoorden zorgen voor een sfeervolle omlijsting die voortdurend verrast, maar nooit de aandacht afleidt van de hypnotiserende zang. Een fenomenale, warme performance die de laatste overblijfselen van het winterweer moeiteloos uit het publiek blaast.