De Rosa kwam donderdagavond in Cul de Sac te langzaam op gang om het publiek te interesseren. Het was vooral druk op het terras en degenen die binnen zaten, waren grotendeels niet met het bandje bezig. Alhoewel zij goede momenten had, kreeg het Schotse De Rosa niet veel lof.

De Rosa begint onopvallend en rustig. Dit is muziek waar je naar moet leren luisteren. Het donderdagavondpubliek is duidelijk niet in the mood voor deze moeilijk te doorgronden band en haakt vrijwel meteen af. De Rosa imponeert niet door hun power, maar door hun verscheidenheid aan muziek. De band mixt indierock met Schotse folk, dat je vooral terug hoort in de teksten en in de breekbaarheid van de zanger zijn stem. Positief is de opbouw van de nummers: eerst alleen zang, dan piano erbij, dan gitaar. Zo komt het geheel langzaam tot leven. De diversiteit van De Rosa is opmerkelijk. De zanger speelt zowel akoestische als elektrische gitaar en een van de gitaristen speelt ook piano. De ander haalt er op een gegeven moment een set sambaballen bij. In de loop van het optreden komt deze afwisseling van instrumenten beter tot zijn recht dan in het begin. Het komt echter nog niet tot een hoogtepunt.

Een duidelijk minpunt is het publiek. De meeste mensen letten niet op de muziek en praten er schaamteloos doorheen, waardoor de band meer en meer naar de achtergrond wordt gedrukt. Het is moeilijk spelen als je publiek je niets teruggeeft. Dat zie je ook aan de bandleden die, smachtend naar wat aandacht, de zal door kijken. Ook de zanger lijkt wat geïrriteerd en legt met een handgebaar halverwege een liedje stil om zijn gitaar te stemmen.

Op het einde van de show komt De Rosa wat meer tot leven. Het weinige publiek dat er staat, luistert nu in ieder geval geïnteresseerd. Op dat moment inspelend, stelt de band zich voor en begint krachtiger te spelen. De variaties tussen drum/zanger en piano/zanger wisselen zich sneller af. Alles komt beter over: het rockt, klinkt lekker in de oren, de twee duffe gitaristen kijken met meer pit uit hun ogen en de zanger laat luidkeels van zich horen. Al met al verdient De Rosa een tweede kans. Op het einde laat de band zien dat ze het wel in zich heeft om een goed optreden neer te zetten.