Zelden vond er in 013 een bandavond plaats met zo'n strak speelschema, laat staan dat de geprogrammeerde bands zich er zo braaf aan hielden. Het Brabants Kwartiertje was ver te zoeken evenals de muzikale kwaliteit. Noem het een speeltuin, noem het een talentenjacht in de dorpskroeg, het kwam in ieder geval niet van de bovenste Brabantse muziekplank. Een verslag van een gemiddelde bandavond, op een doorsnee donderdagavond.   Woody & Paul   Met een minishow van hooguit een half uur rockt Woody&Paul de pan uit. Versterkt door de enthousiaste drummer komen de intelligente folksongs van Woody en Paul tot climactische hoogte. Van deze muzikale kracht zouden zelfs metalbands weggeblazen worden. Er hangt een gezellige, intieme sfeer en het publiek wacht geduldig wanneer er na elk nummer de gitaren weer worden gestemd. Het is het wachten waard, want samen klinken ze telkens prachtig. De teksten zijn vaak oprecht vragend, alsof de schrijver altijd naar iets op zoek is. Helaas is Woody&Paul niet op zoek naar een encore en gaan zo snel als ze op kwamen weer van het podium af.   Melora Rain   Deze poging tot grensverleggende symfonische metal inclusief interessante maatwisselingen boeit in het begin. Maar na een paar nummers blijken de liedjes voornamelijk te bestaan uit typische metal gitaarsolo's, voorspelbare akkoordenschema's en sentimentele keyboardpartijen. De timing blijft lastig en dat blijkt af en toe uit het haperige samenspel. Zo enthousiast als de gitarist en bassist over het podium springen, zo kalm staat de zanger tussen beiden. De ernst van zijn teksten verbleekt bij de gezellige Brabantse kleedkamergrapjes die hij tussen de nummers door gooit. Goede poging, met een zwak resultaat.   Sweet Assambler   Wat oogt als het zoveelste standaardformatie, bandje inclusief keyboard, blijkt toch iets originelers wanneer Sweet Assambler dat alles soepel laat samen smelten. De bassist zwiept tijdens het spelen zijn grote krullenbos van voor naar achter, een schril contrast vormend met de statische gitarist met dito haar. Maar het gaat uiteindelijk om de muziek en die is boeiend. Bij vlagen sferisch en heftig rockend, dan weer toegankelijk en soms dromerig. Het publiek wordt maar moeilijk enthousiast en daar lijkt de zanger wat moeite mee te hebben. En hoewel ook de drummer zijn uiterste best doet, de armen uit zijn lijf slaand, de sfeer komt er maar niet goed in. Wanneer de zanger duidelijk maakt dat het laatste nummer is gespeeld door zijn versterker abrupt uit te zetten, blijft het publiek een beetje beduusd achter.   Wow   Wow laat de 'wow' ver achter zich met übertoegankelijke poprock zonder intens met hart en ziel te spelen. Met hun standaard softe rocksongs en zanger achter keyboard is het enige gewaagde element de saxofonist. Maar deze komt te weinig aan bod en lijkt tevens weinig te bieden. Al met al niet origineel en erg tam, maar vast leuk voor hun familie en vrienden die ruim vertegenwoordigd lijken. Brave braderie-rock raakt muzikale zielen niet.   Sub   Opgewekte rock met een spicy jaren '80 randje. Er staat wederom een keyboard op het podium, het lijkt een soort hype, geen rockband zonder keyboard tegenwoordig. Gelukkig maakt Sub er goed gebruik van. Energiek en enthousiast rockt de band de avond door en het wordt alsmaar beter. Het vrolijke van punkrock, het heftige van gitaarsolo's en het theatrale van de jaren '80, het is er allemaal in de goede verhouding. Er hangt een goede sfeer en daar geniet het publiek van. 25 oktober komen ze weer naar 013 voor hun cd-presentatie.   Knew   Een driemansformatie, zonder keyboard. Helaas ook zonder publiek. Zelfs een flyer-spam-actie op de aanplakborden aan het N.S. Plein mocht niet baten. Het standaard poprock-gehalte van deze afsluiter is hoog, de liedjes wekken de suggestie dat deze band voor het eerst voorzichtig eigen nummers schrijft. Dat is opvallend, want de muzikanten zijn alledrie erg goed en alles klinkt strak. Plotseling gebeurt er iets dat niet alleen vreemd is, maar ook redelijk beschamend. Er wordt een cover van Placebo gespeeld. Een dooddoener en daarmee een bevestiging van een brave voorspeelavond waar 'speel veilig of speel niet' het motto was.