Carnaval was voor sommigen al ruimschoots begonnen, maar de liefhebber van de wat meer experimentele blaasmuziek was vrijdagavond goed op zijn plaats in Paradox. De jazzpunk van Acoustic Ladyland veroverde de harten van vele toeschouwers met een overrompelende show. LEF Acoustic Ladyland bestaat uit mensen met ballen. Dat blijkt al uit de naam van het ensemble, die een vette knipoog naar Jimi Hendrix bevat. De verwijzing naar Hendrix is niet geheel ten onrechte. Ook Acoustic Ladyland is niet wars van experimenteel gitaargebruik. Daar houden de gelijkenissen met de gitaarlegende echter grotendeels op. Misschien is dat maar beter zo: het zou eeuwig zonde zijn als een van de leden van dit topproject ook in zijn of haar eigen braaksel zou stikken. Het lef van Acoustic Ladyland blijkt echter pas echt uit de muziek van het gezelschap, die wel wordt omschreven als jazzpunk. Acoustic Ladyland musiceert met de hamer en heeft de rauwe energie die je inderdaad bij punk terug vindt. Anders dan veel punkers hebben de heren en dame van Acoustic Ladyland echter de nodige muzikale opleiding genoten. Het gevolg is een gedurfde maar zeer geslaagde mix van explosieve ritmes, jankende gitaren en zegevierende saxofoonklanken. BRUISEND Wie vanavond voor een rustig avondje naar Paradox is gekomen, komt van een koude kermis thuis. Buiten heerst carnaval – bij Acoustic Ladyland gaat het er even bruisend aan toe. De tafels staan vanavond aan de kant en de aanwezigen worden vriendelijk verzocht om dicht bij de band te komen staan. “We need your energy”, verklaart de saxofonist. Daarna is de band los. Tijdens het openingsnummer loopt Acoustic Ladyland nog wat stroefjes. Voor de onvoorbereide toehoorder is het ook wel even wennen aan de muur van geluid die wordt voorgebracht. Eventuele bezwaren worden echter al snel overboord gegooid. Vanaf de tweede compositie loopt het gezelschap als een trein en laat het de aanwezigen genieten van een stomende set, waaraan alles lijkt te kloppen. EXPLOSIEF De composities die we vanavond horen (deels oud werk, deels stukken van het weldra te verschijnen album) hebben grotendeels dezelfde structuur. Onder een donderende ritmesectie van drums en elektrische bas wordt het thema van het stuk geïntroduceerd. De thema’s zijn vanavond trouwens prachtig: swingend, catchy, maar nooit voorspelbaar of oppervlakkig. Vervolgens wordt het spel opengebroken met dissonante gitaarsolo’s, hevig gelardeerd met pedaalgebruik en spookachtige, maar nooit storende effecten. Het verbazingwekkende aan de gitaarsolo’s is dat ze schijnbaar ongemerkt evolueren van dissonant gefreak tot een organisch geheel van melodieuze klanken. Dan valt de saxofoon weer bij in een flirt met de overige bandleden, om hun voorzetten in te koppen via een triomfantelijke aanpassing op het thema. Speciale vermelding verdient in dit kader nog het slagwerk, dat wordt verzorgd door de harigste drummer sinds Animal. De ritmes die deze man uit zijn drumkit laat komen zijn ongekend explosief. Het is wel duidelijk waarom er een hap uit een van zijn bekkens is, zeker tijdens zijn overrompelende drumsolo tijdens toegift Iggy. Daarmee komt Acoustic Ladyland aan het einde van een erg sterke show, die ondanks de energieke muziek toch voldoende rustmomenten bevat. Acoustic Ladyland maakt niet de meest toegankelijke muziek, maar laat vanavond zien een van de meest interessante muzikale fenomenen van het moment te zijn. Een belevenis die iedereen zou moeten ondergaan.