In de rij voor 013 wordt al duidelijk dat het weer een internationaal feestje wordt. We herkennen Zweeds, Duits, Frans, Spaans, knauwend Amerikaans-Engels en ja, zelfs Japans. Roadburn is dan ook een uniek festival. Waar anders vind je zoveel stonerrock, doom en algehele buitenissigheid bij elkaar? CAPRICORNS Aan Capricorns de taak om de inzegeningen te beginnen, iets eerder dan aanvankelijk de planning was. In het kwartier dat we er nog van meekrijgen, horen we een sterk staaltje doom. Atmosferische stukken worden afgewisseld met geweldadige explosies, die met elkaar gemeen hebben dat ze nogal ongemakkelijk in het gehoor liggen. De ijselijke schreeuwen van de zanger doen vermoeden dat hij door een onzichtbare hand gemarteld wordt. GRAND MAGUS Krachtige zangers bemannen vandaag het hoofdpodium, met als opperhoofd de kale Grand Magus-frontman JB. Zijn onversneden heavy metalvocalen zijn werkelijk overdonderend. De band is met zijn tijd meegegaan, maar nog steeds heerlijk gedateerd. Seventiesinvloeden zijn op de achtergrond aanwezig, maar het is tegenwoordig vooral eightiesdoom die de klok slaat bij de Zweden. Ook muzikaal is het vooral JB die opvalt, met zijn indrukwekkend gierende solo’s. Kanttekening is dat die af en toe plompverloren opduiken en het tempo uit de muziek halen. Ook is de performance wel erg statisch. De mannen laten de poespas achterwege, de muziek spreekt voor zich. De zaal reageert er koeltjes op, wat de band eigenlijk te weinig recht doet maar dus ook niet erg verwonderlijk is. DOWN Later op de avond laat Downs Grote Leider Phil Anselmo horen dat hij niet alleen als geen ander zijn teksten kan uitbraken zoals hij dat bij Pantera deed, maar ook daadwerkelijk kan zingen. Het past binnen de dynamiek van de band, die de vette grooves van Pantera combineert met onversneden Southern rock. Begonnen als allstarproject, is Down de afgelopen jaren uitgegroeid tot vaste waarde in de metalscene. Middelpunt van de band is uiteraard Anselmo, die vanavond wel érg veeleisend is tegenover het publiek. Een paar keer legt hij zelfs een nummer stil om zijn toehoorders meer enthousiasme te bevelen. Met succes overigens, maar een beetje storend wordt die verongelijkte houding op den duur wel. Maar laten we vooral stilstaan bij de positieve kanten van dit optreden, dat met recht het voorlopige hoogtepunt van Roadburn mag heten. Down speelt bevlogen en strak. Gitarist Kirk Windstein (indrukwekkende baard, kale kop) kijkt met kleine pretoogjes de zaal in. Het publiek wordt getrakteerd op een selectie van hoogtepunten, waarbij het zwaartepunt terecht ligt bij de eerste en nog altijd de beste plaat NOLA. Er wordt volop meegeschreeuwd met nummers als Eyes Of The South, Hail The Leaf en vooral met Lifer, dat Anselmo opdraagt aan ex-Panteragitarist ‘Dimebag’ Darrell Abbott die in 2004 door een gestoorde fan werd doodgeschoten. DIAGONAL Naast alle degelijkheid valt er ook wat te beleven op de ‘pre-heat’. Veruit de vreemdste eend in de bijt is Diagonal, dat naar verluid voor het eerst buiten Groot-Brittannië speelt. Met hun lange haren, baarden en wijd uitlopende broeken zien de zeven Britten eruit alof ze rechtstreeks vanuit de jaren zeventig zijn overgestraald naar Tilburg. Zo klinken ze ook. Diagonal speelt bevreemdende, experimentele rock. De symfonisch klinkende orgeldeuntjes en het onorthodoxe saxofoon- en klarinetspel smelten samen tot een verrassend muzikaal amalgaam. Groot pluspunt is dat Diagonal het experiment goed weet te doseren: uit alle borrelende onnavolgbaarheid komt telkens weer een swingend ritme tevoorschijn, waardoor de aandacht van het publiek niet verslapt. SERPENT CULT & THE DEVIL'S BLOOD En dan hebben we het nog niet gehad over de opvallende vrouwelijke vocalen die 013 vulden, te horen bij Serpent Cult en de Nederlandse band The Devil’s Blood. Eerstgenoemde speelt loodzware doom en beschikt over een fantastische zangeres, een soort Janis Joplin of Doom. The Devil’s Blood doet een verdienstelijke poging om ‘sprookjesmetal’ te combineren met spacerockelementen. Een origineel concept van een band die bovendien ook technisch goed is onderlegd. Variatie heerst op de eerste avond van Roadburn, en dat zal de komende dagen niet anders zijn. Scherpe keuzes zijn de komende dagen niet te vermijden…