Sinds kort waan ik me God in Tilburg. Als een coole, kekke kikker paradeer ik door de stad met mijn nieuwe schoenen en waan ik mij Thijs Verwest. Ik kon die Tiësto-gympies van Reebok niet laten liggen. Met mijn dj-sneakers sta ik al bijna in de top 10 van meest populaire plaatjesdraaiers ter wereld. Nu nog oefenen met overgangen en op het juiste moment de playknop indrukken… Voor wie het ontgaan was: DJ Tiësto heeft tegenwoordig zijn eigen schoenen. En de verkoper wist het mij mooi te vertellen: de schoen met glanzende tinten wit, oranje en zwart is een direct eerbetoon aan de nationale kleur van Nederland, oranje. De tweede sneaker heeft de kleuren van de Nederlandse vlag, rood, wit en blauw. Het universele symbool voor de dj, de koptelefoon, prijkt op de tong en de zool van de schoen. De schoenen worden verlicht door materiaal dat op blacklight reageert. De zogenaamde 'dj-schoenen' zijn in samenwerking met de artiest Tiësto bedacht en geïnspireerd op de lifestyle van dj's. Zo is er bijvoorbeeld gedacht aan foam in de zool voor het betere voetenwerk op de dansvloer. Het moge duidelijk zijn: ik was dus gelijk verkocht. Jammer dat Ilse de Lange ze mij niet heeft aangesmeerd. Waarbij ik me gelijk afvraag: waarom heeft die als voormalig schoenverkoopster uit Almelo nog niet haar eigen cowboyboots op de markt gebracht? En waar blijven de strand flip-flops van Jack Johnson? Muziek is allang niet meer een plaatje maken, tourneetje doen en hotelkamers trashen. Het is big business waarbij Jan Smit het doet het met C&A en Frans Bauer de kledinglijn gaat verzorgen bij V&D. Dat laatste is een geniale meesterzet van het kwakkelende concern, want heel campingminded Nederland gaat zijn schreeuwerige kampbloesjes inslaan bij de vrome luitjes van Dreesmann. Voicst doet het met Heineken, The Sheer is van de Playstation en Green Lizard haalt zijn gympies bij Converse. Tegenwoordig is elke band gelieerd aan een merk. Je zou haast vergeten dat nota bene de Dolly Dots hier een trend hebben gezet. Die hadden zich verbonden aan een wafelijzer van Babyliss. Daarmee kon je op professionele wijze je haren hartstikke dood maken. Het resultaat zag eruit als geëlektrocuteerde spaghetti, gemodelleerd als ware het een palmboom. Maar ja, zo was de mode nu eenmaal. Sterker nog, ik kocht de platen van Ria, Esther, Angela, Sjeel, Patty en Anita alleen al vanwege de hoezen. Ik bleef thuis voor de televisieserie! Fabrikanten en muzikanten, het is tegenwoordig één pot nat. Het wachten is op de spaghettisauzen van Marco Borsato, de gothic make-up lijn van Within Temptation en de chips van Kraak & Smaak. Wat me ook een leuke fabrikantenactie lijkt is het gratis Giel Beelen-petje bij een potje Clearasil. Nu zijn die laatste voorbeelden verzinsels, maar het ergste is natuurlijk wanneer de fantasie wordt ingehaald door de werkelijkheid. Dat er een merk een alliantie sluit met een popgroep waarvan je elke geloofwaardigheid ontgaat. Waarbij je alleen maar met grote ogen kunt afvragen: waarom? Ik denk nog steeds met grote vraagtekens terug aan de Volkswagen Polo Genesis. Hoe kwamen ze erop! En dan mag je drie keer raden welke groep er weer bij elkaar komt… Ik zou maar gauw marktplaats afschuimen op zoek naar een Volkswagen Genesis, want die krengen gaan nog geld opleveren ook!