Roxxity avond een succes, maar niet optimaal

Volgorde bands laat te wensen over

Wessel Damen, ,

Deze editie Roxxity kenmerkte zich door drie zeer capabele bands, die als ze later op de avond gespeeld zouden hebben, allemaal een spektakel waren geweest. Cul de Sac was vrijdagavond de muzikale arena met daarin ‘bruutpop’ van ENGO, mellow rock van The Good Luck Charms en de afsluiter met zijn funky rock BomblB.

Volgorde bands laat te wensen over

De Roxxity-avonden bezorgen Tilburgers een gratis avond vol goede, opkomende, of soms zeer gevestigde bands. Deze editie kenmerkte zich door drie zeer capabele bands, die als ze later op de avond gespeeld zouden hebben, allemaal een spektakel waren geweest. Cul de Sac was vrijdagavond de muzikale arena met daarin ‘bruutpop’ van ENGO, mellow rock van The Good Luck Charms en de afsluiter met zijn funky rock BomblB. ENGO Heerlijk, het is weer weekend. Op welke manier is dat beter te vieren dan naar de kroeg te gaan? Dat het vrijdagavondfeest niet vroeg genoeg kan beginnen, blijkt Cul de Sac ook te denken, gezien om acht uur de soundcheck voor ENGO al begint. In de kuil van het muziekcafé trapt de band om half negen de muzikale bal af, voor een nauwelijks gevulde Cul. Na een paar tonen knalt de bruutpop meteen het café in. Zangeres Anja Kicken weet een ontzettend krachtig stemgeluid ten gehore te brengen, dat sterk doet denken aan de verbeterde versie van Anouk. De stevig rockende gitaren doen meer denken aan Wolfmother, alleen dan in een braver jasje. Erg jammer is dat de zang erg zacht is afgesteld, maar dit ligt zeker niet aan de band. ENGO weet met stuk voor stuk goede muzikanten een degelijk geluid neer te zetten, wat met een later tijdstip of een beter gevulde zaal wat beter uit de verf zou komen. Jammer is ook dat ENGO een semi-vaste formule voor haar liedjes heeft, wat resulteert in een wat inkakkend publiek. Het publiek weet het ook al, de muziek is goed, maar om half negen heeft men nog geen behoefte aan ruigere muziek. THE GOOD LUCK CHARMS Na een beknopte soundcheck van een minuutje of twintig is het tijd voor de band The Good Luck Charms. Voor de laatste keer zal deze formatie zijn liedjes spelen. Dit driekoppige verschijnsel heeft tot zijn beschikking een drummer met das, zanger met hoed en gitaar, en een tweede, zwaartekracht-testende, gitarist. Waar ENGO met haar nummers de voorspelbaarheid hoog hield, blijft The Good Luck Charms je verbazen. Ben je lekker aan het meeknikken op een stevig rockgeluid, word je plots verbaasd door een zacht gepingel dat sterk aan Eels doet denken. Leuk is ook de afwisseling in gitaren, die de verschillende nummers wat extras weet te geven. Gooi The Libertines, samen met Eels en een mespuntje The White Stripes in de blender, deel het door twee en zet het in de Cul neer. Dan heeft men het afsluitende optreden van The Good Luck Charms. Waar de zanger op zijn plaats moet blijven staan in verband met de bereikbaarheid van de microfoon, springt en huppelt de andere gitarist rond op zijn vier vierkante meter ruimte. Tijdens dit springen zoekt de gitarist vaak het contact met de drummer op, die er op menig stuk toch flink naast zit, wat voor wat rommelige stukken zorgt. Wanneer de band het plagende en vermakelijke One Minute Man speelt blijkt het zijn grip op de zaal verloren te hebben, wat te horen is aan het aantal conversaties in de zaal. Na een flink rockende afsluiter houden ze het voor gezien. Misschien tot een derde afsluitend optreden.. Mannen, Good Luck! BOMBLB Als afsluiter voor deze Roxxity avond staat klaar de rock&funk band BomblB. De mannen van BomblB gaan al vele jaren mee en dat zie je meteen aan de strakke show die neer wordt gezet. Dit vijfkoppige fenomeen heeft als laatste band het genoegen voor een volgepakte zaal te staan. Gewapend met een zanger die niet schuw is van een stevige rap en een saxofoon die de nodige melodieën moet brengen, belooft het een flink spektakel te worden. Zodra de band begint te spelen kan men er niet omheen dan dat de eerste drie nummers rechtstreeks van een Red Hot Chili Peppers-album zouden kunnen komen. Het swingende van de saxofoon is helaas ondergeschikt aan de zware gitaren en riffs. De zanger heeft een ontzettend stevig stemgeluid, wat de zaal in vervoering weet te brengen, maar niet altijd even aangenaam is om naar te luisteren. Zodra ze echter na een minuut of twintig besluiten werkelijk funky te worden, verandert de zaal in een grote swingende massa. Dat de gitaar en drum zo afgesteld zijn dat de saxofoon er bij lange na niet optimaal uitkomt wordt voor lief genomen. De zeer ervaren muzikanten die samen BomblB vormen weten de zaal gemakkelijk te betoveren en met de rockfunk gaat menig bezoeker uit zijn dak. Dat ENGO dit lot ook had kunnen overkomen als ze later geprogrammeerd waren, moet maar vergeten worden lijkt het wel. Toch is ook BomblB zeer geschikt als afsluiter en wanneer de mannen stoppen, krijgen zij een flinke bak applaus mee. Een zeer waardige editie van Roxxity achter zich latend.