Apart, dat is de beste omschrijving van afgelopen donderdagavond in de Batcave. Niet alleen zag uw recensent een goede Nederlandse band en een verassende Zweeds/Deense act, maar vooral ook een bizar publiek. Een combinatie van enkele verdwaalde metalfans en vooral veel vrouwen (veelal al in de 16-jarige, drukke en huppelende variant) die rechtstreeks leken te zijn weggelopen uit een catalogus van H&M. Dit überhippe (of juist niet?) publiek kwam puur om het Scandinavische Lampshade te zien en dat was jammer voor support act Void of Air. Deze, mij geheel onbekende, Nederlandse band speelt mooie liedjes die soms richting singer/songwriter neigen, maar een minuut later heerlijk rocken. Met name zanger Johan Jeras trekt de aandacht naar zich toe met zijn charisma en een prachtig stem. Helaas voor Johan en consorten is het publiek nog druk bezig met bijkletsen en heeft weinig aandacht voor de band. Void of Air speelt echter vol enthousiasme verder en toont aan dat er het gebied van poprock meer is in Nederland dan wat we dagelijks op 3FM horen. Absoluut een band die het ver kan schoppen en begin dit jaar met ‘Poetry for Dummies’ een prima debuutplaat uitbracht. Vrij snel na het optreden van Void of Air krijgt het publiek waarvoor het komt; Lampshade. Na het eerste nummer rijst de vraag of deze band zichzelf serieus neemt. De bandleden treden op in vreemde outfits en staan tijdens het nummer soms hardop te lachen. Toch blijkt Lampshade een erg vermakelijke band te zijn. Met vrolijke op rock en electro leunende popliedjes zit de stemming in de Batcave er snel in en de band lijkt het ook oprecht leuk te vinden. De nummers van de extravagante Scandinaviërs variëren van vrolijke, dansbare popliedjes tot soms ontroerende en ingetogen nummers met viool en bijna timide samenzang van de twee frontvrouwen. Beide nummers hebben de bedoelde uitwerking, maar helaas heeft Lampshade de neiging om alles aan elkaar te breien door middel van lange en vooral saaie intermezzo’s. Hierdoor verliest de show aan energie en kakt het publiek in. Toch is Lampshade geen slechte band, in tegendeel. Als je naar de band kijkt en luistert zie je de potentie om bescheiden hits te scoren en voor meer publiek te spelen op festivals als Lowlands. Vooral tijdens de meer ingetogen liedjes vallen de puzzelstukjes op hun plaats. Met name de leadzangeres (die wel erg veel op Björk lijkt) is tijdens deze nummers in topvorm. Ze zingt zachtjes en met breekbare stem terwijl ze elke man (en misschien ook wel vrouw) in de zaal het idee geeft dat het nummer alleen voor hem is bedoeld. Met haar verleidelijke blik pakt ze iedereen moeiteloos in en de sfeervolle muziek doet de rest. Na slechts een uurtje houdt Lampshade het alweer voor gezien. Jammer, want de sfeer in de goed gevulde Batcave begint steeds beter te worden. Aan de andere kant heeft iedereen nu nog wel ruim de tijd om zijn of haar outfit te showen in het uitgaansleven.