Een heuze afterparty in Cul de Sac was bedoeld als afsluiting van het Southside Music Event eerder op de dag. Alleen de korte aankondigingen van een presentator herinnerde eraan dat de avond georganiseerd was door studenten van de Rockacademie. Voor de rest kwam het entertainment gedeelte voor de rekening van de bands The Pax en Alize. Deze rol vervulde beide dan ook met verve. VODAFONE Catchy baslijntjes en nonchalant scheurende gitaren gecombineerd met typische britpop zang, veel oe’s en o la la’s; we hebben het allemaal al eens gehoord. Met genoeg variatie tussen de nummers ontstijgt het vijftal The Pax echter zeker wel het standaard Vodafone-niveau waarop bandjes als Jet en The Dandy Warhols blijven steken. Een positieve afwijking binnen het vernauwende keurslijf waarmee zovelen zogenaamde ‘the’-bandjes in de britpopscene te maken hebben. Ze noemen zichzelf dan ook niet voor niets arrogant met een klein hart. Vernieuwend? Nee. Vermakelijk? Dat zeker wel. ALIEN Variatie is ook zeker te vinden bij Alize. De spreekwoordelijke kroes brengt een samensmelting van funk, hip hop, rap en een leuk, sporadisch gierend orgeltje. Hier blijft het echter niet bij en zo zijn er ook invloeden uit de reggae en spacerock terug te horen in de nummers. Een gelijkenis qua sound met Jamiroquai is wel te trekken, hetzij voorzichtig. Grootste overeenkomst is de neiging tot alien-achtig bewegen die de funk kenmerkt. Dit buitenaardse getinte gegeven weerhoudt de band er niet van zich bescheiden op te stellen en zo ieder lid goed tot zijn muzikale recht te laten komen. Geen dominantie van een instrument betekent dat de muziek een vast geheel vormt en daardoor lekker in het gehoor ligt. Sympathiek.