Het tweede album van Textures ligt in de winkels. Deze Tilburgse band heeft sinds het debuutalbum Polars een haast onwerkelijke opmars gemaakt over grote delen van de wereld. Kwam het eerste album nog totaal tot stand door het do-it-yourself adagium van de band. Twee maanden na de lancering van Polars hadden ze een platenlabel en een boekingsbureau. Zij zorgden er onder andere voor dat de band wereldwijd optrad met grote namen als Morbid Angel, Sepultura, Machinehead en Dillinger Espace Plan. Ze stonden op Lowlands maar ook op het geweldige Fury Fest in Frankrijk. Nu is er dan het tweede album van deze zes heren. Het grootste verschil met de eerste plaat is dat het allemaal nog zuiverder klinkt en dat er een andere zanger het voortouw neemt. Deze doet dat met verve. Zanger Eric Kalsbeek is een allround zanger die perfect bij het geluid van de band past en deze tot nog grotere hoogte laat stijgen. Zijn schreeuw en brul zijn weergaloos maar wat nog meer applaus verdient, is zijn prachtige stem tijdens de rustige momenten (die dit keer vaker op het album voorkomen). Op die momenten valt hij vaak te vergelijken met Mike Patton (ex-Faith No More, Mr. Bungle). Misschien zijn die rustmomenten iets te nadrukkelijk aanwezig, maar daar staat tegenover dat Textures nog steeds weet hoe ze moeten beuken; intelligent gebeuk wel te verstaan. Duidelijk is dat deze heren weten hoe ze moeten componeren en dat men met tempowisselingen en tegendraadse drumpartijen een geweldig sfeertje kunnen oproepen. De gitaren scheuren hier als twee in elkaar gebeukte Destruction Derby wagens overheen en met de licks zorgen zij dat het sfeertje compleet is. Een geweldige sfeer die toch minder aanwezig was op het debuutalbum. Het enige kleine minpuntje wat op te merken valt zijn de toetsen. De toetspartijen lijken alleen te dienen als een goedkoop soort lijm om sommige stukken aan elkaar te plakken. Maar dit minuscule minpuntje valt in het niet bij de totale plaat. Dit is gewoon bijna vijftig minuten lang onmiskenbaar geweldige metal van een band die de wereld gaat veroveren. Al sinds de eerste plaat worden deze heren aangeduid als Neerlands trots in de metalscene. Na deze tweede plaat geld die aanduiding nog veel meer.