Uitputtend: dat was in één woord het optreden van Supersilent in Paradox. De vier leden van de Noorse band toonden ongelofelijk veel muzikaliteit, zo veel dat het bij tijd en wijlen niet te volgen was. Met de passie van een klein kind dat op de toetsen van zijn 'my first keyboard' speelt, zorgde Supersilent voor een muur aan geluid die tot ver in Tilburg te horen was. CHRIS FORSYTH Voorafgaand aan al het geweld van Supersilent opent songwriter Chris Forsyth de avond vol 'avontuurlijke' muziek. Gewapend met een twaalfsnarige gitaar zet hij een openingsakkoord in en herhaalt dat, al hakkend op zijn snaren, gedurende een paar minuten. Maar naarmate je beter luistert, ontstaat er een melodielijn die doet denken aan de ratelende machines bij een pompend industrieterrein. Als een bezetene gaat Forsyth op in zijn eigen akkoordenbrij, die helaas een spannende climax mist. De uit New York afkomstige muzikant presteert het om in een halfuur tijd een ware martelgang op touw te zetten. Forsyth is een meester in het spelen van steeds herhalende melodieën, die de luisteraar uiteindelijk tot waanzin drijven. Muziek die je in je ziel raakt. SUPERSILENT In de pauze maakt stichting Avontuurlijke Muziek van de gelegenheid gebruik om haar nieuwe website te promoten. Grensverleggende muziek is belangrijk volgens de spreker van de stichting. Vandaar dat Supersilent is uitgenodigd. Grensverleggend? De grenzen worden in één klap door de band weggevaagd! Supersilent trekt zich namelijk nergens wat van aan. Welke band slaat er bijvoorbeeld met een microfoon op een drumstel, of weet via een piepklein microfoontje gesloten in de handpalm de meest rare geluiden uit de mouw te schudden? Juist. Supersilent (proef de ironie). Want stil is het tijdens het optreden nooit. Het ene moment waan je je in een lief Disneysprookje, waarna de stemming langzaam omslaat naar de meest duistere horrorfilm die je je kunt bedenken. Compleet met angstaanjagende alienstem, gecreëerd door de muzikale duizendpoot van de band, Arve Henriksen. Hij heeft bedacht dat je kunt zingen door een trompet. Bizar! Toch is er niet alleen maar lof voor de Noorse band. Hoewel het muzikaal allemaal heel erg knap is, klinkt het zelden samenhangend. Een enorme bak met geluid is het gevolg. Het piept, ratelt, knalt en trilt; maar na een tijdje verlang je naar simpele ritmes die je begrijpt. Misschien zijn twee drumstellen, een trompet, twee keyboards, een gitaar zonder kop, drie mengpanelen en een drumcomputer nét iets te veel van het goede. Daarom is de stilte die Supersilent achterlaat, het meest indrukwekkende van de avond.