Pff, net de Koninginnedag overleefd en met een flinke kater Cul de Sac binnenlopen. Gelukkig geen luidruchtig geweld vanavond, maar een ode aan het Franse lied. Uiteraard moet de chanson gebracht worden in een klein, rokerig cafeetje. Dat heeft Cul de Sac goed begrepen. De lichten staan net iets verder gedimd dan normaal en ook het publiek is gemiddeld ietwat jaartjes ouder. Dat lijkt natuurlijk op een ideale accommodatie voor deze muziek, maar dat is niet helemaal zo. Gelukkig weet de sympathieke chansonnier met haar band de kater van de dag ervoor wel weg te spoelen. NATHALIE WIE..? Normaliter word je doodgegooid met biografieën wanneer je iemands naam googled. Bij Nathalie Matteau wordt dat toch een lastiger verhaal. Wat ik wel kan vertellen is dat Nathalie Matteau een madame is en woonachtig in Montreal, Canada. Verder heeft ze geacteerd in verschillende films. Zo speelde ze in de film Heist als stand-in voor de mooie Rebecca Pidgeon (naast Gene Hackman!). Dat Matteau als stand-in is gekozen voor Rebecca Pidgeon is niet verwonderlijk wanneer zij met haar band het podium oploopt. Het publiek ziet een mooie dame op leeftijd, gehuld in een prachtig zwarte gala jurk, met een figuurtje waar menig vrouw van haar leeftijd een moord voor zou doen. Ook haar (Nederlands-Duitse) sessieband is netjes gehuld in zondagskledij. AANDOENLIJK Het kwintet opent nogal bombastisch en een tikkeltje onwennig in het redelijk gevulde café. Wanneer na twee nummers de bas saxofoon wordt ingeruild voor de (voor chanson begrippen traditionele) accordeon, lijkt dat niet alleen symbolisch te zijn voor de muziek, maar ook voor de onwennigheid. Daar is namelijk niets meer van te merken. Het publiek wordt ruim een uur lang getrakteerd op mooie, korte volksliederen. Knap is dat Matteau niet alleen de nummers zingt in haar moerstaal, maar ook in het Engels, Duits en zelfs een cover van Andre Manuel in (onverstaanbaar, maar aandoenlijk) Nederlands. Een multi-vocaliste zou je haar dus best mogen noemen. Verder heeft ze een mooie snik in haar stem, wat een hoofdingrediënt is voor een goede chanson. Matteau is goed geluimd en maakt her en der een grapje (“Dit nummer gaat ook over vrouwen, volgens mij ben ik stiekem als man geboren in mijn vorig leven”). Ook al lijkt Matteau met haar image seks uit te willen stralen, dat komt niet helemaal over. Daar is Matteau toch te aandoenlijk, eerlijk en intelligent voor. Het gehele optreden wordt niet van de veilige paden afgeweken. Oké, hooguit een miniflirt naar het nachtclub geluid van de jaren dertig in New York, maar dat is dan ook wel heel minimaal. Verder is het allemaal heel braaf en veilig, maar nergens vervelend of saai. LOCATIE Toch knaagt er het hele optreden wel een beetje het gevoel of Cul de Sac wel zo’n ideale locatie is.. Het geluid komt niet altijd goed tot zijn recht, mensen ouwehoeren luidruchtig door de nummers heen en het is eigenlijk toch ook wel ‘zitmuziek’. Wellicht zou Nathalie meer indruk gemaakt hebben als ze in Paradox zou staan. Dat uw recensent het zitmuziek vindt heeft overigens niets te maken met die zware kater. Nathalie Matteau heeft namelijk laten zien dat een kater en de chanson prima hand in hand samen gaan!