De hartendieven van a balladeer stelen erop los

Amsterdamse band kent de kunst van vertederen en ontroeren

Sophie Stockman, ,

A balladeer bracht in mei het album Panama uit, en heeft er al heel wat succes mee geoogst. Zo wonnen de heren de Essent Award en stonden daardoor ook op Lowlands. Donderdag stonden ze in een uitverkochte Kleine Zaal die ze plat speelden met hun charme.

Amsterdamse band kent de kunst van vertederen en ontroeren

Met het album Panama won a balladeer de Essent Award en stonden daardoor ook op Lowlands. In een uitverkochte Kleine Zaal wacht een gevarieerd publiek met smart op de band. De band is in Tilburg is ontstaan volgens de zanger en dat schept meteen een band.Maar eerst het voorprogramma; Dodger. DODGER Terwijl de mannen van het voorprogramma Dodger spelen, is de hal nog vol met mensen. "Ik kom voor a balladeer", zegt een meisje stellig. Ze is er demonstratief bij gaan zitten en wacht met naar binnen gaan tot Dodger klaar is. De zaal is half leeg, maar de zanger van Dodger bekijkt het positief. "Het is goed om te zien dat er zoveel mensen zijn gekomen", zegt hij blij. Op het podium staan twee sfeervolle witte schemerlampen en bij de heel gevoelige nummers gaan zelfs die ook uit. Het publiek knikt goedkeurend mee met de gevoelige poprock liedjes. Bij het laatste nummer van Dodger stroomt de Kleine Zaal massaal vol. PRETOOGJES Zonder er woorden aan vuil te maken pluggen de jongens van a balladeer in, en zetten Copper Shades in. Een beetje een valse start, het publiek blijft tam en de band lijkt er op het eerste zicht niet veel zin in te hebben. "Alles goed?" vraagt de zanger na het openingsnummer aan het publiek. Het publiek lacht en meteen daarna wordt het up-tempo Summer ingezet. Er komt nu langzaam beweging in de zaal en in de band. De mannen van a balladeer pakken het publiek in no-time in. De bassist heeft zo goed als bij het hele optreden een grote glimlach op zijn gezicht. Met pretoogjes kijkt hij om zich heen en de zanger charmeert iedereen door dromerig in het niets te kijken terwijl hij zijn gevoelige liedjes neerzet. Bijna alle nummers van Panama worden gespeeld, en ook wat onbekende nummers die alleen de echte fans mee kunnen zingen. SCHREEUWEN De bandleden verlaten het podium en laten de zanger achter met alleen een akoestische gitaar. Hij plugt uit en maant het publiek tot stilte. "Dit nummer heet 'Ten things to make you mine'", zegt de zanger onversterkt tegen het publiek. "Wat?" roept iemand uit het publiek lollig. "Ten Things to make you mine!", roept de zanger wat harder de zaal in. "Je hoeft niet zo te schreeuwen", krijgt hij terug. Hij zet het nummer in en het enige geluid dat nog te horen is, is het geklik van de vele fototoestellen. Hij vult de zaal makkelijk zonder microfoon en bij het refrein zingt iedereen gebroederlijk mee. Het applaus is oorverdovend en als daarna het eerste akkoord van de single 'Swim with Sam' wordt ingezet, stijgt er nog meer gejoel op. PACMAN De ballads en up-tempo nummers wisselen elkaar goed af. De stem van de zanger met het rauwe randje eraan wordt op het laatst wel erg hees maar hij zingt onverstoorbaar verder. Zanger Marinus vertelt dat een goede vriendin van hem is overleden aan kanker, en dat een 'pacman' in haar lichaam genaamd kanker haar langzaam opat. Na het nummer Throw a Tequila schreeuwt hij de zaal in "Voor jou Martine". Een fan pinkt stiekem een traantje weg en meer mensen lijken geraakt door zijn openheid. Als afsluiter wordt de nieuwe single Fortune Teller gespeeld en zoals dat bij concerten altijd gaat, komt het publiek op het eind helemaal los. Er wordt zo hard geklapt dat de band besluit nog een onversterkt nummer te spelen. Iedereen gaat los, armen gaan de lucht in. De drummer besluit tot slot nog even een riedeltje op de piano te spelen. "Hij is altijd zo lief als hij achter de piano zit", zegt de zanger terwijl hij door het haar van de drummer woelt.