De kleine zaal van 013 is goed gevuld tijdens No Sleep. Stedelijk Jongerenwerk organisatie Attak heeft negen jonge, vaak beginnende bandjes geprogrammeerd waarvan de meeste oefenen in de kelder van het nieuwe gebouw V39. Als jongerenwerk organisatie moet je aansluiten op de belevingswereld van de jongeren. Attak besteedt veel aandacht aan ondermeer muziek, breakdance en media. Ze begeleiden de bands, maken het mogelijk om demo’s op te nemen, hebben oefenruimte, zorgen dat bands zich kunnen verbeteren en organiseren, in samenwerking met de jongeren zelf, bandavonden. Met groot succes, want veel jongeren voelen zich aangetrokken. De singer/ songwriter Salome Rucheli is een typisch voorbeeld. Als Tsjetsjeense asielzoekster verveelde ze zich in het asielzoekerscentrum. Via haar begeleiders kwam ze in aanraking met Attak, waar ze de kans krijgt bezig te zijn met muziek. Ze mist duidelijk de vrienden en familie in de zaal, want het is opvallend veel rustiger dan bij andere bandjes. De rustige akoestische set is een verademing na de overkill aan geluid van haar voorgangers. Een zuivere, niet accentloze stem kenmerkt haar. Na het optreden wordt ze in de zaal enthousiast ontvangen en er wordt haar zelfs gevraagd om op de foto te gaan met nieuwe fans. Even is ze een ster. Verschillende van de aanwezige acts hebben ook daadwerkelijk potentie om uit te groeien. Zo krijgt de happy punkband Music After All van de bezoekers lovende reacties. De band is ondanks wat schoonheidsfoutjes zelf ook dik tevreden. “Het was te gek om in de kleine zaal van 013 te kunnen spelen”. Een hoog gehalte ouders en vrienden maakt dat de zaal voordurend goed gevuld is. De gitarist van trash/deathmetal groep Unas roept aan het einde van de set ‘Hi mom’. Het kenmerkt de sfeer, maar is niet negatief. Terwijl de bands volop aanloop hebben valt dat bij de informatiestand tegen. Er wordt nog een andere plek geprobeerd, maar veel nieuwe aanmeldingen krijgen ze vandaag niet. Desondanks is de organisatie van Attak tevreden: “bands hebben de kans gekregen om in 013 op te treden en zijn een ervaring rijker. Dat is veel waard”. In de Batcave staan de goedwillende amateurs die bij Factorium muzikale workshops of cursussen volgen. Nagenoeg allemaal brengen ze covers, soms op eigen wijze. Ieder kwartier is er ruimte voor een volgende beginneling die genoeg lef heeft verzameld om op het podium van de volle zaal te stappen. In de gang zitten de volgende ‘artiesten’ al klaar. De spanning is te voelen, een gitarist controleert volledig ten overvloede nog een keer zijn snaren en een drummer kan zijn stokken niet stil houden. Een gezonde spanning. Bij het eerste nummer klinkt die spanning nog door in de muziek, maar bij het tweede heeft de adrenaline het overgenomen. Zuiver is het niet, maar een hoop lol hebben ze wel en daar gaat het om.