Dat het rustig is in de Paradox is niet aan de programmering te wijten. Met de winnaar van Kippevel, de runner-ups van Lucas Dec en een band die vorig jaar op No Sleep en afgelopen Lucas Dec een goede indruk had achtergelaten zou het eigenlijk niet zo rustig mogen zijn. Is het misschien het gebrek van een vrouw op het podium? Misschien. Spelen doe je als band toch iets beter als er wat meer volk is, dus het is afwachten geblazen om te zien wat voor effect het publiek vanavond zal sorteren. Roxxity's Local Heroes 2005 kan beginnen. LIQUID IRIS Aan de jonge honden van Liquid Iris de eer om de avond te openen. De kersverse winnaars van Kippevel 2005 opereert als trio met drums, bas en een zanger die zowel de toetsen als gitaar beroert. Nog voor het eerste lied kondigt zanger/gitarist/toetsenist Jeroen Hamelink een gastrapper aan. Een vreemde gewaarwording aangezien gastrappers toch meestal achteraf op komen draven. Hamelink zingt een funky nummer waar de rapper soms er tussendoor komt. De combinatie werkt niet. De stem van Hamelink heeft veel weg van het hoge stemgeluid van James Blunt en de raps zijn niet pakkend genoeg. De set vervolgt met wat pop/rock songs, een bluesrock nummer en een ballad. Aan de gedrevenheid en plezier zal het niet liggen, maar het is allemaal nog niet catchy genoeg. MELON Ook Melon maakt poprock in de trant van voorganger Liquid Iris met als verschil dat het ietsje steviger is en ze spelen met toetsen én gitaar tegelijk. Het gevolg is dat de balans tussen de instrumenten nog wel eens verdwijnt. Vooral de basgitaar staat te zacht en dat was bij Liquid Iris ook al te merken. De heren beginnen met een nummer waarbij alleen de zang van Paul van Hees een onderscheid maakt tussen een Kane en een niet-Kane song. Er zit teveel herhaling in de loopjes en ook in de set is weinig afwisseling. Weer dat “net-niet” gevoel. Een nummer opdragen aan een stel meiden in de zaal met feesthoedjes op haalt weinig uit. Die zijn gekomen voor de volgende band. PHANTOM ENGINEER Zo. Dat klinkt al een stuk beter. Woody, Siem en Joshua zijn geen onbekenden in de scene en wellicht dat ze met hun fanclub als echte Local Heroes mogen worden bestempeld. De rock ’n’ roll van dit trio implementeert moeiteloos andere stijlen binnen dezelfde song. Op bepaalde momenten gaan de drie heren even met de voeten van de muzikale grond om vervolgens even hunzelf helemaal los te laten in geluidsexplosies. Als ze terugkeren in de groove is de timing perfect. Niemand valt uit de maat. De opbouw is goed, de riffs zijn fijn, het enige wat misschien iets beter kan is de stem van Woody. Die mag z’n strot wat vaker schrapen. Er wordt compact gespeeld, nauwelijks ruimte voor applaus en als er dan toch wordt geapplaudiseerd wordt dat dan ook zeer enthousiast gedaan. En de fanclub zag dat het goed was. LISTENING PRINCIPLES Zo jong als de vorige bands waren, zo ‘ouder’ zijn de mannen van Listening Principles. Retired Local Heroes? Dat niet. Daarvoor zijn de vier muzikanten enthousiast genoeg en naar alle waarschijnlijkheid nog niet de vijftig gepasseerd. De uitwerking van Listening Principles is alleen een beetje vreemd. Vier heren maken fusion/progrock-achtige muziek zoals IQ en Weather Report dat ooit deden. Daar overheen draagt Martin Beversluis gedichten voor. Praten over muziek heen, het lijkt toch erop dat zoiets alleen is besteed aan hiphop en Beversluis is nou niet echt een rapper. Door alle lagen van de muziek heen zijn de teksten moeilijk verstaanbaar. De bas is nog steeds niet versterkt en Beversluis kijkt iets te vaak in zijn boek voor zich voor de teksten. Zo doet het allemaal aan als een jamsessie met een dichter erbij. Je moet ervan houden en dat doen de dames met feesthoedjes niet. Zodoende is het publiek stevig uitgedund terwijl de grootste feestband nog moet komen. BOMBLB “Who says funk band can’t play rock?” BombLB zeker niet. De Tilburgse band weet er altijd een feestje van te bouwen waarbij de opzwepende funkrock de Red Hot Chili Peppers nog rode oortjes zou bezorgen. Het gepluk en gemep van bassist Erik Tilleman doen de tijden van Bootsy Collins herleven en de lijzige zang en raps van Bas “Boan” Olijerhoek zijn lekker loom en zeker niet saai. In krap een uur tijd weten de Lucas Dec-runner ups het publiek enigszins aan het bewegen te krijgen. Iets waar de vorige bands niet altijd in slaagden. De zaal “has been funked” en zo wordt de avond toch nog positief afgesloten. Volgende week is het metal-tijd bij Local Heroes en dat belooft wat heftiger te worden. Donderdag 13 oktober staan in Paradox Mindscarred, Stronghold, Static-Noise, Mur-Dog en Daytona Super Six op het Local Heroes podium