Soundscapes; abstracte soundtracks die het onderbewustzijn stimuleren. Elektronisch opgewekte geluidsdrones die de geest meevoeren door zelf gefantaseerde sfeerfilms. Door Paradox op deze zaterdagavond binnen te stappen ontsnap je niet alleen fysiek aan de carnavalssfeer, als Staplerfahrer, The Pulse Projects en Jan-M Iversen en Sindre Bjerga optreden ontsnapt ook de geest. Het enige wat nodig is, is onderuitgezakt op een stoel te gaan zitten. STAPLERFAHRER Steffan de Turck ofwel Staplerfahrer uit Tilburg, de samensteller van deze avond. Maar vooral de man die een hoge standaard van de avond introduceert. Hij bouwt een geluidslandschap van misschien maar een klein half uur, maar het voelt als een lange zware reis waar een hypnotiserende lage ondertoon het vervoersmiddel is en de elektronische bijgeluiden voor het verwonderende uitzicht zorgt. Ogen vallen dicht en het onderbewustzijn maakt het lichaam totaal ontspannen terwijl in de fantasie de toch wat duistere pessimistische film van Staplerfahrer afspeelt. Het duurt dan ook niet lang dat ik de technische details niet meer na kan vertellen, want hoe subtiel en onsubtiel de Tilburger ook zijn technische vondsten gebruikt, als luisteraar beleef je maar één ding: sfeer. Als de reis stopt komt er, net als bij een goed eindigende film, kippenvel. En happen naar lucht. THE PULSE PROJECTS Daar kan het duo van The Pulse Projects helaas niet tegenop boksen. Terwijl de geluidshelft toch lekker aanzet met een veelbelovende onderbuikdrone op een goed volume. De ander is bezig een visuele blurry soep te maken van groenige matrixpixels. Terwijl Staplerfahrer van a naar b ging, blijft The Pulse Projects rondzweven bij één punt. Zowel qua beeld als geluid. In plaats van een diepe reis, wordt het dus rustig ronddobberen bij het dikke geluid wat fysiek op het lichaam drukt. Het beeld spoort niet helemaal met de sfeer die de muziek opwekt. Dat bewijst ook maar weer hoe persoonlijk de beleving van deze ‘muziek’ is. Echt saai of slecht wordt het niet, maar na de diepte van net is dit net even wat anders. JAN-M IVERSEN en SINDRE BJERGA De enige buitenlanders op het podium vanavond zijn ook de enige die live niet met laptops werken. De Noren Jan-M Iversen en Sindre Bjerga houden namelijk van spelen, letterlijk. Iversen is de statische factor die te herkennen is aan de basis van lage en hoge feedbacks die maar door blijven golven. Hij beperkt zich tot het besturen van effecten en een synthesizer, terwijl Bjerga het geluid veeldimensionaal maakt met talloze gadgets. Effecten, een bekken, lo-fi geluidsproducerende apparaatjes en hij heeft ook speelgoed van Staplerfahrer in bruikleen genomen, zoals een gemodificeerde speelgoedtelefoon. Het wekt nieuwsgierigheid op naar wat er op het podium gebeurt, soms ten koste van de onderuitgezakte houding. Maar zeker niet ten koste van de ervaring, want alle bijgeluiden smelten wonderlijk samen in een spannende geluidservaring met veel prikkelende dimensies. Ontspannend, zelf mediterend, genot op een gratis toegankelijke Paradoxavond waar de hersenen en fantasie nog op geluid getraind worden ook. Pure winst. Jan M Iversen en Sindre Bjerga zijn nog op 1 maart te zien in Electron in Breda (in een Playlab sessie) en op 3 maart in Undercurrent in Amsterdam.