Roadburn zaterdag: Dommelsch Zaal

The Young Gods is prachtig, dansbaar en uiterst melodieus

Lisa Ruskus, Ferdinand Vleugel, Auke de Vries ,

De Roadburnzaterdag werd vooral getekend door veel ruimte voor experiment en ambient. Het programma in de Dommelsch Zaal werd samengesteld door Neurosis, in het kader van haar Beyond the Pale festival. De mannen van Neurosis zelf lieten zien op meerdere terreinen bekend te zijn en dampten het podium af.

The Young Gods is prachtig, dansbaar en uiterst melodieus

De Roadburnzaterdag werd vooral getekend door veel ruimte voor experiment en ambient. Het programma in de Dommelsch Zaal werd samengesteld door Neurosis, in het kader van haar Beyond the Pale festival. De mannen van Neurosis zelf lieten zien op meerdere terreinen bekend te zijn en dampten het podium af.

GRAILS
De Amerikaanse, psychedelische rockers van Grails zorgen voor een rustige opstart, deze derde Roadburndag. Hun op Pink Floyd geïnspireerde ambientrock is om naar te luisteren, sprakeloos zijn de meesten in het publiek. Grails creëert muzikale landschappen met voor de fantasierijke Roadburner een bijna epische laag. De dromerige sferen zijn indringend. Jammer is dat de muziek geen continu concept is, waardoor het tempo er soms wat uit wordt gehaald. Grails is een waardige opener, die meteen de toon zet voor een experimentele, over het algemeen rustige, zaterdag. (LR)

EARTH
Wie de originele naam van Black Sabbath gebruikt (Earth), moet van goeden huize komen, maar daar slaagt deze band wel in. Riffs à la Sabbath vormen het beginpunt van de langgerekte, repeterende nummers van Earth, dat bekend staat als pionier in de dronemetal. Voor wie gewend is aan de heftiger bands in dat genre, doet Earth behoorlijk licht aan. Vooral het piano- en orgelspel geeft de muziek een ontspannen, welhaast jazzy klank, hoewel er gaandeweg ook de nodige uitbarstingen in voorkomen. De ingenieuze variaties op eindeloos repeterende riffs zijn de grote kracht van deze band. Erg goed, maar tegen het einde raakt uw recensent door alle herhaling toch wel enigszins verveeld. (FV)

THE YOUNG GODS
Wat lijkt te beginnen als degelijke stonerrock, ontaardt in een alternatieve new waveparty. De ritmiek, de danspasjes van zanger Franz Treichler en het gebruik van de synthesizer gaan ruim twintig jaar terug in de tijd. Folk, stoner, new wave en industrial bij elkaar; prachtig, dansbaar en uiterst melodieus. Het laatste project Knock On Wood van The Young Gods is akoestisch, In 013 laten de heren zien dat ze dit project prima kunnen integreren met hun oudere werk, wat meer kenmerkend is als ‘straight rock’. De combinatie van stijlen en het plezier van de band zorgen voor een waar feestje in de Dommelsch Zaal. (LR)

OM
De grootste verrassing van de avond komt van Om, een duo dat songstructuren schrijft op de manier van Tibetaans gezang. Bestaande uit een bassist/zanger en drummer weet zij met slechts deze instrumenten de hele Dommelsch Zaal stil te krijgen en een soort Woodstockachtige sfeer neer te zetten. Het publiek gaat er dan ook goed voor zitten. Hoe simpel het ook is, het werkt op een of andere manier en je blijft het hele concert geboeid. De bezwerende en diepe riffs laten zelfs de muren van 013 (letterlijk) trillen. Aan het einde is het alsof je uit een trance ontwaakt. Deze Amerikanen snappen het gezegde ‘less is more’ als geen ander. (AdV)

NEUROSIS
Neurosis heeft dit jaar de eer het programma samen te stellen. Aan haar dankt het Roadburnpubliek dan ook de aanwezigheid van onder andere Om, The Young Gods en Earth. Zelf dampen deze heren anderhalf uur lang het podium af. De experimentele metal van het vijftal kenmerkt zich door trage overgangen tussen de nummers en degelijke metal als kern van de lang uitgesponnen nummers. Hoewel er van tevoren werd gewaarschuwd voor het volume van Neurosis, valt dit alles behalve tegen. Neurosis is niet de klap in het gezicht die het publiek verwachtte. De heren lijken zelf op te gaan in hun muziek, zonder daar maar ook op enkele wijze het publek bij te betrekken. Een degelijk optreden, maar anderhalfuur is wel een beetje lang. (LR)

SKULLFLOWER
Wat lijkt op een collectieve soundcheck blijkt toch het daadwerkelijke optreden te zijn. Het publiek hoort het indringende distortiongeluid en het trage gebruik van de toms met sceptisch blik aan. Skullflower schaart zich met dit optreden in het rijtje van noise-acts als Offonoff of Talibam! Waar deze acts nog ergens dynamiek weten te creëren, lijkt Skullflower alleen een hoop lawaai te willen maken. Als een lawine van ijs en sneeuw davert Skullflower de zaal in, ze gunt het publiek geen enkele adempauze. Na een relatief korte set, durft het publiek een zucht van verlichting te slaan. (LR)

TRIBES OF NEUROT
Tribes Of Neurot is een nevenproject van de muzikanten van Neurosis. Wat al een prestatie op zich is, is dat het stoere metalgeluid totaal is verdwenen. Tribes Of Neurot maakt prachtige ambient, noise waar eigenlijk de rust vanaf druipt. Het subtiele gebruik van de instrumenten is zeker in het begin prachtig. Naar het einde toe wordt Tribes Of Neurot steeds heftiger en zijn de lijnen tussen Neurosis en Tribes Of Neurot beter zichtbaar. Toch is het verschil gigantisch groot, maar zeker een kwaliteit van de band. Een waardige afsluiter, die het publiek lekker wist te ontspannen voordat allen het bed weer opzoeken. (LR)

Even geduld nog... De foto's van Roadburn zaterdag komen later vandaag op de site.