Zes concerten die je in mei niet mag missen

3VOOR12/Tilburg selecteert: zes aanraders in mei

Bas Verbeek, ,

Mei is een mooie maand. Eigenlijk zullen we massaal op het terras willen gaan zitten met de oplopende temperaturen die gaan komen, maar de echte muziekliefhebber moet nog maar tot de festivals wachten op zon, want vooral in 013 en Cul de Sac zijn veel interessante concerten geprogrammeerd. Traditiegetrouw selecteren we er zes opvallende uit.

3VOOR12/Tilburg selecteert: zes aanraders in mei

WHITEHOUSE en FCKN BSTRDS - 10 MEI - PARADOX Een van de eerste noiseterroristen heet William Bennet en vond wel zo ongepast om onder de naam Whitehouse al in begin jaren tachtig een enerverende herriemix te maken met een politieke lading. De aangenaam onaangename feedbacks, ruis, gruis, geram en, om het af te maken, hysterisch gekrijs, zorgde ervoor dat Whitehouse pionier werd van het genre. Twee jaar terug lieten bezoekers zich voor 25 euro nog omverblazen door de Engelse terreur, op 10 mei kan het voor 7 euro. Je krijgt hetzelfde van Bennet en zijn compagnon Philip Best. En dan krijg je er nog buitenaardse kutherrie bij van de Fckn Bstrds die in opvallende verschijning langskomen met hun met rommel en elektronica volgeladen winkelwagen en rolstoel. Paradox maakt zich wel zorgen voor tere zieltjes en waarschuwt: "Onder de 18 jaar geen toegang!" A BALLADEER - 11 MEI - CUL DE SAC Als je helemaal de weg kwijt bent door Whitehouse de vorige dag, ga dan even langs in Cul de Sac. a balladeer herinnert je eraan wat ook al weer de meer geaccepteerde popmuziek is. Marinus de Goederen is de singer/songwriter van a balladeer, dat met toegevoegde drummer en gitarist inmiddels een band genoemd mag worden. De ingetogen popliedjes ergens tussen Counting Crows en Saybia in, zijn sinds kort verschenen op het debuut 'Panama'. De drang om aanwezig te zijn op de poppodia en altijd maar bezig zijn om a balladeer bekendheid te geven, heeft in de combinatie met de sterke popliedjes niet het minste opgeleverd: een platencontract bij EMI. Voordat de major ze op grote podia zet, is hier nog een kans om ervan te genieten in gepaste setting. SHITMAT - 12 MEI - 013 Feestje. Crackbeats viert zijn tiende editie met een mooi programma. De breakcoreavond wordt opgeleukt met onder meer de Engelsman Shitmat. Zijn leukste uitgave is 'Full English Breakfast' waar jungle, gabber, house en ludieke samples in een dansbaar dynamische pretmix worden gestopt. Harry Belafonte, Rage Against The Machine, Aerosmith, the Ramones, klassiek componist Handel, Het Engelse volkslied en de Big Ben; allemaal krijgen ze een plekje in Shitmat's humor. Aanrader deze avond is ook I:Gor die zich bezighoudt met de experimentele kanten van elektronica maar net zo goed met keiharde breakcore en zelfs speedcore, waarschijnlijk is dat laatste de kost van vanavond. THE SHAVERS - 19 MEI - 013 'Halvarine Gatverdamme' zong iedereen mee in het clubcircuit. The Shavers weet het levenslied in rock 'n' roll te integreren. Dat betekent dat het leven van de rocker wordt bezongen: zuipen, lekkere wijven, zuipen, rocken, katers en zuipen. De opgewekte rockabilly, surf en blues van coole gitarist Cock (met zonnebril) en staccatodrummer Theo (kluift graag brandende drumsticks) wordt aangevoerd door de zware rock 'n' rollbelichaming van Johannes van den Boom. Ondanks zijn reuma stond hij jarenlang enthousiast op het podium, maar nu kan zelfs de muziek Johannes moeilijk op de been houden en is het tijd voor een afscheidstournee. Voor de laatste keer het meest opvallende rocktrio van Nederland: mis het niet. TH' LEGENDARY SHACK*SHAKERS - 23 MEI - 013 Zeg maar gerust DE nieuwe rock 'n' rollsensatie. Het is een hele stelling, maar als een band een mix van country, blues, gipsy, rock en hilbilly met zoveel smoel en sfeer neerzet, is het niet te ontkennen. De onderwerpen rond krankzinnigheid in de vorm van bijvoorbeeld moord, carnaval en de duivel maakt de zelfverzonnen 'Southern gothic', waarmee de band zijn muziek aanduidt, compleet. Voetjes van de vloer op dit feestje. Yeehaa! OSTINATO - 25 MEI - CUL DE SAC Zo horen we postrock graag. Van begin af aan een enorme diepte met veel dimensies. Een aangrijpende stemming die inderdaad te rijmen is met veel postrockcollega's, maar toch een eigen weg gaat. Door meer te werken met ritmes, psychedelische tussenwerpsels en verstopte vocalen bijvoorbeeld. Gezien het geluid zou je niet denken dat hier maar drie man staan te spelen, pas als het je wordt vertelt bedenk je dat het maar één gitaar is die je hoort. Vooral het tweede pas verschenen album 'Chasing the Form' zet de onderscheidende toon van deze Amerikanen.