Waar Dearhunter in de Kleine Zaal zijn eerste plaat aan het publiek voorstelde, deed Skinnerbox hetzelfde in Cul de Sac. Maar daar hielden de overeenkomsten op. Het was namelijk bepaald geen ingetogen singer/songwriteroptreden in de Cul. Nee, bij Skinnerbox pasten woorden als ‘rauw’, ‘smerig’, ‘primitief’ en ‘explosief’: rock 'n' roll dus! PRETENTIES Een vluchtige blik op de MySpace van de band doet vermoeden dat het hier om een nogal pretentieus gezelschap gaat. Welk nederig poporkestje noemt nu immers de Poolse componisten Gorecki en Penderecki als inspiratiebronnen? Om over Kafka en Pollock nog maar te zwijgen… Gelukkig blijkt vanavond meteen al dat we deze referenties met een gezonde korrel zout kunnen nemen. De band heeft namelijk voor het optreden het nodige papier verspreid, inclusief gebruiksaanwijzing hoe hier vliegtuigjes van te vouwen. Niks geen moeilijk kunstzinnig gedoe dus, maar eenvoudige mensenpret voor het hele gezin. LEKKER RAMM(EL)EN En dan begint de drummer wat in de microfoon te schreeuwen, daarmee aangevend dat het concert is begonnen. Er volgen enige explosieve nummers die aan alle kanten rammelen, maar dat dondert helemaal niet. Het is integendeel wat deze band zo leuk maakt. Dit illustere drietal speelt rock 'n' roll zoals rock 'n' roll hoort te klinken: vuig en opwindend. Met kapotte bekken, gruizige gitaar en pompende bas. 'Stinking socks rock' noemen ze het zelf. Vergeet bovengenoemde ‘inspiratiebronnen’. Denk eerder aan een mix van Kick Out The Jams van MC5 en I Wanna Be Your Dog van The Stooges. Over honden gesproken: daar heeft men ook nog een nummer over. Met blaffende drummer. ROOKPAUZE Tijd voor een rookpauze. De bassiste heeft het nodig. Het drietal begeeft zich naar buiten en nodigt ons uit mee te komen voor een korte akoestische set. De frontman en ‘priester’ (inclusief boordje) brengt enige liederen op akoestische gitaar ten gehore, begeleid door wat geroffel op bartafels van de drummer en enig gezang van de bassiste (als ze klaar is met roken). Bovendien worden we getrakteerd op een vuuract door een meisje dat met een aan twee kanten brandende stok rondzwaait. En we mogen zelf lekker meeklappen. KORT MAAR KRACHTIG Vervolgens gaat het hele stelletje (band en publiek) weer terug naar binnen voor het laatste deel van de set. We kunnen dansen en springen op onder meer het grootse epos Too Drunk To Fuck (het zou zomaar van de Dead Kennedys kunnen zijn). Ons aller priester (inmiddels zonder boordje) gaat in ieder geval goed los en rent door het publiek. Dat ook rustig op zijn gitaar mag spelen als het daar zin in heeft. Helaas is het al snel uit met de pret. Maar goed, dat hoort ook bij een optreden van een band als deze: kort maar krachtig. We kunnen wat napraten en cd's kopen. Met schilderij erbij, verkrijgbaar in fel rood, groen of een andere primaire kleur met op de voorgrond een simpel geschilderd wild beest erop (een gekke hond). Elementair en rauw, maar oh zo doeltreffend. Precies zoals de muziek en performance van de band.