Wat doe je op zondag na de katholieke mis? Naar het optreden van de plaatselijke harmonie in de muziektent natuurlijk. En die harmonie, in Hilvarenbeek die van Concordia, opent Elastiek op zondag. De vele toeschouwers krijgen er nog een extra gast bij. Niemand minder dan de populaire Limburgse troubadour Gé Reinders. Samen met Concordia speelt Reinders veel materiaal van zijn laatste cd Blaos mich nao hoes. Met zijn zware Limburgse tongval vindt Reinders alles ‘echt vèt’. De echte rockfan loopt er waarschijnlijk gillend bij weg, maar de vele, vooral oudere liefhebbers van luistermuziek smullen hiervan. De hele tent wiegt vrolijk op en neer bij keigave bloasmuziek. RAUW Van een ander kaliber is Kaz Lux. Deze oude rock- en blueslegende vooral bekend van Brainbox is neergestreken in jongerencentrum Elkerlijc, voor de verandering niet gevuld met skaters en punkers, maar met een veel ouder publiek. Dat vooral komt om nog een keer te genieten van de indrukwekkende stem van Lux. En die gaat nog steeds door merg en been. De zaal is overvol en bovendien muisstil. Kom daar tegenwoordig maar eens om! Boeiend met een hoofdletter B en dat alleen met een stem, een akoestische gitaar en één schemerlamp op het podium. FEESTJE New Cool Collective, de populairste bigband van Nederland heeft heel wat meer mensen op het podium staan dan Lux, 21 om precies te zijn. Deze Amsterdammers weten wat het is om een feestje te vieren. Ze spoelen hun eigen kater weg met een volvet uur swingende en stampende bigband jazz, gemixt met invloeden uit andere muziekstijlen. Bijna allemaal getooid in een zwart pak met witte stropdas. Een soort Godfathers, maar dan met blaasinstrumenten in de hand in plaats van machinegeweren. De impact van de salvo’s is er echter niet minder om. Het zuigt, het swingt en zelfs de grootste hark gooit de benen los bij deze muziek. Enig minpuntje zijn de overbodige solo’s die in elk nummer voorbij komen. Voor de swing heeft de bigband die niet nodig. FLAUW Wat van ver komt, is lekker. Dat zal de redenatie geweest zijn van de organisatie om de Bretonse reggaeband FDB Les Gazelles te contracteren. Misschien een sprankje hoop dat er wat Keltische invloeden in de muziek verweven zouden zitten vanwege de afkomst. Helaas, zeer traditionele reggae die het niveau schoolbandje nauwelijks ontstijgt. Slap gespeeld, flauw gezongen en de groove is ver te zoeken. De drie zangeressen doen hun best om in hun beste Allo Allo Engels er nog iets van te maken. Maar het wordt niks en dat blijft het ook. SPATTEN Ook de Brabantse popmuziek heeft een eigen stek op Elastiek op het B-stage podium. Aan de Bredanaars van Millstone de eer om te laten horen wat ze in hun mars hebben. En dat is heel wat. Sterke composities, die vooral gedragen worden door de mooie stem van zanger/gitarist Danny Meijer. Echt van het podium spatten doet het niet bij Millstone, maar dat is een punt waar de band samen met een bandcoach aan gaat werken. De muziek moet het doen voor deze band en die werkt. Vooral als de band het elektrische instrumentarium afwisselt met het akoestische. Dan komen de stem van Danny en de melodie nog meer tot hun recht. SPIEGELGLAD De Friese fado van Nynke Laverman is van een heel ander kaliber. Spiegelglad, maar ook zo effectief. De kracht van Elastiek in optima forma. Afwisseling heet dat. Het publiek lust er wel pak van. De krachtige stem van Laverman glijdt soepel over de muziek heen, die sfeervol wordt ingevuld met een hoofdrol voor de cajon speler vooraan het podium. In een prachtige jurk zwiert de Friese zangeres over het podium om het publiek te vermaken