Tilburg is vooral een stad van harde muziek. Naast alle harcore, breakcore en andere -core was het programma in Paradox een oase van rust. Headliner is de Duitse dubmeister Pole, die zijn tweede optreden ooit met live-band geeft. Ook Kassen, Eaves Dropper en Static laten ontspannen minimale elektronica horen. KASSEN Tijdens veel rock en beatgeweld in het centrum van de stad, blijft het nog behoorlijk leeg in Paradox, waar het programma om half acht begint. De rust krijgt muzikale vorm van Kassen. De Hagenees staat vandaag niet achter een tafel, maar zit op de grond omgeven met een hoop kabels met daaraan zijn laptop en mixers. Druppelende beats, een droog baspompje en voorzichtig speelse melodieën. Het geheel is vooral gemoedelijk en brengt een gevoel van serene rust of lichtindustriële leegte. Dit is bijna mediteren, alleen de zitkussens/-zakken ontbreken nog. CAVEMEN SPEAK Dan mogen we wakker worden met Cavemen Speak. Niks, moeilijk doen met laptops en mixers, maar cd in de speler en rappen maar. Als je binnen komt lopen en het drietal probeert een gevoelig liedje te zingen, krijg je het idee van slechte karaoke. Als ze even later gedisciplineerd strak staan te rappen ben je onder de indruk. Je verwacht het ook niet, want een net baardje en bril staan in contrast met de échte rappermotoriek van dezelfde persoon. Hoewel het klinkt als echte boze shit, zitten de rapsong vaak verpakt in een haast trashpop-achtig stramien met ook vocalen die ergens tussen emo en r&b inzweven. De raplijnen voldoen aan de standaard, maar het geheel is onderscheidend. Alleen jammer dat we de teksten amper kunnen volgen. (BV) POLE Tilburg laat het afweten bij deze headliner van het festival. Meer dan honderd mensen zullen niet binnen zijn. De helft komt eerder voor het bier dan voor de muziek. Pole maakt dub, de instrumentale variant van reggae, maar benadert het vanuit een andere hoek. De laptopartiest is leerling van de legendarische Berlijnse producenten Rhythm& Sound, die een link leggen tussen de monotonie van Techno en de diepte van Dub. Tijdens hun sporadische live-optredens traden zij op met louter elektronica, zonder band. Tot voor kort speelde Pole ook zo. Af en toe nam hij een slechte rapper mee, maar het bleef meestal bij een knoppendraaiende Duitser met dikke armen achter de computer. Vanavond staat hij met drummer en bassist op het podium. Het bijzondere aan dit optreden is dat de muziek van Pole door de toevoeging van muzikanten nog organischer klinkt. Dit is dub op zijn Duits. Heel zorgvuldig gemaakt met diepe effecten en zware galmen. Af en toe sla je achterover van een klein drumaccent dat doorzet in een diepe vervormde echo. Waar een Jamaicaanse reggaetrein vaak een naar wiet dampende machine is, klinkt Pole eerder als een intelligent gebouwde intercity. Pole, de conducteur van dit alles, speelt niet alleen met de knoppen: tegelijkertijd fungeert hij als strak dirigerend bandleider en als muzikant. EAVESDROPPER en STATIC Tijdens het optreden van de Belgische Eavesdropper wordt de zaal nog leger, maar met een combinatie van Autechre-achtige IDM en klankkunst uit de Mille Plateaux-hoek weet hij toch nog een applaus te ontlokken aan de weinige bezoekers. Voor Static, die daarna komt is het optreden bijna een verloren zaak. Naast een luid joelende Rebelbass-reporter, twee 3VOOR12/Tilburg-medewerkers aan een tafeltje en het kritische oog van enkele medewerkers is er bijna niemand meer in Paradox. Dit is zo’n concert waar je je bijna wilt excuseren tegenover de muzikant. Je wilt zeggen van: treed maar niet op, zo weinig publiek ben je niet waard. Want de muziek is buitengewoon: Hele dromerige en atmosferische klanken. Melancholisch, maar toch swingend. Een sfeer die een avond Paradox misschien wel heel goed omschreef. (JH)