MTV Brand New Festival kent bijna alleen maar hoogtepunten

Alleen Moke valt een beetje tegen

3VOOR12/Tilburg, ,

Het MTV Brand New Festival mag in alle opzichten een daverend succes genoemd worden. Alle zalen waren bomvol, de bands bijna allemaal top en de gezelligheid overal aanwezig. Een verslag vanuit de Dommelsch Zaal en Kleine Zaal

Alleen Moke valt een beetje tegen

Het MTV Brand New Festival mag in alle opzichten een daverend succes genoemd worden. Alle zalen waren bomvol, de bands bijna allemaal top en de gezelligheid overal aanwezig. Een verslag vanuit de Dommelsch Zaal en Kleine Zaal. DOMMELSCH ZAAL VOICST (18.45 - 19.45) Persoonlijk heeft deze recensent Voicst alleen nog maar akoestisch aan het werk gezien. Het is dan ook wel even schrikken wanneer Voicst snoeihard in de vroege avond aan zijn set begint, maar Voicst versterkt mag er zijn. Twee enorme ballen fungeren als decoratie achter het podium en dat is ook de beste referentie. Voicst heeft ballen. De indie pop/rock blijft ook boeien zonder de hit Everyday I Work On The Road en de aankomende hit Feel Like A Rocket. Dit komt mede door de functionele blazersectie waarvan met name de trompetist er een feestje van probeert te maken. Ook hulde aan 'geluidstovenaar' en dj About, die samen met de trompetist een bijzonder, gevarieerd en pompend intermezzo weggeeft. Al met al een onderhoudend optreden. Jammer dat het publiek er alleen om raadselachtige redenen lauw op reageert. Wie de band vanavond gemist heeft, geen nood. Voicst is zo’n beetje op ieder festival bij jou in de buurt te zien. Daar zullen de eenvoudig in het gehoor liggende meezingnummers absoluut beter doel treffen dan vanavond in 013. (JD) EXTINCE (20.15 - 21.15) Er staat een veteraan op het podium. Niet eentje uit de oorlog, maar uit de vaderlandse rapgeschiedenis. Deze OG staat samen te rocken met DJ Code Red en twee verleidelijke achtergrondzangeresjes. En is het funky? Ja, het is funky. Maar het is ook een tikkeltje onverstaanbaar. Ex in ieder geval. De backups van Code Red zijn prima te verstaan, wat een beetje raar klinkt in de zaal. Maar wie kan het wat schelen. De sfeer zit er goed in en alle hits komen voorbij. Spraakwater, Kaal Of Kammen, 4 Voeters, het publiek kan ze allemaal woord voor woord meerappen. Uiteraard is er ook ruimte voor tracks van Ex's nieuwe album, Toch?. Springende mensen verklappen dat het wel goed zit met Extince. Dat hij nog maar vele jaren mag rocken. Toch? (KvB) MOKE (21.45 - 22.45) Strak in het Karl Lagerfeld pak begint Moke aan zijn set. Muzikaal klinkt de muziek als stadionrock in combinatie met britpop. Zo degelijk als de outfits zijn, is ook dit optreden. Moke doet zijn ding en daar is het ook mee gezegd. De band staat live als een huis, maar is zo braaf dat het nergens spannend wordt. Kortom, als de Moke cd op shufflestand. Wanneer zanger Felix Maginn vindt dat er wel eens wat meer gedanst kan worden, moet dat gebeuren door een cover. En wel Enjoy The Silence van Depeche Mode. Over clichés gesproken gingen bands als Lacuna Coil en The Spirits That Guides Us ze hier al mee voor. Tot overmaat van ramp is de geluidsmassa ook nog eens te mat om echt lekker op te kunnen dansen. Helaas kunnen topnummers als This Plan, Last Night en een legio mooie Orange versterkers op het podium er niet voor zorgen dat Moke ook maar een seconde boeiend wordt. (JD) RACOON (23.45 - 00.30) Aan Racoon de eer om met zijn vrolijke semi-akoestische zomermuziek het MTV Brand New festival af te sluiten. Maar is het publiek nog wel wakker vraagt de altijd goedgeluimde zanger Bart van der Weide zich af? Voor sommigen die ook 's ochtends vroeg aanwezig waren bij de Muzikantendag is het bikkelen, maar het publiek komt langzaam maar zeker op gang. Net als een halve maand geleden smeert Racoon de ene na de andere hit gladjes uit over de oren van de toeschouwers. In het begin is het een beetje te gladjes. De nadruk ligt vooral op de rustige ballads, maar menig knuffelend stelletje weet zich daar wel raad mee. Net op tijd laat Racoon gelukkig zien dat ze ook kunnen knallen en wanneer de semi-akoest wordt ingeruild voor zijn elektronische broer staan de oren weer gespitst. Racoon weet met een flinke dosis aan positieve energie de donkere muren van 013 wat lichter te kleuren en je met een