Het afscheid van Roadburn klonk zondag meer als een afscheid van de wereld. Een mooi afscheid was het wel. Current 93, met de apocalyptische poëet David Tibet aan het roer, speelde een indrukwekkende set. De gitarist van de Noorse band Skitliv vond het helaas nodig zijn wereldverachting tegenover het publiek te bewijzen door voortdurend ruzie te zoeken. BABY DEE De excentrieke transgender Baby Dee begint de zondag op Roadburn alleen, achter de vleugel. Haar warrige rossige krullenbos schudt ze wild, bijna spastisch heen en weer, terwijl ze met grove halen de piano teistert met haar grote kolenschoppen. De New Yorkse zanger(es), even later bijgestaan door dezelfde band die even later ook Current 93 zal vormen, brengt een soms aangrijpende en ook bevreemdende mengeling van donkere zielenroerselen en borrelende zeemansliederen. Sommige liedjes zijn somber, andere ronduit lallend. Even denken we aan Tom Waits, een moment later aan Sweeney Todd. Al met al een bijzonder optreden. SKITLIV De Noorse band Skitliv is voor oud-Mayhemzanger ‘Maniac’ een vehikel om het onvermijdelijke einde van de mensheid te becommentariëren, lezen we. Dat resulteert uiteraard in loodzware muziek, maar helaas ook in een paar vervelende momenten. Het begint al wat rommelig, met een flinke dosis willekeurig aandoende noise, gevolgd door een stoïcijns herhaald versje van de zanger: "You can find me in the garden if you want to, unless it’s pooring with rain", fluisterzingt Maniac. Wat hiervan te denken? Als vervolgens ook nog omstandig gestemd moet worden voordat de zware doom de zaal in dreunt, is de samenhang wat verloren. De logge riffs en het ijselijke black-metalgekrijs van zanger Maniac dompelen de Dommelsch Zal een moment later dan toch onder in duisternis, maar de sfeer raakt er snel weer uit door gitarist Niklas 'Kvarforth' Olsson, die kennelijk uit is op ruzie. Het begint met een paar recalcitrante middelvingers. Vervolgens moeten de fotografen voor het podium het ontgelden. Ze krijgen een flinke slok drank over hun apparatuur gespuugd. Dieptepunt is de brandende sigaret die de Zweed naar iemand in het publiek smijt. Na een wat rommelig optreden en het wangedrag van de gitarist lijkt niemand teleurgesteld als Skitliv het podium weer verlaat. Zanger Maniac krijgt zelf ook nog even bonje met zijn gitarist, die hij met een flinke duw van het podium jaagt. Een kleine rondgang op internet leert dat dit al vaker is gebeurd, en wel wat heftiger ook. Grote vraag is of zanger Maniac zo vergevingsgezind is of dat we naar een toneelstukje zaten te kijken… CURRENT 93 Een mooi, soms zelfs ontroerend requiem voor de wereld brengt vervolgens Current 93, met als enig vast bandlid de kleine, poëtische folkzanger David Tibet. In het verleden heeft Tibet samengewerkt met grootheden als Nick Cave en Björk. Op Roadburn zou hij worden bijgestaan door zangeres Ricky Lee Jones, maar die laat om onduidelijke redenen verstek gaan. Gelukkig blijft er nog genoeg over: een begaafd pianiste, een even strakke als subtiele drummer, Baby Dee achter het orgeltje, een kleine strijkersectie en maar liefst vier gitaristen staan op het podium. Dat laatste lijkt wat overdreven, maar als de mannen in de laatste nummers vier melodieën met elkaar vervlechten heeft het zeker meerwaarde. De muziek slingert heen en weer van uitbundige, maar tegelijkertijd duistere folk tot sfeervolle ambient, waarbij de violiste voor een paar prachtige momenten zorgt. Tibet oreert over het einde der tijden, zwarte schepen die ‘de lucht opeten’ en een huilende Jezus, dat alles met zijn doorleefde stem en dito uiterlijk. Een erg mooi, experimenteel einde van het festival. De laatste band, Aethenor, gooit het experiment nog in een hogere versnelling met moeilijk te vatten noise. Na een paar nummers gooi ik de handdoek in de ring. Het is mooi geweest. Current 93 was een prima afsluiter voor Roadburn 2008.