Eindelijk krijgt de hype van het genre waarin bands als Franz Ferdinand, Kaiser Chiefs en The Bloc Party lokale navolging. Zo lijkt tenminste bij de kennismaking van WilleM, een nieuwe band uit Dongen. De eerste demo van de band biedt inderdaad die dansbare gitaarpop, maar WilleM flirt ook succesvol met andere genres als postrock en reggae. September 2004 was de maand waarin WilleM gevormd werd. De chemie tussen de vier jongens met een gemiddelde leeftijd van 18 jaar werkte en even later namen ze hun eigen nummers op in de Wernhoutse Studio 195 (waar ook onder andere One in a Million, Zomotta en Travoltas opnamen). Die demo telt vier nummers die de potentie van WilleM laten horen. Iedere keer komt WilleM met pakkende deuntjes. Dat begint met ‘My Walk’ waar het Franz Ferdinand-gitaargeluid wordt opgezocht. Hoewel catchy, ontpopt ‘My Walk’ zich tot een wat emotioneler nummer. Niet tactisch om die op nummer één te zetten. Als een programmeur deze demo krijgt, zou het volgende ‘Swedish Woman from Norway’ meer opvallen met zijn springerige. Of ‘frisse’ zoals dit soort muziek tegenwoordig wordt genoemd. Het klinkt als een regelrechte hit van de eerder genoemde vergelijking. Gelukkig wel in een compositie met eigen stempel, inclusief schoolse (of Travoltas-achtige) oeah-oeah’s en handclaps. Soms klinkt de gitarist nog wat rommelig en de zanger met zijn volwassen stem (2nd Place Driver meets Franz Ferdinand) zit hier en daar tegen het randje van zuiverheid. In ‘Clean’ zegt de band zijn Janes Addiction invloeden meer te laten horen. Daar zit wat in, ware het niet dat WilleM lang niet zo bombastisch wordt omdat ze in het minder explosieve en speelse gitaargebied blijven zoals in het vorige nummer. Alleen het rauwheidsgehalte is een stukje hoger; samen met een gedrevenheid klinkt dit lekker en vlot. Echter is drie minuten al te lang voor dit nummer, daar je na anderhalve minuut toch echt het hele nummer gehoord hebt. Maar dat je mag uitkijken naar een optreden van WilleM bevestigt de laatste track. Het experimentele ‘Chanceless Expedition’ is lichte rock, met weer die ene gitaren samen met wat reggae en de band durft zelfs met een kort postrock-achtig gitaar stukje te komen. Zo eindigt een nummer wat begint met exotische rock in een wat psychedelische sfeer. Het stemt positief dat de eerste poging tot aanboren van dit relatief nieuwe genre erg gelukt is. Nu maar hopen dat de Dongense jongens de druk aankunnen om nog een beter debuutalbum te kunnen maken.