“Wat een experimentele kutzooi”, zegt iemand al fronsend met de wenkbrauwen als hij de Kleine Zaal van 013 binnen komt lopen. Rond een uur of twaalf stroomt 013 deze zaterdag snel vol voor het dancefeest. De variatie van stijlen, of eigenlijk vooral publiek tekent de avond. De kraakfeestgangers met dreadlocks lopen tussen de authentieke gabbers en het uitgaanspubliek. Speedy J. zorgt dat de laatstgenoemde in grote zaal vermaakt worden, in de andere zalen zorgt onder andere Venetian Snares voor de extremere elektronica. In de Kleine Zaal is als eerst de resident dj Rioteer die ook draait op de Crackbeatsavonden en vervolgens draait FFF, een van de redenen dat deze avond niet alleen op websites a la Partyflock stond aangekondigd, maar ook op de sites voor de industrial-liefhebbers. FFF is Tommy Sox uit Vlissingen die zijn muziek Drum&paste/cut&bass noemt. Het komt erop neer dat hij varieert in allerlei rauwe elektronische stijlen en dat inderdaad razendsnel achter elkaar plakt. Als hij de stevige beats voor een klein half uur even achterwege laat om zonder veel bass en drum veel te cut en pasten, blijft het publiek rustig. Maar als hij de gabberbeats laat rollen wordt de ruige chaos van geluid zelfs de oorzaak van een moshpit, tot verbazing van de normale dancepartygangers. Fucken met ritmes doet ook Bogdan Racsynski. De danceavond staat tenslotte in het teken van het Traces Of Rhythm Festival wat op het moment gaande is in enkele Brabantse steden. Opgefokte jungle drum n bass en nog talloze stijlen gaan door de mixer van Bogdan. De 8-bit invloeden houden zijn set speels, maar helaas gaat er toch wat langdradigheid in zijn set zitten die vooral de mensen die willen stuiteren storen. Misschien houdt hij iets teveel vast aan de lijn van zijn geweldige albums die het luistergenot hoog houdt, maar de livesfeer in de drie kwartier die hij heeft niet optimaal kan neerzetten. De Canadees Aaron Funk, beter bekend als Venetian Snares, gaat vervolgens verder waar FFF was gestopt. Op plaat heeft hij alles zowat al gedaan, van serene avant gardistische minimale elektronica via ruizende chaos tot rammende breakcore. Vaak wordt hij terecht in een adem genoemd met Aphex Twin. Venetian Snares begrijpt dat er bij optredens gefeest moet worden. Daarom laat hij al dat vage gebliep maar achterwege en gaat hij los met een non-stop lawaai, gedreven door stevige gabberbeats. Het brengt saamhorigheid waarin de gabber naast de langharige alternatieveling uit zijn plaat gaat. Het handelsmerk, virtuoos met de knoppen, van Snares blijft herkenbaar: op een ongekend tempo plakt de virtuoos de ene na de andere elektronicauitspatting. Hoewel bij de entree de beveiliging druk fouilleerde, grijpt hier niemand in als er uitgebreid gecrowdsurft en gemoshpit wordt. Kortom een anarchistische extase van alle kanten. FFF komt nog even terug, maar velen zijn uitgeput, kapotgezweet en FFF kan alleen maar dromen dat hij kan tippen aan zijn Canadese collega. Men is aan het bijkomen in de grote zaal waar Speedy J. net zijn set heeft afgerond. Net als Venetian Snares laat Speedy J. niet een gemiddelde van zijn repertoire horen, maar zorgt voor een goed, maar gematigd uitbundige dansset. Op plaat is J. namelijk ook van de ambiante klanken. Maar u kunt wel begrijpen dat me het fijne van deze dj-set voorbij is gegaan na al het boeiende geweld in de Kleine Zaal. Ook Paradox in de Batcave was daarvan de dupe, maar die bleken bij een kort bezoek lekker bezig te zijn met snelle drum n bass. Behalve het muzikale geweld, was ook de opkomst overweldigend. Wie net als ik verwachtte dat er geen hond zou komen op deze experimentele danceavond had het mis, zo’n 1350 bezoekers zorgden voor lange rijen bij de ingang, maar vooral voor een leuke aparte sfeer tussen de verschillende subculturen. Want vandaag was de metalhead verbroederd met de hardcorefan, elkaar ervan overtuigend dat die kale respectievelijk langharige óók best goede smaak heeft.