Drie gasten uit Argentinië die naast rock bands als The Doors, Pink Floyd en Black Sabbath ook trance en hindu chanting als invloeden aanmerken. Sinds 1994 zijn deze heren al samen en noemen zich Los Natas. Bij Acid King draait het allemaal om Lori S. die in 1993 de band oprichtte. Waarna ze in verschillende bezettingen over de wereld zwerft. Satanische stoner, waarbij de wil om hevig aan de LSD te gaan altijd aanwezig is. Zo ook in 013’s Batcave afgelopen donderdag. VIETNAM De Batcave is half gevuld als de mannen van Los Natas zich naar het podium begeven. Niemand in het publiek let op de drummer die al achter zijn drumstel zit. Dan lijkt het opeens alsof een helikopter dwars door de Batcave vliegt en op een scherm achter de drummer worden we meegezogen in een wilde vlucht over Vietnam. Het publiek blijft geschrokken aan de grond genageld staan kijken. De drummer begint te rammen op zijn set en daar haakt de bas en gitarist op in. Heel het publiek staat meteen te knikkebollen en te genieten van de groovende tonen. ARGETIJNSE AGRESSIE De drummer komt zeer agressief drummer over en lijkt op een mix tussen Animal van de Muppets en Dave Grohl in zijn Nirvana jaren. Wat een artiest. Wat een geluid. De drie heren blazen de Batcave vol met Argentijnse rock. Een mix tussen Kyuss en The Doors en daarmee doe ik ze tekort. Want ze maken een heel eigen geluid. Het is stonerrock ja. Maar dan met een trancesfeer en zoveel groove en tempowisselingen in de drumsectie, dat je er bijna gek van wordt. Na twintig minuten wordt de versterker er ook gek van. En besluit er de geest aan te geven. Het publiek vindt het wel grappig. Ook hoe de Argentijnse heren Engels spreken. “Ze speaker is blown. It iz over.” Ook hoor je mensen die ze eerder in Nederland hebben meegemaakt. “Vorig jaar konden ze geen noot raken, zo stoned waren ze. Dit jaar blazen ze een speaker op.” FUCK YEAH Maar na vijf minuten is het probleem al opgelost, waarna de show in een wilde vaart wordt hervat. Iedereen staat te glimlachen. Zo’n ‘Fuck yeah’ grijns. Fuck yeah, wat een geluid. Van begin tot eind blijft het boeien. Lost Natas. Fuck yeah, doe mij een joint en laat ze de rest van de avond spelen. Met Meteora een ouder nummer, wat zo uit het Kyuss repetoire zou kunnen komen, sluiten ze de set af. Bij dit nummer staat voor het eerst in de hele set de minimaal aanwezige zang goed afgesteld. De Batcave die ondertussen redelijk vol staat laat een luid applaus horen en schreeuwt om meer. Vragend kijken ze naar de geluidsman. Fuck it, denkt de gitarist, en begint te spelen. Een sneller nummer waarbij de ontploffingen van Apocalypse Now (op het scherm achter de drummer) precies tegelijk met de drummer lijken in te slaan. En daarmee eindigt Lost Natas zijn set. LSD-KONING Hierna komt Acid King het podium op denderen. En in plaats van helikopters zijn het nu zware Harleys. De zware donkere tonen nemen je mee op een demente trip door satanische rituelen en lang vervlogen hoogtij dagen waarin de Hells Angels de dienst uit maakten op de Amerikaanse snelwegen. San Fransisco, daar komt Acid King vandaan. En het is goed te horen dat ze zelf de LSD aardig hebben geraakt. Anders kan je dit soort muziek niet maken. Easy Rider on Acid en met messen en pistolen in zijn hand. Geen lieve Hopper achter het stuur maar een boosaardige Hobbit die maagden wil offeren aan de duivel. En gelukkig is het ook te zien op het scherm en ligt het niet aan het feit dat ik zelf onder de LSD zit. Langzame riffs met veel distortion en zware doom tonen, dat is Acid King. WENNEN Het publiek moet even wennen aan het grote verschil tussen Los Natas en deze band. Maar na een nummer of twee zitten ze of op een van de motoren tussen de andere Hells Angels of lopen ze gemaskerd mee met de duivelse processie naar de offerplaats. De zang van Lori S. (een getatoeëerd schoolmeisje met vlechtjes/Hells Angels-chick uit de woestijn) is hypnotiserend en ijzig. Een galmende echo die over de diepe krochten van de zuidpool glijdt. Het is stonerrock met een cross-over naar doom. De bassist staat met zijn krullen te bangen en denkt dat zijn gitaar een slaginstrument is, zo erg staat hij er op te hengsten. De drummer daarentegen heeft zijn ogen dicht en drumt supergeconcentreerd. Een uur lang vullen ze de Batcave met hun donkere versie van stonerrock waarbij invloeden van bands als The Melvins en Obsessed duidelijk doorklinken. Gejuich en geklap stijgen op. Geschreeuw om meer muziek. Maar helaas, ze wil een biertje drinken. Met een Hollands “Daag” neemt ze afscheid.