met haar liederen die uit het leven gegrepen zijn, zoals het hoort bij echte fado. Prachtige, kwalitatief hoogstaande luistermuziek die nergens ontspoort. Verstaan is een heel ander verhaal, maar dat maakt het publiek niet uit. Gé Reinders kwam er met zijn platte Limburgs mee weg, Laverman in het Fries ook. Ze steelt er de harten van menig Beekenaar mee. (LW) ------------------------------------------------------------------------------------------- Als rond half drie de New Cool Collective op het grote Brabants Dagblad podium speelt, lijkt de gemiddelde festivalganger nog niet echt los te gaan. Daar heeft het hoge aantal kinderwagens misschien iets mee te maken. Maar het weer zit eens een keer mee dus is de sfeer oké. De Friese fado van Nynke Laverman weet al wat meer mensen te grijpen. Op originele wijze weet de zangeres de pathos die in de fado ligt te vertalen naar het Fries. Het is daarna dan ook een teleurstelling dat zanger Julian Thomas zijn aanstellerige liedjes ook met het publiek moet delen. 'My daddy wasn't there', zingt hij uit volle borst. Dit goedkoop soort Idols-sentiment is dit festival echt onwaardig. Wat verderop is tussen al het feestgedruis ook even tijd voor rust. In de zaal van cultureelcentrum Elckerlijc kunnen mensen de hele dag genieten van verschillende singer-songwriters. De zaal is compleet ingericht als huiskamer met sofa's waarop de bezoekers weg kunnen dromen bij het gitaar getokkel. Diverse liedjesschrijvers uit de buurt, maar ook buiten de regio delen hun zielenroerselen met het uiterst serieuze publiek. Dat iedereen ook echt rustig moet zijn merk je wel aan de vele 'sssssts'die je naar je hoofd geslingerd krijgt als je iets te hard praat. Maar een echt goede act weet natuurlijk de zaal met muziek stil te krijgen. Michiel Flamman, de ene helft van Solo, weet dat te bewerkstelligen. Zijn prachtig, krachtige stem brengt de verliefde stelletjes in vervoering en maakt menig bezoeker weemoedig. Zoals het een goede singer songwriter betaamt, heeft ook Flamman een mening over wat er in de maatschappij gebeurt. Op ironische wijze bekritiseert hij het beleid van minister Verdonk. En het publiek slikt dat als zoete koek. Aan de rand van het 'festivalterrein' staat de Hertog Jan tent. En anders dan de naam misschien doet vermoeden wordt hier niet het bier geschonken wat die naam draagt. Als je je biertje bestelt krijg je toch echt een Amstel in je glas. Nog meer verwarring: de band Inner Strength, waarvan je misschien zou denken dat het hier om snoeiharde Hardcore gaat, spelen in de Hertog Jan tent vrolijke folk muziek. Compleet met dwarsfluit en violen brengen zij de positieve boodschap over. In een gemiddelde kerk zou de band niet misstaan. Toch weten zij met een likje funk het geheel nog een aardig scherp randje te geven. Maar echt funken doen de mannen van Gravy. Ze maken een fijne mix van dansbare funk, blues, jazz en hiphop. Met de stijl van Relax en de bravoure van Fun Lovin Criminals zetten ze een strakke show neer. Weer terug naar het centrum. In de grote Amstel tent komt de pompende orgelpsychedlica van zZz je tegemoet. Het duo laat wederom zien dat je met twee mensen prima een complete band kunt vormen. De galmende stem van de drummer en diens stuwende ritmes in combinatie met het knetterende orgel maken dat zelfs het barpersoneel in beweging komt. Hoewel er vooral jonger publiek is gekomen zie je zo nu en dan ook een grijs hoofd tussen de massa's meedeinen. Misschien dat ze iets van vroeger herkennen, want de muziek van zZz ademt de sfeer van The Doors uit, zij het wat agressiever en vuiger. (PK)