Op 18 juni was het dan eindelijk zover. Paul McCartney (of Paul McKaartwel zoals mijn broer altijd gekscherend zegt) werd vierenzestig jaar oud. Op Sgt. Peppers zong hij 'When I’m 64' en nu heeft hij die leeftijd dan eindelijk bereikt. Wat natuurlijk raar is. Los van het feit dat hij naar verluidt allang en breed onder de zoden ligt, is het vreemd om je eigen creatie te overleven. Toen Paul als 24-jarige gup een nummer schreef over hoe hij de liefde met zijn vrouw zou ervaren op bijna pensioengerechtigde leeftijd, was dat een hele grote ver van mijn bed show. Dat was vanuit artistiek oogpunt wellicht een mooi gegeven, maar Paul zal niet gedacht hebben dat hij ooit zo oud zou worden. Maar ja, Paul zou ook niet gedacht hebben dat hij tegen die tijd vers gescheiden zou zijn van een voormalige pornosnol met een houten been. Want zijn toekomstige ex-echtgenote Heather Mills, heeft vroeger als fotomodel meer gedaan dan alleen maar Wehkampjurkjes tonen. Dat harde ding wat ze in haar handen heeft is niet de staafmixer die voor de snelle bestellers met aantrekkelijke korting te verkrijgen is. Paul werd dus vierenzestig en dat werd gevierd door de Harmonie Sint Gregorius uit Haaren en de Mal Evans Memorial Band uit Tilburg. Die gingen op de achttiende even los op het nummer When I’m 64. De vraag is natuurlijk wat Paul nu gaat doen bij optredens? Gaat hij het nog spelen? Of maakt hij er stiekem 65 van? Of 94, wat in het Engels qua lettergrepen net zo lekker loopt? Daar heeft hij vast niet over nagedacht toen hij het schreef. Prince dacht ook dat 1999 nog wel even zou duren. Die wilde een futuristisch sausje over zijn liedje heen gooien en wilde gaan feesten alsof het 1999 was. Dat was gelijk ook de meest gedraaide plaat toen de klok twaalf sloeg met oud en nieuw. En ik weet niet hoe het jullie verging, maar mij viel het een beetje tegen. Ik weet nog dat ik in 1997 dacht, nog twee jaar en dan kunnen we feesten alsof het ’99 is, maar dat feestje was helemaal niet zo leuk. En dat nummer kan Tafkap nu dus niet meer spelen. Of wat te denken van My Generation van The Who? Dat zong in de jaren zestig ‘Hope I Die Before I Get Old’ en nu de heren zestig zijn zingen ze het nog steeds. De helft van de band is inmiddels ter aarde gesteld, maar Pete Townsend en Roger Daltrey gaan nog even door. Als ze echt humor hebben laten ze op hun begrafenis ook dat nummer draaien. Is leuk voor als de kist langzaam de grond in zakt: ‘Hope I Die Before I Get Old.’ Dames en heren muzikanten denk dus goed na over wat je wilt zeggen met je liederen. Zorg ervoor dat de tijd je niet achterhaald. Om nog maar een voorbeeld te geven: Henny Huisman hoor je ook niet meer zingen ‘Later als je groot bent, word je echt een ster’. Neem een voorbeeld aan Zager & Evans. Die kunnen nog heel lang hun grote hitsingle zingen, want voor het jaar 2525 gepasseerd is, hebben ze nog wel even de tijd.