Buiten is het zwoel en staan er op de parkeerplaats van vertoningsruimte Argument plastic stoeltjes opgesteld. Hoe groot is het contrast dan ook tussen de temperatuur buiten en de klankkleur binnen. In een maagdelijk witte ruimte waarin van alles is afgetapet en waar rode dia's een gedeelte van de muur kleuren, klinken door de speakers uiterst kille klanken. Hier is het waar muziekveteraan Vincent Koreman zijn eerste Vatican Analog avond presenteert. Op de affiche prijken de namen van Machinefabriek, Masonic Youth en Staplerfahrer. Namen die hun sporen in de experimentele elektronica verdiend hebben. Tijd om uit te vinden of ze die naam ook waar maken. STAPLERFAHRER Als eerste mag Tilburger Steffan de Turck aantreden. Bijgestaan door twee andere knoppendraaiers. Gekraak, gesis, gepiep, geknor; Staplerfahrer excelleert in het betere knoppendraaiwerk. In ongeveer een kwartier tijd weet het trio een machtig soundscape te creëren van lange, uitgestrekte velden. Met je ogen open dit aanschouwen heeft weinig zin, er valt daarvoor weinig te zien. Nee, Staplerfahrer leent zich meer uit voor het visualiseren van wat er te horen valt. Vrije associaties. Drie knoppendraaiers, drie verhalen. Een heel scala aan 'clicks and cuts' passeert de revue, ieder met zijn eigen kleur en emotie. Adembenemend en geheel passend in het cliché van luistert en huivert! MACHINEFABRIEK Van een geheel andere orde is Machinefabriek. Arnhemmer Rutger Zuydervelt heeft al een legio aan eigen beheer cd's uitgebracht, maar recentelijk kwam pas zijn debuutalbum. Daarop gebruikt Zuydervelt behoorlijk veel instrumenten. Zo niet bij dit optreden. Machinefabriek treedt enkel op met een gewone elektrisch gitaar en een sampler. Maar wat hij doet met die gitaar is op zijn minst bijzonder. Een tandenborstel, e-bow en nog een aantal ondefinieerbare apparaten strijken langs de snaren terwijl Zuydervelt met zijn voet de sampler bedient. Een vast patroon wordt als basis neergelegd die lekker golvend klinkt (voor de muziektechneuten onder ons, crescendo decrescendo). Dat is de eerste helft. Bij de tweede helft komt de e-bow erbij en experimenteert Zuydervelt met mate. Hij houdt het bij een paar tonen vol galm en feedback. Als rillingen op het water, zo klinken de geluiden uit de speakers en iedereen blijft roerloos tot het eind zitten. MASONIC YOUTH Van dromerige gitaarklanken naar 'something completely different'. En bij die ene Monty Python referentie blijft het niet. Masonic Youth uit Dedemsvaart staat op het podium compleet met zwarte pakken, maskers, occulte symbolen (waarvan de zwartgeverfde McDonalds 'M' uitspringt) zwarte ballonnen en confetti. Het was wachten op het moment dat de vijf personen 'Ni' schreeuwden. 'Ni' werd het niet, schreeuwen wel. Uit een batterij van apparaten is alleen de theremin te herkennen. Het licht is gedimd en een bewegingloos persoon staat vooraan. Op een gegeven moment pakt hij/zij/het de microfoon en begint te brullen. De invoer gaat eerst door een kastje waardoor het gebrul klinkt als een plaat die op de draaitafel vier keer zo langzaam gaat. Tel daarbij de vreemde, haast rituele, bewegingen op van de vier anderen en geef het maar een naam. Als de term doomsludgedroneconfettinoise nog niet is uitgevonden, bij deze. De act probeert de bodem van je oerangst op te zoeken en het werkt. Beklemmend is het geheel absoluut. De muziek is ondergeschikt, gezien de plotselinge samples van oude liedjes en het letterlijke gekakel van de personen zelf. Een krankzinnige afsluiter voor een gevarieerde en geslaagde avond.