Een apart gezicht afgelopen zondag in de Kleine Zaal; vrijwel het complete publiek bestond uit veertigers. Wat deze toch ietwat oudere doelgroep dan normaal naar 013 lokte? Naast de vele wijntjes en speciale bieren die werden geschonken bleek de Finse folkband Värttinä toch de hoofdoorzaak. Dat waarschijnlijk niemand ook maar een woord van de in het Karelisch (een oude taal die in delen van Finland en Rusland wordt gesproken) gezongen nummers kon verstaan mocht de pret niet drukken. De goed gevulde zaal genoot van het eerste tot en met het laatste nummer. BEZWERINGEN Voor wie niet bekend is met Värttinä een korte uitleg. Het hart van de band wordt gevormd door de drie hoogblonde zangeressen die zowel exact tegelijk als meerstemmig prachtig zuiver zingen. De dames worden begeleid door een zeskoppige band die onder andere instrumenten als accordeon, viool en een elektrische contrabas bespeelt. Tijdens het eerste nummer wordt meteen de toon gezet voor het concert met een nummer dat het publiek en de band moet genezen van allerlei ziektes. Dit soort bezweringen en oude dorpsverhalen zijn volgens de uitleg tussen de liedjes door vaker onderwerp. De drie vrouwen zingen en bespelen het publiek met het grootste gemak en de stemming zit er snel in. Sommige nummers zijn heerlijk dansbare folknummers en de gezellige veertigers bewegen dan ook naar hartelust mee op de hoempa-achtige muziek. Helaas besluiten Susan, Mari en Johanna (de drie zangeressen) om tijdens het zingen ook dansjes te doen. Het resulteert in een choreografisch dieptepunt waar zelfs Luv zich in haar hoogtijdagen nog voor zou schamen. INTERMEZZO Na een aantal nummers (veelal van het nieuwste album Miero) vindt het vrouwelijke gedeelte van Värttinä het tijd voor een kwartiertje pauze in de kleedkamer. Hierdoor wordt het publiek ‘getrakteerd’ op een instrumentaal nummer en een ontzettend langdradige drumsolo. Hoewel de drummer aantoont een bijzonder getalenteerd percussionist te zijn is zijn intermezzo toch vooral saai en dat moment wordt massaal gebruikt om een nieuw wijntje of wit biertje te halen. Na een minuutje of vijftien keren de dames gelukkig terug op het podium en gaat het optreden weer feestelijk verder. De gezellige mix van folk en hoempa is erg leuk en zowel publiek als band genieten zichtbaar van het optreden. PARTICIPATIE Het hoogtepunt van de show heeft Värttinä echter bewaard als toegift. Eerst mocht het Tilburgse publiek kiezen tussen twee nummers waarvan de dames er eentje a capella zouden zingen. Het werd uiteindelijk Aitare (een lied over vrouwen die de was doen) en eerlijk is eerlijk; zonder muzikale begeleiding klinken de stemmen nog indrukwekkender. De dames hadden echter wel wat hulp nodig vanuit de zaal, want was is een lied over wasvrouwen zonder was? Gelukkig waren er genoeg mannen die hun trui of jasje naar het publiek wilden gooien. Ook bij het volgende nummer (weer met band) was publieksparticipatie vereist. Na een wat timide begin kreeg Värttinä het toch voor elkaar om een zaal vol Nederlanders mee te laten zingen in een onverstaanbaar Fins nummer. Zowel bij publiek als band zat de stemming er inmiddels goed in zodat er onder groot applaus nog een tweede toegift volgde met als afsluiter een carnavalesk dansnummer.