Zeg South Bombing tegen een willekeurige hiphophead en hij zal zeggen "Soundbombing? Ja, dat waren nog eens dope verzamelaars." Helaas heeft South Bombing niets te maken met de hoogtij dagen van Rawkus. Op deze Brabantse verzamelcd en het gelijknamige feest geen grootheden in de lijn van Kool G Rap, Mos Def of Pharoahe Monch. Wordt de lat zo niet een beetje te hoog gelegd? DUBBEL De avond begint rustig. De twee jongens van DuBBel gaan als eerste aan de slag. Elke act heeft twaalf en een halve minuut de tijd om z'n kunsten te vertonen. Tijdens deze eerste show staat het publiek er nog wat lauwtjes bij. Desondanks is het geen onaardige opener. De beats klinken lekker fris en de mannen van DuBBel maken er het beste van. Het geluid laat namelijk flink wat te wensen over. De beats staan nogal hard in verhouding tot de mics. Dan maar wat harder schreeuwen. Er komen wat vrolijke tracks voorbij en wat minder vrolijke. Dat alles in sneltreinvaart, want de host is erg nauwlettend wat het tijdschema betreft. Voor het goed en wel begonnen is, is de tijd alweer op. PLUSPUNT Nu wordt het serieus. De rappers in ieder geval. De drie jongens van Pluspunt en hun dj geven een rommelige show. De backups zitten er vaak naast en de dj lijkt volstrekt willekeurig door de nummers heen te cutten. Beetje jammer. Standaard brag 'n boast teksten op even doorsnee beats. Die beats zijn ook nog eens niet zo lekker afgemixt, waardoor een brei van geluid ontstaat. Erg veel laag en hoog en veel te weinig mid. Als drie blanke Brabantse jongetjes met gunshots in tracks aan komen zetten weet je ook wel hoe laat het is. Grote ego's, weinig prestaties. STRIPE Kijk, Stripe heeft een producer die van wanten weet. De beats rollen kei- en keihard door de speakers. Klappende bassen, snares die blijvende gehoorschade teweegbrengen, heerlijk. Alleen staat het geluid zo hard dat wederom van het rappen niks te volgen is. Voor zover het verstaanbaar is, klinkt het een beetje als de vorige act. Tekstueel niet boeiend genoeg om boven de massa uit te komen. Maar nogmaals, de beats zijn dope genoeg om je hier helemaal niks van aan te trekken. Het publiek komt ook een beetje op gang. VAN KWAAD TOT ERGER Deze groep lijkt in alles op de vorige groepen, behalve dat ze met z'n vijven zijn. Dat geeft wel een lekker effect, aangezien de sfeer wat rauwer wordt. Erg agressieve raps die met veel energie het podium rocken. Het blijft echter rommelig en, wederom, totaal onverstaanbaar. Standaard nederhop over hoeveelheden bier en drugs, allemaal zo rugged mogelijk. Het komt een beetje geforceerd over. ALTIJD CHILL In eigen woorden komt Altijd Chill met "simpele boombap shit". Dat is precies waar we op zitten te wachten. Simpele maar doeltreffende beats en rustige flows, deze jongens doen hun naam eer aan. Jammer dat sommige beats niet lekker afgemixt zijn, waardoor je hetzelfde probleem krijgt als bij Pluspunt. De bas staat gruwelijk hard waardoor er voor de vocalen vrij weinig ruimte overblijft. Y.V.E. De eerste Engelstalige mc van de avond. Compleet met bivakmuts. Dat moet wel warm zijn, aangezien het in enkel een T-shirtje al nauwelijks te harden is ín de zaal. Laat staan op het podium. Op de vraag of het publiek benieuwd is wie er onder die muts zit wordt nauwelijks gereageerd, maar toch gaat de bivak af. Alhoewel het een prettige afwisseling is om eens een Engelstalige rapper te horen, is het niet direct bijzonder goed. Y.V.E. heeft namelijk een nogal hinderlijk Nederlands accent en zijn teksten zijn ook niet erg origineel. Wel heeft 'ie de eerste club beat van de avond, en dat is ook wat waard. GECKUSMAN Geckusman zou eigenlijk samen optreden met Timbahawk, maar die is helaas ziek. Dus doet de beste man de hele show in z'n eentje, waarvoor hulde. Als eerste track stort hij z'n hart uit op een gevoelige beat. De beats zijn overigens hard en er zit een lekkere swing in. Lekker funky dus. Maar ook deze mc heeft niet wat nodig is om boven de massa uit te steken. Wellicht komt het omdat hij het helemaal alleen moet doen. Pas bij de laatste track komt er een beetje energie vrij, maar dat is slechts van korte duur. LAST CREWSADERS En dan eindelijk. Iets dat op echte hiphop begint te lijken. Wederom een Engelstalige act, Last Crewsaders. Je hoort dat ze lekker flowen, maar van de teksten blijft weinig over (was er al gezegd dat het geluid kut was?). De oldschool breaks in de beats doen je mijmeren over hoe fijn alles vroeger was en de energie op het podium slaat over naar het publiek. Het verdient misschien niet de originaliteitsprijs, met teksten als: "Are you ready to rock? Yeah we ready to rock. Are you ready to roll? Yeah we ready to roll." Maar dat maakt weinig uit. Het ziet er goed uit, het klinkt lekker en het publiek geniet er ook van. CHE Jammer genoeg daalt het niveau gelijk weer. Che komt met boodschappen. Nee, geen pond kaas en een liter melk, maar met tekstuele boodschappen. Het klinkt meer als iets dat als openingsact kon fungeren. Daarnaast heeft Che de aller-aller-aller irritantste dj ooit meegenomen. Lukraak staat deze door de nummers heen te scratchen op het niveau van je zusje van zes. Het geluid van de turntables staat ook nog eens belachelijk hard. Alleen al hierom zou deze show een mislukking zijn, maar helaas biedt ook rapper Che te weinig om het publiek nog te boeien.