CIRCLE J (18.15 UUR - FONTYS MUNDIAL WORLD COMMUNITY) Deze Utrechtse formatie wordt in het straatje geplaatst van de Dropkick Murphys en dat is terecht. Deze formatie brengt vrolijke uptempo shamrock punk en doet dit met veel energie en plezier. De banjo en fluit zorgen voor welkome afwisselingen en dragen vooral bij aan de dynamiek en de energie. Opvallend is ook dat de leadzanger de bassist is, want hoe vaak zie je dat nou. Circle J lijkt moeiteloos een feestje te bouwen en zingen en dansen erop los. Dit zorgt ervoor dat vooraan het podium een groep dansende mensen uit hun dak gaat. Circle J is een goede band en brengt een feestje, maar je moet wel van het genre houden om het hele optreden te aanschouwen. (TvB) DIDIER AWADI (18.30 UUR - PODIUM 2015) Didier is een Senegalese rapper die wordt begeleid door een liveband. Naast de gebruikelijke bandleden als een toetsenist en een gitarist is er ook iemand die de kora bespeelt, een West-Afrikaanse harp. Didier rapt in het Frans en een traditionele Senegalese taal. Hoewel de tent aardig leeg is als het optreden begint, komt daar snel verandering in als Didier Awadi en zijn band laten zien wat ze kunnen. Snelle raps, mooie melodische samenzang en hiphop gedrenkt in reggae marinade met een snufje afrobeat. Lekker. Het klinkt en oogt vrolijk, maar in de teksten komen toch veel serieuze zaken aan bod. Bush en Tony Blair worden flink afgebrand in een nummer. Toch valt er genoeg te feesten. Zeker als de band herkenbare stukjes speelt van onder andere Dr. Dre en Busta Rhymes. Helaas krijgt Didier het publiek niet echt in zijn greep. Als er gevraagd wordt om iets mee te zingen wordt dat vaak niet begrepen door de mensen in de tent. Maar wat maakt het uit, iedereen staat lekker te dansen en kijkt naar zeven toegewijde muzikanten die met veel plezier staan te spelen. (KvB) ALAIN CLARK (19.30 UUR - MILLENNIUM STAGE) Er staan niet alléén maar tienermeisjes te wachten op Alain. Dat valt mee. Met zijn hits heeft de soulvolle zanger namelijk flink wat jonge fans aangetrokken. Goed om te zien dat oudere mensen ook komen kijken. Ze gaan het leuk vinden. Alain is namelijk geïnspireerd door oude soul en funk artiesten. Oké, hij beweegt niet zo soepel als Michael, maar het komt in de buurt. En hij klinkt niet zo rauw als Prince, maar het heeft er verdacht veel van weg. Hij heeft ook een fantastische band bij zich en als klap op de vuurpijl twee hevig dansende doventolken die zijn lyrics vertalen. Voortaan kan je dus ook dat leuke dove meisje duidelijk maken dat je van haar houdt (lees: stomende seks wilt hebben). Dat is namelijk wel de strekking van Clarks' teksten. Maar echt zoetsappig klinkt het allemaal niet. Tenminste niet zoals op z'n debuutcd. Alain heeft goed geluisterd naar de grote meesters als Al Green, James Brown en Marvin Gaye. Naast eigen nummers speelt de band ook nummers van Jamie Lidell, Marvin Gaye en Otis Redding. Alain Cark laat duidelijk zien thuis te horen op het podium. Hij maakt grapjes met het publiek, laat ze meezingen en tovert bij iedereen een glimlach op het gezicht. En een brok in de keel, want bij het duet met vader Dave worden er naarstig traantjes weggepinkt. Als dan ook het zonnetje doorbreekt is het plaatje compleet. Clark moet ervandoor en het publiek voelt zich een ander mens. (KvB) ZDOB SI SDUB (20.15 UUR - PODIUM 2015) Als deze Moldavische band begint is de 2015 tent gevuld met een handvol mensen. Maar zodra de band speelt, zie je vanuit alle hoeken mensen naar het podium toegesneld komen. Zdob Si Sdub brengt echte festivalmuziek. De balkan-achtige muziek, waarin de blazers een essentiële rol spelen om het feestje compleet te maken, zorgt voor een hossende menigte. Alle nummers zijn van een hoog tempo zodat het hossen ten alle tijden mogelijk is. De mannen van Zdob Si Sdub staan met veel charisma op het podium. Ben je fan van balkan dan is dit zeker een aanrader. Ben je geen fan van balkan, zoals onderstaande, dan is het toch de moeite waard om even een kijkje te nemen en te genieten van de enthousiaste menigte en deze Moldavische band. (TvB) SEUN KUTI & EGYPT 80 (21.15 UUR - MILLENNIUM STAGE) De afsluiter van vandaag is niet de minste. De zoon van overleden legende Fela Kuti, de grondlegger van de afrobeat, een genre dat jazz, funk en traditionele Afrikaanse muziek mengt tot de meest dansbare muziek ter wereld. In nummers die rond de twintig minuten duren worden aanstekelijke grooves perfect opgebouwd. Veel patronen en ritmes blijven zich herhalen en heel gelijkmatig worden instrumenten en lijntjes bijgevoegd, een broeierige climax tot gevolg. Seun Kuti speelt met zijn vaders' oude band, Egypt 80. Het podium is erg vol met veertien muzikanten, maar als je bedenkt dat de band eigenlijk uit tachtig mensen bestaat valt dat nog mee. Twee prachtige zwarte dames schudden hun kont alsof hun leven er vanaf hangt. Seun lijkt wel bezeten door de groove, hij danst in het rond alsof hij volslagen gestoord is. Een prachtig gezicht. In kenmerkend gebroken Engels zingt Seun Kuti over de problemen in Afrika. Door de vrolijke noten heen hoor je de pijn van een heel continent. Erg lang wil je daar niet bij stilstaan bij dit optreden, het publiek heeft het te druk met dansen, dansen, dansen en genieten van de mooie gewaden van de bandleden en hun danspasjes die er gewoon iets te soepel uitzien. Het wordt schemerig. Een drukke festivaldag loopt op z'n einde. Maar zolang de klanken van Seun Kuti en Egypt 80 nog blijven resoneren in de oren van de bezoekers, blijft het nog licht en zonnig. (KvB)