Fred Perry poloshirts, bretels, Dr. Martins en veel kale koppen; de Britse band Sham 69 trekt geen modieus publiek. Op de maandagavond lijkt het even of Little Devil een Britse pub is van dertig jaar geleden. De ‘pints’ bier de lucht in en kameraadschappelijk meebrullen geblazen.

THE BRUISEHEADS
Tilburgs’ eigen Oi! Orkest The Bruiseheads staat ietwat onwennig op het podium als voorprogramma van Sham 69. Af en toe een knikje naar een bekende en het gemompel van enkele songtitels vormen toch wel het hoogtepunt wat betreft interactie tussen band en publiek. The Bruiseheads laat de muziek voor zich spreken en geef ze eens ongelijk. De mix van rauwe streetpunk en Oi! klinkt zoals het moet: Brits, snel en opgefokt. Zowel songs van de cd als de eerder verschenen demo komen voorbij. De kale koppen in het publiek knikken mee. Echt veel leven zit daar nog niet in zo net na de eerste werkdag van de week.

SHAM 69
Rond half tien is de Devil goed gevuld voor een maandagavond. Tijd voor de oude rotten van Sham 69 om het podium op te klimmen. Alleen songschrijver en gitarist Tony Parsons maakt sinds 1976 deel uit van de band. De andere drie leden zijn er op een later tijdstip bijgekomen. Toch wordt de originele line-up geen moment gemist. Na een aarzelend begin gaan bij Hey Little Rich Boy de eerste vuisten en flessen bier de lucht in. Daarna komt een hele reeks aan hits voorbij zoals Angels With Dirty Faces, Ulster, Sunday Morning Nightmare, Hurry Up Harry en Questions and Answers.

De band speelt strak en zanger Tim V lult tussen de nummers door in plat Londens. Zijn moeder van 80 vreest dat hij net zo eindigt als de legendarische punker Sid Vicious, hij gelooft niet dat het publiek de volgende dag gaat werken, alle politici zijn leugenaars; feitelijk alle punkclichés komen voorbij. Naast het eigen repertoire maakt de band een uitstapje door White Riot van The Clash te spelen en op te dragen aan wijlen Clash zanger Joe Strummer. “Een van mijn beste vrienden. Ik sprak hem nog zes weken voor zijn dood”, aldus Timmy V. Het publiek slikt het allemaal voor zoete koek en gaat flink tekeer voor het podium. Vooral bij Hershaw Boys, Borstal Breakout en dé Sham 69 klassieker If The Kids Are United doet het tafereel aan als een mix tussen voetbalhooliganisme en kameraadschap. Even voor elven is de koek op en keert iedereen weer terug naar 2009. ‘Punk’s not dead!’