Na vier weken B-stage kunnen we als 3VOOR12/Tilburg de balans opmaken. Het is een leuk project gebleken, veel nieuwe bandjes konden zich in de kijker spelen. Bovenal is het ook erg leuk dat je als kijker nieuwe dingen kan ontdekken en dat de bandjes er zelf ook nog iets aan overhouden is natuurlijk prima. Afgelopen woensdag was de vierde en laatste showcase, met oude bekenden en nieuwe acts. Het publiek liet het dan wel in groten getale afweten, de sfeer was wederom erg goed. Een verslag.   FOAM VOOROORDEEL: Fragments of a Microgenius (FOAM) is een band uit Eindhoven en hebben als stijl indierock die teruggrijpt op de hoogtijdagen van de Pixies, met een flinke vleug Sonic Youth; maar let op: met Kim Gordon op zang! Ze zijn ooit 'een artistieke, intellectuele, zichzelf amper serieus nemende, geniale popgroep' genoemd. Dat belooft dus heel wat. OORDEEL: Vooropgesteld: FOAM is absoluut geen slechte band. Zijn ze goed in wat ze doen? Zeker. Geniaal dan? Neen, dat ook zeker niet. Voor welgeteld achttien personen start de band hun set vol met 'intellectuele rock' zoals hierboven beschreven en het klinkt best lekker. Okay, het grijpt wel overduidelijk terug op de hierboven genoemde bands, maar vooruit, dat is ze vergeven. De sound is hitgevoelig, ligt soepel in het gehoor en tja; naast een look-a-like van Jaap Stam is er ook nog eens een mooie vrouw aanwezig op podium. Het is alleen veel té lief. Zowel qua teksten, die niet echt de diepte in gingen als de presentatie, die meer deed denken aan vier kameleons in de dierentuin, die doen ook niets om hun publiek te vermaken. Jammer dat ze zichzelf vanavond een 'zichzelf zo serieus nemende band' voelden, er zit namelijk veel meer in... RAVENGLASS VOOROORDEEL: Ravenglass doet wat FOAM wat meer zou moeten doen: zichzelf niet al te serieus nemen. Dit is af te lezen in de pakken die ze dragen en de presentatie die ze rechtstreeks van de Vengaboys hebben overgenomen. Of nemen ze zichzelf nou net VEEL te serieus? Zoals ze het zelf noemen brengt Ravenglass sfeervolle songs met vette breakbeats, waarbij de invloeden van chemical beats, eighties wave en electro duidelijk aanwezig zijn. De vraag is natuurlijk: Is de muziek die ze maken niet totaal achterhaald? OORDEEL: Antwoord: Ja, dat is zo. En dat is niet eens het ergste aan het optreden. Veel erger is het overtrokken pretentieuze gedrag op het podium, het té grote gebaar, het betrekken van orkanen in je aankondigingen, de Rene Frogerachtige benadering van de zaal, die totaal spaak loopt. Daarbij komt de muziek niet over, het klinkt rommelig door het gebruik van percussie, die wordt overstemd door de beats uit de laptop en zoals al eerder gezegd op deze site: kan je beter niet alles uit de laptop halen, dat komt het niveau ten goede? Daarbij klinkt de zangeres tussen de nummers door ook nog alsof ze voor het optreden een broodje kaas met een fles Chablis heeft weggespoeld. Alles is geveinsd aan deze band. Je gelooft helemaal niets van wat ze te melden hebben! Dit zijn vier personen op middelbare leeftijd die graag jong en fris willen zijn, daarom naar de verkleedkist grijpen, idiote outfits aantrekken en muziek gaan maken die in hun tijd hip was en het brengen als een revolutie in de popmuziek. Ravenglass, wordt alsjeblieft wakker.... FURIUZ STYLEZ VOOROORDEEL: Furiuz Stylez is een hiphop-collectief uit Cuijk Noord Valuwe. Uút Cúúck aan de Moas dus. Nu heb je tegenwoordig in ieder boerendorp wel een wijk vol met doorzonwoningen dat door moet gaan als ghetto, dus het komt nog aardig geloofwaardig over. Ze rappen in de Nederlandse, Engelse en Maleisische taal en zijn erg betrokken bij het hier en nu. OORDEEL: Betrokken zijn ze zeker. Een van de rappers krijgt zelfs