Savatage staat wel op een heel laag pitje. Al een paar jaar heerst er totale stilte in het Savatagekamp, iedereen is bezig met soloprojecten en dat is voor bandoprichter Jon Oliva niet anders. Hoewel hij onder de naam Jon Oliva’s Pain met ‘Tage Mahal’ een sterk album afleverde, lopen de concerten niet storm. Drie en half jaar terug stond de grote zaal vol voor Oliva en consorten, gisteren genoten slechts een paar honderd man van het concert wat hij en zijn band gaf. Terwijl de setlist toch echt meer dan halfvol stond met Savatage-nummers. PIJNLIJK Een paar honderd mensen staan op de weinig sfeervolle maandagavond te wachten op wat goede muziek en gezelligheid. Er passen meer dan tweeduizend man in 013’s grote zaal, dus massaal met die handen meeklappen zit er vanavond niet in. Toch vraagt supportact Saidian om tijdens een liedje mee te klappen. Een pijnlijk moment als maar drie welwillenden voor het podium de armen boven zich uit steken en de rest droog blijft staan. Het wordt nog pijnlijker als je eerder moet lachen omdat het zo slecht is dan omdat het goed is. De melodische metal van de Duitsers is rommelig, voorspelbaar, slecht uitgevoerd, krachtloos, verpakt in slechte composities en showloos. KIPPENVEL Jon Oliva’s Pain is daarentegen bij lange na niet pijnlijk. Hoewel de huid op gegeven moment wel wat verlamd raakt van het kippenvel wat deze band veroorzaakt. Savatage-fans laten het massaal afweten vanavond en daar zullen ze spijt van krijgen als ze verhalen van bezoekers gaan horen. Wat een sound produceert er van de Savatage-zanger. De ouderwetse unieke krachtige stem is weer helemaal op de voorgrond terug, na bij Savatage al jarenlang een andere zingende frontman op het podium te hebben gezet. SINGER/SONGWRITER Oliva schrijft zoals altijd bombastische, pianogedreven rocksongs. Dat is bij zijn sologebeuren van Jon Oliva’s Pain niet heel anders. Als geen ander kan hij nummers en rake teksten schrijven. Van het album ‘Tage Mahal’ klinken nummers die bijna in singer/songwriter-traditie beginnen, maar al snel overgaan in de volle rocksound. Maar de huidharen gaan helemaal overeind als hij het heft in handen neemt bij Savatagerepertoire. Meer dan de helft wat vandaag gespeeld wordt, is Savatage. En echt niet de minste nummers. Het tweede nummer is al gelijk 'Jesus Saves'. Velen volgen, ‘Ghost in the Ruins’, ‘Gutter Ballet’, ‘Hounds’ en ‘The Hall of the Mountain King’ onder andere. KORT SCOREN Met die sound en prima band achter zich een ware verwenning voor het oor. Het oog minder, want de sfeer is met het tegenvallende aantal bezoekers minimaal. Ook de bandsfeer op het podium haalt het bij lange na niet bij die van Savatage. Oliva is de frontman die geniet, straalt en opvalt, zijn medemuzikanten blijven wat gezichtloos op de achtergrond. Met een setlist die op deze manier wordt gespeeld is dat totaal niet erg. En echt niet alleen Savatage scoort, zijn solowerk rockt meestal net zo goed en brengen een geweldig gevoel over. Wel jammer is dat de kleine anderhalf uur vliegensvlug voorbij gaan. Laat je voortaan dus niet meer misleiden door het woord ‘pain’ als Oliva nog eens langskomt.