Editie nummer drie van Brabants Bont, het festival waar plaats is voor de betere bands uit Noord-Brabant. Afgelopen woensdagavond boekten Blend, Magic Circus, WilleM, Millstone, Close Second, Oxide 9, Tank 86, en Last Crewsaders wisselend succes. Vooral hiphopformatie Last Crewsaders steelde vanavond de show met retesnelle raps, knappe freestyles en breakdancers. De avond begint met Blend, die vorig jaar nog in de finale van de Grote Prijs van Nederland strandde. Ook het optreden van vanavond is geen hoofdprijs waard. Hoewel er prachtige gitaarpartijen opduiken en knappe songs tussen zitten, klinkt de band wat teruggetrokken en soms zelfs rommelig. Dat komt zeker niet door de eenmalig invallende bassist die prima speelt. Het zijn meer de emorockstandaarden die vervelen, zowel in compositie als zang. De duidelijke Muse-invloeden zijn dan ook een welkome afwisseling. Nu nog iets voller en intenser. Grote posters in de zaal en zelfs buiten op plaatsen waar het niet mag hangt groots aangekondigd: Magic Circus. Ook als de band opkomt is duidelijk dat het allemaal grotesk moet. Maar de muziek die Magic Circus maakt, is behoorlijk wennen. Een uniek en strak geheel waarin stadionrock, crossover, funkrock en de wat klassiekere song elkaar afwisselen. Bijna op zijn Amerikaans opgeblazen met een zanger die in bloot bovenlijf druk over het podium loopt. Hoewel er regelmatig luchtige elektronicadeuntjes doorheen zitten of opgewekte baslijnen te horen zijn is het geluid van Magic Circus behoorlijk destructief, maar tot het einde van het concert aan toe nog steeds wat onwennig. De jongelingen van WilleM verraste met een goed geproduceerde demo vol dansbare gitaarrock, funk en new wave. Een plaats in de Batcave die vol publiek staat is dan niet onterecht. Die gedachte verandert snel, want WilleM presteert live nog ver onder de maat met een veel te rommelig geluid waar matig gitaarspel veel te veel op de voorgrond klikt. De band verveelt bovendien met talloze nietszeggende jams die de tijd tussen nummers opvullen. Ook van het hitgevoelige nummer ‘Swedish Woman From Norway’ blijft live weinig over. De informele presentatie van de zanger helpt dan ook niet. Millstone uit Breda zit beter in zijn muzikale prestaties. Gevoelige rock die prima wordt uitgevoerd, maar toch telkens te braaf en ook te standaard is. Soms komt er een aardige drive naar boven drijven zoals in ‘Mount the Throne’, maar er is toch te weinig durf om echt diep te gaan of flink uit te halen. Ook Close Second blijft even later binnen de regeltjes van zijn genre, ruige emorock in dit geval. Bovendien hebben de ervaren muzikanten (bijvoorbeeld in Born From Pain en Facing Down) technische pech en wordt er regelmatig gevloekt op het podium. Omdat je daar niet vrolijker van wordt, kan je verder lopen naar Oxide 9 die inmiddels in de Kleine Zaal aan het spelen is. Harde breakbeat, drum ’n bass en veel raps. Vooral als de frontvrouw bezig is met rappen zit er pit in deze muziek, verder bestaande uit drums en elektronica. Het geluid wordt nooit vol, maar wel opzwepend. Niet bij de rustigere stukken of standaard mid-tempo werkjes, waardoor je aandacht verslapt. Die triphoppoging mag dus volgende keer achterwege blijven, net als de wat onnatuurlijke performance van de frontvrouw. Dan een band die wél zijn genre compleet verstaat. Tank 86 speelt instrumentale stonerrock met psychedelische kracht. Zodra de band begint te spelen kan je meteen in het geluid opgaan. De spanningsopbouw is toegegeven wat lang voor een set van een half uur, maar vervoert je dan wel naar uitbarstingen waar flink tekeer wordt gegaan met het gruizige zware geluid. Vette solo’s, opvallende en knap uitgevoerde breaks en strakke grooves. Aangenaam hard en ongeremd. Vele rockers verlaten 013 zodat Last Crewsaders minder publiek heeft dan vorige bands. Totaal onterecht, want de hiphopformatie uit Mill pakt uit met een totaalconcept van hiphop en breakdance met ruimte voor freestylen en beatboxen. De drie rappers overtuigen met hun virtuoze tongen, waar vooral één van hen in uitblinkt. Jammer is dan dat je de teksten zelf niet kan volgen door de snelheid en het harde geluid van de goede dj, vooral bij de freestyles waar enkele woorden die uit het publiek komen een snelle overtuigende rap vormen. Als je het rapvak zo verstaat zijn andere showelementen niet eens echt nodig, maar de breakdancers zorgen toch voor extra show.