een solo tegen het einde van de set: "En iedereen die tegen me is, zie ik buiten wel..." Kijk: zo hoort het! Fel verwoord hij zijn idealen over de Molukse eigen staat. Normaal gesproken zou hij van ondergetekende het stempel 'overtrokken poseur' krijgen, maar hij deed het overtuigend en gemeend, en zeker met Ravenglass in het achterhoofd deed dat goed. De eerste nummers van de heren zijn nog wat onwennig, maar zodra de dj felle gabberbeats inzet gaat de zaal los. En diezelfde zaal blijft los. Dit is de eerste act van alle B-stage deelnemers die naarmate het optreden vordert beter wordt; en dat is een compliment. De beats gieren als een tierelier, de jongens gaan helemaal los en als je ze moet vergelijken met een Nederlandse hiphopact kom je (zeker als je naar de laatste 'wat experimentele nummers' kijkt) uit bij de Jeugd van Tegenwoordig. Het is vuig, het is chaos, maar de band heeft de touwtjes in handen. Cuijk Noord Valuwe: lauwe shit. KAREEMINEEL VOOROORDEEL: Kareemineel is een solo Mc die sinds anderhalf jaar zijn ding doet. Live staat hij samen met Fugi op het podium en wordt hij ondersteund door Dj Globe-I. Kareemineel omschrijft zijn muziek zelf als Rauwe maatschappijkritische en energievolle hiphop. OORDEEL: Kareemineel geeft een strakke show weg. Hij is een goede rapper, heeft een sterke flow en staat zowel op het podium als daarbuiten zijn mannetje. Jammer is wel, dat zijn beats en raps niet zo origineel zijn. Hij is een soort van Frans Bauer, alleen dan in rapuitvoering. Begrijp dit niet verkeerd: dit is een groot compliment. Waar Frans met zijn teksten veel mensen aan kan spreken, kan Kareemineel dit ook: het is geen hoogstaande poëzie, maar het komt wel recht uit zijn hart, wat alleen maar lovenswaardig is. Fugi, zijn backup is goed bij stem en zingt bij vlagen zeer toonvaste back-uppartijen. Maar wat doet die vierde kerel op het podium, water gooien, schreeuwen? Posen? Kareemineel en co kunnen de zaal met gemak aan en bouwen een feestje. Niet alleen op de eerste rij die loopt te pogoën, maar de meedeinende hoofden achter hen spreken ook boekdelen. Wel rest nog te zeggen dat we van 3VOOR12/Tilburg hopen dat alles tussen Kareemineel en zijn ex goed afgesloten is, want uit zijn teksten klonk het niet echt als koek en ei.... WIEB VOOROORDEEL: Wieb is een Nederlandstalige popformatie die zijn 'eigenzinnige' geluid ontleent door gebruik te maken van accordeon, gitaar, bas & drums. Ze zijn al enkele jaren bezig en het loopt best goed. Het is muziek voor de massa. OORDEEL: Het is inderdaad muziek voor de massa. En daar is niets mis mee, Clouseau is ook heel populair, toch? En net als Wieb heel braaf en zoetsappig. Over mijn vorige recensie van Wieb kreeg ik veel commentaar; vooral van de Tilburgse belangenvereniging voor muzikanten Roxxity. Ik mocht de band geen knuffelrockbandje noemen, geen Backstreetboy-powerrock en vooral niet vergelijken met het voorspel tijdens een vrijpartij. Dat gebeurt dit maal, op verzoek van hen, dus ook niet. Het optreden van Wieb op B-stage was niet slecht, muzikaal zat het allemaal wel goed. Probleem is het doel dat de band heeft. Welke kant willen ze op? Zoals hierboven genoemd koketteren ze met een eigenzinnig geluid. Welk eigenzinnig geluid dan, in godsnaam? De zanger klinkt als een flesje Huub van der Lubbe Light in zijn zang en in zijn teksten. En zat de gitarist niet bij de Dire Straits? Het zijn nederpopclichés die worden herhaald, van Gordon tot De Dijk, van Marco Borsato tot Trijntje -Total Touch- Oosterhuis. Wat Wieb maakt is allemaal al eens gemaakt, maar dan beter. Met een accordeon kan je heel veel leuke dingen doen op muzikaal gebied, waarom doen ze dat niet? Ach, de massa vreet het toch wel...