goed en voldaan gevoel de zaal te verlaten. (DS) KLEINE ZAAL LUCKY FONZ III (19.00 - 20.00) Het programma in de Kleine Zaal start met een vrolijke jongeman en zijn akoestische gitaar. Lucky Fonz III is evenveel bezig met prachtige fragiele liedjes zingen als met het publiek vermaken met grapjes. Je zou hem qua muziek de Nederlandse Bob Dylan kunnen noemen. Of de Bright Eyes uit Amsterdam. Maar dat heeft Fonz helemaal niet nodig. Hij geeft zichzelf volledig bloot op het podium en praat en grapt met het publiek alsof ze al jarenlang beste vrienden zijn. Het is de combinatie met de dromerige liedjes op gitaar en piano die de mensen compleet betoverd achterlaat. Het nadeel van een optreden van Lucky Fonz is wel dat elk geluid er één teveel is. Gelukkig doet het publiek zijn best zo stil mogelijk te zijn, maar af en toe verstoren flarden van andere bands de magie in de zaal. Fonz lijkt zich er niet zoveel van aan te trekken. Hij vindt alles prima. Je mag hem zelfs meenemen, in een doosje stoppen en onder je hoofdkussen leggen. (KvB) AGUA DE ANNIQUE (20:30 - 21:30) Het is even omschakelen van de rustige Dylan-esque klanken van Lucky Fonz III naar de duistere dwalingen van Agua de Annique. De nieuwe band van Anneke van Giersbergen (ex-zangeres The Gathering) doet met zijn gitaarspel een gooi naar een poppy versie van A Perfect Circle en ook invloeden van Anathema zijn duidelijk hoorbaar. Hier overheen het altijd zuivere keeltje van een spontane Anneke die als frontvrouw haar mannetje staat. De uiterst goede sfeer die de hele (Muzikanten)dag al rondhangt in 013 is ook bij dit optreden te bespeuren. De band staat met zin en overtuiging te spelen. Van Giersbergen met haar kenmerkende zwierende armen waagt zo nu en dan een dansje en huppelt vrolijk rond haar microfoonstandaard. Agua de Annique laat een strakke show zien waar een prima balans ligt van harde rock met daarin rustige intermezzo’s en pianoliedjes. Na een voor mij verrassende toegift in de vorm van Digging The Grave van Faith No More gaan de handen hoog en hard tegen elkaar. En terecht, Anneke is back! (DS) LE LE (22.00 - 22.30) Het uberhippe trio rond Jeugd Van Tegenwoordig lid Faberge staat in de Kleine Zaal. Het is gezellig. Het is een feestje. Want er wordt champagne uitgedeeld en Fabje heeft zijn mooiste pak aan. En Piet Parra maakt mooie tekeningen die via een beamer op een scherm worden geprojecteerd. En ze doen hun hitjes. En er mogen twee meisjes met skinny jeans op het podium. En de microfoon van Faberge staat veel te zacht. Maar de beats beuken lekker hard. Kei bikkel hard om precies te zijn. En iedereen vergeet eventjes dat ze in de Kleine Zaal van 013 in Tilburg zijn. Want iedereen waant zich in Berlijn of Parijs in een trendy club. En als je je ogen dichtdoet kan je de verse kreeft en de Cristal bijna ruiken. Le Le staat momenteel eenzaam aan de top van de Nederlandse dancewereld. (KvB) KUBUS & BANG BANG (23.00 - 00.00) De Kleine Zaal is afgeladen vol wanneer Kubus & Bang Bang de boel op zijn kop zetten. Mensen klimmen zelfs op het podium en boxen om de groot toegestroomde menigte van ruimte te kunnen voorzien. De eerste beats van dj Kubus doen een beetje denken aan die van Drop It Like It’s Hot van N.E.R.D. & Snoop Dogg. Rauw en kaal dus. Hot is het overigens ook in de Kleine Zaal, waar de temperatuur inmiddels is opgelopen tot bijna tropische waarden. Wanneer mc Bang Bang het podium opkomt, is het feest alleen al door zijn verschijning compleet. Een typisch Engels straatschoffie met tattoos over zijn hele lichaam, waaronder gezicht, kale kop en gouden tanden. Kortom, iemand die je liever niet in een donker steegje tegenkomt. De show die hij geeft is een en al zelfverheerlijking. Nummers over hoe fantastisch hij is, hoe groot zijn lul is en hoeveel vrouwen hij heeft geneukt, maar het werkt! Door zijn overdonderende charisma pakt hij de hele zaal moeiteloos in. De rauwe kale beats van Kubus worden gaandeweg harder en rauwer en hangen qua sound in tussen drum ‘n’ bass, Engelse dirty grime, electro en minimal techno. Oftewel een soort kruising tussen The Streets en Audio Bullys. De opbouwende climax wordt ook gevoeld door het publiek dat massaal begint te pitten. Al met al een van de meest verrassende optredens van het MTV Brand New Festival. (JD)