Voor de meeste Roadburners zat het festival er zaterdag al op, maar wie zondag nog beschikte over energie en een toegangsbewijs, kreeg een even vermakelijk als gevarieerd programma voorgeschoteld. Metalgrootheid Wino en het Britse Solace zorgden voor het nodige geweld, Dead Man en Firebird waren sfeervol en melodieus. Veruit het spannendst was het Duitse duo Dÿse, dat de ´Afterburner´ op volle toeren afsloot.

DEAD MAN
Met de melodieuze klanken van Dead Man kent de Afterburner een bijzonder sfeervol begin. Net als hun landgenoten van Witchcraft, vermengen deze Zweden de folk van de jaren zestig met psychedelische rock uit het daaropvolgende decennium. Een licht symfonische benadering geeft de muziek de nodige diepgang, maar het blijft toch vooral strelend voor het gehoor. Sommige nummers zijn ronduit poppy, wat op dit tijdstip erg aangenaam is. Plezier hebben ze er zelf ook in: Dead Man speelt bijna een half uur langer door dan gepland. Ook dat is allerminst onprettig.

SOLACE
Met de rust is het voorlopig gedaan als Solace begint. Dat de heren zichzelf eerder een metal- dan een stonerrockband vinden, daar kunnen we ze wel gelijk in geven: de krachttoer die Solace opvoert, klinkt op sommige momenten als een ongepolijste versie van Pantera. Machtige, uptempo grooves met een hoog rock 'n' rollgehalte vormen dan ook het bepalende bestanddeel van Solace, hoewel ook hier nog een flinke portie zompige blues valt te beluisteren. Muziek waarvan je onwillekeurig zin krijgt om het op een zuipen te zetten, wat ook komt door de zanger die voortdurend staat te headbangen met een blikje bier boven zijn hoofd geheven.

FIREBIRD
Na het geweld van Solace zorgt het Britse Firebird voor de nodige afwisseling met een onversneden bak bluesrock. De muziek heeft weliswaar wat scherpe randjes, maar blijft over het algemeen heerlijk traditioneel. Dat geldt ook voor de opbouw van het optreden: bassist, drummer en zanger/ gitarist nemen uitgebreid de tijd voor hun solo’s. Als de zanger vervolgens zijn mondharmonica tevoorschijn haalt, is het bluesrockgevoel compleet. Wat voor wie Firebird nog niet kende toch lichtelijk verrassend is voor een band die is opgericht door een voormalig lid van Napalm Death en Carcass…

WINO
Metalgrootheid Wino mag er dan niet al te fris uitzien met zijn ingevallen wangen en zijn holle ogen, maar op het podium is hij nog altijd als een jonge gitaargod die even moeiteloos een rauwe bluessolo als een oerdegelijke heavy metalriff uit zijn vingers tovert. Zijn diepe, rauwe oerschreeuwen hebben ook nog niets aan kracht ingeboet. Robert Scott Weinrich (kortweg Wino) heeft een indrukwekkend cv: hij speelde onder meer bij doommetallegendes The Obsessed en Saint Vitus. Maar solo brengt hij het er ook prima vanaf. Het optreden wordt een trip door een landschap van ouderwetse metal uit de eighties, met Wino als gids. De twee bandleden die hem begeleiden stuwen de kwaliteit naar grote hoogten: bassist Jon Blank van Rezin en Jean Paul Gaster van Clutch, misschien wel de beste drummer die op dit festival rondloopt.

DYSE
Het zal je maar overkomen: belt organisator Walter of je op Roadburn wilt spelen, blijkt dat je als allerlaatste band het podium op moet. "We waren al bang dat iedereen vertrokken zou zijn", zegt de drummer/ zanger van het duo Dÿse met een Duits accent. Iedereen die is gebleven (de Kleine Zaal staat nog redelijk vol) kan zichzelf daarmee feliciteren. Want ook al voel je je zo brak als het Veerse Meer en kost het al moeite om je glas naar je mond te brengen, Dÿse rockt zo ontzettend dat stilstaan geen optie is. In de geest van Death From Above 1979 rammen de twee heren er zodanig op los dat meer instrumenten dan een gitaar en een drumkit volkomen overbodig worden. Dÿse krijgt het publiek moeiteloos op de knieën met een uitgebalanceerde mix tussen moeilijke ritmes à la Dillinger Escape Plan en vette, beter behapbare grooves die de hoofden in de zaal op en neer dwingen. Het aanstekelijke enthousiasme van de Duitsers doet de rest. De Afterburner eindigt met Dÿse op vol vermogen. Het doet nu al verlangen naar de volgende editie van Roadburn.

Nog even geduld... De foto's van Afterburner komen zo snel mogelijk online!