Afgelopen vrijdag trad de nieuwe formatie Daybroke voor de eerste keer op in 013. De rode loper bij de entree van de Bat Cave, de gastenlijst en de Daybroke kauwgom schepten hoge verwachtingen. De band opende sterk met nummers die hitpotentie hebben, maar zwakte daarna ietwat af. Support act Tom Musca luidde de avond prachtig in met een indrukwekkend optreden. TOM MUSCA De avond begint sterk met singer/songwriter Tom Musca als support act. Met een prachtige stem grijpt de spanning van de muziek je bij de keel en laat het je niet meer los totdat Musca is uitgezongen. De akoestische gitaar imponeert en is prachtig om te horen. De space-achtige geluiden geven het geheel een nog meer dramatisch effect. Naarmate het einde van het indrukwekkende optreden nadert, is de zaal bijna volgestroomd en kan het optreden van Daybroke beginnen. DAYBROKE Daybroke bestaat op dit moment nog uit drie leden: zanger Tom Sikkers, drummer Mike Coolen en bassist Joost van Haaren. Het drietal wordt vandaag ondersteund door gitarist Jordi Nieuwenburg, die het helaas te druk heeft met Jaya The Cat om vaste gitarist te blijven. Tezamen hebben deze heren er al een hele muziekgeschiedenis op zitten, o.a. Krezip (Joost van Haaren), Brotherhood Foundation (Mike Coolen en Tom Sikkers) en Wealthy Beggar (Jordi Nieuwenburg en Tom Sikkers). De showcase van vandaag is bedoeld om mensen in de muziekbusiness te laten zien wat de bandleden in huis hebben, waarbij de band stiekem hoopt opgemerkt te worden door een platenbaas. De band opent goed met liedjes zoals Sabotage en Rescue Me die zeker hitpotentie hebben. Sikkers zingt de hele avond degelijke popachtige teksten, Nieuwenburg ondersteunt hem met zijn vocalen en gitaarrifs. Daarna volgen wederom sterke liedjes met ijzersterke gitaarplay. Dit laat je denken dat je The Foo Figthers hoort met soms een vleugje Muse er doorheen. Van Haaren voelt zich duidelijk thuis in deze band en dat valt te horen en te zien. Na een aantal nummers zakt de band echter wat in door de mindere performance en minder hapklare nummers. Het ritme is eruit, waardoor de laatste nummers niet meer blijven boeien. Sikkers blijft wel sterk zingen. De avond eindigt zoals ie is begonnen. Degelijk, met de drie gitaristen die lekker blijven rocken. En terwijl Sikkers de gasten in de Bat Cave gedag zegt, zijn we toch al weer drie uurtjes verder en is het tijd om buiten een frisse neus te halen. Al met al begint het optreden van Daybroke sterk maar verslikt de band zich even in het midden, waardoor het geheel van de nummers niet meer bij elkaar past. De symbiose drums en gitaar blijft goed rocken gedurende het hele optreden En door het samenspel tussen Sikkers en Nieuwenburg blijft deze powerpop je wel boeien tot aan het einde. Zeker het liedje Killing Time kun je wel duizendmaal horen. Zeker geen slecht begin voor een band die nog een aantal dingen op de rails moet zetten.