Net als in de pop/rock finales van de Grote Prijs van Nederland, is het aanbod in de afdeling singer/songwriter divers. Solo met gitaar, met band, met piano en zelfs met samplers. De tweede ronde van de halve finales begon gisteren in een druk en sfeervol Paradox. Vooral het winnende optreden van Rick van den Bosch zorgde voor sfeer. Ook Darker boeide twintig minuten lang met het live opbouwen van speelse, catchy liedjes. Zijn experimenteerdrang zorgde er echter wel voor dat hij niet door mag naar de finale. Het eveneens Tilburgse Liesbet maakt nog kans. HARRY MERRY De avond begint met rommelmarktact Harry Merry. De een vindt het een geniale gek, de ander een talentloze kneus. Feit is dat een vol Paradox zijn aandacht zit te besteden aan een valszingende Harry gekleed in matrozenpak en getooid met jaren zestig kapsel dat niemand meer durft te dragen. Je vraagt je af of zelfs de Jostiband hem aan zou nemen. Op zijn keyboard rammelt hij wat speelgoedbeats en smartlapdeuntjes en daarbij zingt hij zoals de slechtste deelnemers aan de eerste ronde van Idols dat ook doen. En net als in Idols is zoiets voor pakweg twee minuten leuk; de knullige, valse trashliedjes worden echter snel pijnlijk vervelend, ook al doe je je best om dit als gimmick te zien. Dat een select publiek de Rotterdammer als cultheld ziet, bevestigt zijn toer door Amerika waar hij vandaag mee begint. RICK VAN DEN BOSCH Het contrast is groot als Rick van den Bosch zijn optreden begint. Met akoestische gitaar en microfoon begint hij rustig en relaxt aan zijn twintig minuten. Hij krijgt het publiek stil met enorm sfeervolle folk/country. De muzikaliteit van Rick is enorm, de gespeelde noten zijn niet virtuoos, maar juist iedere zanglijn en aanraking van een snaar zit vol gevoel en vanzelfsprekende muzikaliteit. En dat allemaal in knap geschreven composities met telkens een eigen draai. De luisteraar wordt meegesleept over stoffige Amerikaanse plattelandsweggetjes en langs oudemannencafés in veel te warme dorpjes in het Amerikaanse zuiden. Het jazzpodium blijkt een plaats waar dit helemaal tot zijn recht komt en dat wordt beloond met punten én een enthousiast applaus. (BV) LIESBET Liesbet is zelf als inwoner van Tilburg geen onbekende voor het publiek en heeft van dan ook van zenuwen geen last. Als band zijnde is het natuurlijk makkelijker om een goede show neer te zetten met meerdere muzikanten. Dit doet echter niks af aan Liesbet met haar dijk van een stem en goed in elkaar zittende feelgood nummers, ook al gaan de teksten regelmatig over minder positieve gevoelens. De stem van gitarist/zangeres Liesbet Scholte is waar het om draait en hier zijn de nummers dan ook omheen gebouwd, met als afwisseling de solo’s van de leadgitarist. Zo zorgt dit voor een strak geheel dat daarom wellicht wat statisch kan overkomen. DARKER Totaal anders is dan weer het eveneens uit Tilburg afkomstige Darker. Op het eerste gezicht komt de solo artiest een beetje vreemd over met zwarte kleding en hoog opgetrokken zwarte sokken met doodskoppen erop. Op het tweede gezicht wordt dit alleen maar vreemder bij het horen van de muziek. Darker samplet er op los om die samples vervolgens in loop te laten horen en hier overheen weer nieuwe deuntjes te spelen. Zo kan het zijn dat in een nummer je een koebel, tamboerijn, sambaballen, vier gitaarstukjes en zang kan horen. Dit zorgt er voor dat het soms ietwat chaotisch kan overkomen. Over het geheel gezien is het juist alleen maar knap en experimenteel. Vooral omdat de meeste nummers ook nog eens lekker klinken. Maar of het ooit echt kan doorbreken bij een breed publiek, is nog de vraag. PHINX Weer terug naar het wat meer traditionele singer/songwriter met Phinx. Deze als barpianist begonnen zanger brengt gelijk enthousiast zijn nummers ten gehore. Met afwisselend een tweede zangeres voor duetten, een drummer als begeleiding en een trompettist/saxofonist is de muziek veelzijdig te noemen. Zo komen rustige, lieflijke nummers naar voren, maar ook meer up-tempo pop- en soulnummers. Met zijn goed meeslepende stem gaat Phinx als een trein door zijn nummers heen wat het publiek alleen maar meer amuseert. De energieke performance zorgt samen met zijn joviale persoonlijkheid voor een goed te genieten show. JURYBERAAD Lastig bij een wedstrijd als deze is de veelzijdigheid van de bands. Dus ga er maar aan zitten om hier een top drie uit te halen. De jury blijkt hier echter niet heel veel problemen mee te hebben en kiest na een kort reces het idyllische gitaarspel van Rick van den Bosch uit als beste. Op tweede en derde plaats komen respectievelijk Liesbet en Phinx. Misschien ietwat voorspelbaar maar de korte toegift van Rick na de uitslag maakt veel goed. Twee akoestisch nummers zonder enige technische ondersteuning zorgen voor de laatste keer deze avond voor een muisstil publiek dat oprecht geniet van deze zeer muzikale jongen. Een terechte winnaar van deze sfeervolle halve finale. (MdV)