Terwijl de zon met haar stralen terrasminnend Tilburg verwent, is hier totaal niets van te merken in een donkere 013. Het lijken net twee werelden die geheel onopgemerkt naast elkaar leven. Dag vier van Roadburn is er een voor de echte diehards, de afterpartyers, de afterburners. Hoewel er nogal verwarring ontstaat om als 3VOOR12-recensent binnen te komen, lukt het na een miscommunicatie toch. En gelukkig maar, want de Afterburner mag er zijn! GRAVEYARD Iets dat ontbrak op de Roadburnzaterdag (of gemist doordat je sommige zalen niet in kon door de drukte) was de ouderwetse rechttoe-rechtaan stonerrock. Denk aan bands als de Koning der stoners Kyuss maar natuurlijk ook Fu Manchu en Monster Magnet. Het Zweedse (ja, alwéér Zweden!) Graveyard is zo’n band: niet reutelen, maar rocken! Graveyard voegt hier nog wat scheuten classisrock a la Deep Purple en zelfs wat speedstoner aan toe. En wát een stem! Van zwoele bluesvocalen schakelt zanger Joakim Nilsson met gemak over naar krijsende uithalen waar je het tegelijk warm en koud van krijgt. Het publiek staat er nog wat kalmpjes bij en moet nog even inkomen, maar na wat biertjes raakt de Kleine Zaal voller en begint het Roadburngevoel weer op te borrelen. Van Graveyard gaan we meer horen. Op mijn begrafenis mogen ze in ieder geval komen spelen! BEEHOOVER Sta je net lekker mee te knikken met Graveyard, is het alweer snel rennen naar de Batcave om het laatste kwartier mee te pikken van Beehoover. Dit Duitse duo op bass en drum maakt rauwe progressieve freestoner met de nodige humor. Maar eigenlijk is het, zoals gewoonlijk, niet in een hokje te wringen. Het Duitse accent van de twee heren is goed te horen, maar dat is eigenlijk wel grappig. Met een bak aan effecten voor de bass is een ritme of leadgitaar helemaal geen gemis en is het met de ogen dicht een strakke, volwaardige band die staat te spelen. De vraag om een toegift is dan ook zeker op zijn plaats. REPOMEN 3VOOR12/Eindhoven kondigde het al aan: de presentatie van het debuutalbum van Repomen genaamd Roadkill. Repomen, bekend door zanger Peter van Elderen, die zijn stembanden ook toevertrouwd aan het welbekende en eveneens uit Eindhoven afkomstige Peter Pan Speedrock. Enige muzikale vergelijking is er haast niet, alleen dat ze beiden even energiek en hard rocken. Waar Peter Pan de speed in de rock stopt, gaat het er bij Repomen wat rustiger (lees: niet minder hard!) aan toe. Van Elderen heeft zijn gitaar omgeruild voor eentje met twee snaren minder en zijn vette haren springen vertrouwd mee op de mokerslagen van de drumster. Drumster inderdaad, want waar bij Peter Pan de kleine harige Bart Nederhand op de kruk zit, heeft deze plaatsgemaakt voor de blondine Miriam Bekkers. De goedgeluimde Peter vertelt na een tijd dat er opnames worden gemaakt tijdens dit optreden en verzoekt iedereen uit zijn dak te gaan. Onder het mom ‘het wil wel, maar het kan niet’ wordt dit verzoek half ingewilligd door de zichtbaar vermoeide Roadburners. Aan het einde van de show wordt het publiek via een sample letterlijk op zijn rechten gewezen in het nummer Miranda Warning, wanneer er twee sexy dames in politiekledij de boxen als dansblokken gebruiken. Een geslaagde aftrap van een recht voor je raap debuut van Repomen! RAMESSES Minder geslaagd is het optreden van Ramesses. Aan het begin van het optreden schijnt er geen vuiltje aan de lucht te zijn: donkere grunts die nu wel bekend in de oren klinken na dit weekend, onder begeleiding van veel en vooral donkergitaargeweld. De grunts worden afgewisseld met zang onder veel reverb, wat zorgt voor veel bombast en het hierdoor wat licht over de top klinkt. Het is even omschakelen van de wat snellere en spontane stoner van Repomen naar de enorm serieuze en vooral heeele trage stonermetal van Ramesses. Zo traag, dat de afterdinerdip tien keer zo hard inslaat. Ook de overgangen naar volgende nummers zijn tergend langzaam en worden uitgesteld met veel feedback en snaaraanhoudingen van de gitaristen. Er worden samples gebruikt die de zaal even in verwarring brengt. Dit ontaardt in een rommelige metaljam die misschien leuk is voor in het repetitiehok of voor de diehardfans. Het geheel burned dan ook als een nachtkaars uit. Einde van de Afterburner maar nog niet helemaal het einde van Roadburn, want in de Dommelsch Zaal blijft het nog even genieten van Current 93. Nu nog hopen dat de burn-out niet te hard aankomt en op een wederom succesvolle Roadburn 2009! Wegens perslijst geen foto's..