Dat Amerikanen verschillen van Nederlanders leren we hier gauw genoeg. Maar er zijn ook zeker overeenkomsten. Zo kunnen ze hier erg klagen over het weer, en wij klagen minstens zo hard mee aangezien sinds de tweede dag dat we hier zijn de temperatuur overdag niet onder de 40 graden is geweest. In een huis waarvan de airco kapot is resulteert dat al gauw in rondhangen, gepaste dutjes doen en vermaak zoeken op X Box dan wel Playstation. En buiten oppassen voor black widow-spinnen en schorpioenen. We kregen de mogelijkheid om te repeteren 'in de buurt', helemaal te gek, we stonden namelijk te springen om onze gitaren aan te raken. 'In de buurt' is keurig 45 minuten rijden, down the road is een half uur. Tien minuten duren hier verdacht lang. Het went allemaal, maar duidelijke cultuurverschillen worden zichtbaar. Zonder PA repeteren blijft lastig, dus wordt er geregeld dat we in een club kunnen repeteren, voor een optreden van een lokale band. De scene hier is zo trouw als een labrador. Iedereen steunt iedereen, gaat naar elk optreden, voor ons een behoorlijk verschil met Nederland. Op tijd slapen; dat moeten we. We hebben zelf eten gemaakt vandaag: een salade. We leren de Hollandse degelijkheid van het eten opnieuw waarderen. Pizza is lekker, maar elke dag wordt darmtechnisch erg lastig kunnen we melden. Een dag later worden we toch nog met lichte last van de jetlag erg vroeg wakker, zeg maar melkboervroeg. Bij diezelfde melkboer slapen we trouwens volgende week en gaan we mee op zijn ronde dat hebben we plechtig beloofd. En we mogen op het dak, dat was zijn belofte. Amerika is cool. Daar staan we dan, 'The Vibe' in Riverside. Hier gaat het dadelijk los, onze eerste show op Amerikaanse bodem. Toch lichte zenuwen her en der, want hier droomt eigenlijk elke artiest van en wij gaan het doen. We gaan het gewoon doen. Dirty D heet de man van een vage radioshow, hij is hier in de verre omtrek een soort van icoon wordt ons duidelijk. Later zullen we meemaken waarom. Apparatuur van de eerste band kunnen we gewoon gebruiken en het drumstel van de huisgenoot van onze boeker. Daar staan we dan, op het podium. Een goed gevulde zaal, er zijn zelfs mensen die speciaal voor ons komen. MySpace is een machtig medium aan het worden, onze hele tour is gebaseerd op MySpace. Wij danken Myspace. Het optreden gaat goed, het is weer even geleden, maar het is allerminst stroef. Het publiek wacht hier niet af, godzijdank. Hoe harder zij gaan, des te harder gaan wij. Een hele fijne wisselwerking. Bij het laatste nummer ('To Not Care' van ons laatste album 'Stainless') komt onze boeker het podium op. Dit is het nummer wat hij als eerste van ons hoorde en waardoor hij contact met ons zocht. Hij kent het dus ook van voor naar achter en links naar rechts. Een mooie afsluiter van onze eerste Amerikaanse show. Na ons komt er nog een band, maar dan staan wij buiten uit te hijgen en cd's te verkopen, te gek dus. Na de laatste band staan we vervolgens een uurtje perplex. Dirty D, de man van de radio, heeft zijn bijnaam niet voor niets. Er komen strippalen op het podium, een zwembad en vervolgens een horde mooie vrouwen die zich maar al te graag een wet T-shirt aan laten meten. Daarom is het een 21 plus tent; alles wordt duidelijk. Het was weer een verrassing van het voor ons mooie Amerika. Die palen zijn niet duur werd ons verteld, als we terug zijn willen we een afspraak met 013. Bij deze.