Benefietmoe? Misschien wel, maar gezien het programma van het Tilburg Voor Azië doet dat er helemaal niet toe. Voor 5,55 staan van drie uur ’s middags tot elf uur ’s avonds bijna veertig namen in de planning. 2302 mensen kochten een kaartje, tel daarbij de opbrengsten van de baromzet, veilingen en collectes op, plus dat het onpraktische entreebedrag vaak werd afgerond. Opgeteld is giro 555 25.000 euro rijker. 555-BATTLE “Kom op, in de grote zaal hebben ze al een paar duizend euro meer” zegt de presentatie in de Kleine Zaal. Alsof er een wedstrijd gaande is voor het goede doel. En dat gevoel heerst de hele dag: geven, geven en geven. Maar waar we voor komen zijn natuurlijk de bands. De vaste 013-ganger maakt kennis met ‘ouwe-lullenmuziek’ en de ouderen met de jonge bands. De hiphoppers maken vandaag geen kennis met andere muziek, zij staan slechts te ‘yo yo’en’ in de Batcave waar de hele dag rappers en hiphoppers optreden. MUDIALGEVOEL Terwijl andere media naar verrassende citaten vist bij bezoekers en organisatoren (mooi, goed doel, hoop op veel geld, goed initiatief, enz.), kijkt 3voor12/Tilburg natuurlijk wat er op de podia te zien is. Zoals de eerste act in de grote zaal, La Troupe Saaba, de percussiegroep uit Burkina Faso die momenteel aan een theatertoer bezig is. Het Mundialgevoel overheerst bij de kennismaking met Afrikaanse dans en hypnotiserende drumpartijen. Intussen is Liesbet in de Kleine Zaal aan de gang. Alweer een paar jaar speelt de singer/songwriter met band, iets wat het rockgehalte definitief omhoog heeft gehaald. DE ONTDEKKING Maar de ontdekking van de dag speelt tegen vijven in de Kleine Zaal. Ruby Q begint met funky soulrock en gaat al snel over naar hooverphonic-achtige dromerij in rockopera vorm. De zangeres heeft een Goldfrapp-achtig voorkomen, óók in haar stem die varieert van rock naar operauithalen en sensuele en speelse zang. Als haar stem klinkt, is er kippenvel, als de liedjes gespeeld worden, heerst er muzikaal genot. Ruby Q is een band van de rockacademie en won een al een prijs op een festival in Italië. Over enkele maanden zal het album van de band uitkomen: wordt vervolgd op deze site. SINGER/SMARTLAPWRITER Verder in de Kleine Zaal wordt men vermaakt door de McGyvers (de Tilburgse mafkezencrossover) en vervolgens door Danny Vera. Deze singer/songwriter had in 2003 een nummer 1 hit in Turkije, hier in Nederland is de Zeeuw relatief onopvallend gebleven. Voor wat geld speelt hij eerst wat Elvis-nummers en vervolgens gaat hij over op eigen werk, alleen gespeeld met toetsenist; de rest van zijn band is er vandaag niet bij. Op de gang zegt iemand tegen haar metgezel: ‘Ik ben even in de Kleine Zaal, daar zijn smartlappen.’ Of Vera daar blij mee is, weet ik niet, maar de interpretatie van de oudere bezoeker treft uiteindelijk wel, want sentimentele muziek op akoestische gitaar, komt uiteindelijk gewoon neer op de betekenis van smartlap. MELODRAMA De andere zaal is echt stampvol als Henny Vrienten en Frank Boeijen als duo optreden. De helden van toen krijgen nu ook een groot applaus als ze liedjes als Boeijen’s ‘Zwart Wit’en ‘Als je wint’ dat Vrienten eerder samen met Herman Brood tot hit maakte. Ook vol is het is het als Freek de Jonge optreedt met The Nits. Freek is de enige die er op wijst dat ook in Afrika nog schrijnende toestanden zijn, zijn optreden de volgende dag in Den Bosch is dan ook als benefiet voor Afrika bedoeld. Een grappenmaker is De Jonge al lang niet meer, op tv vult hij tijd met melodramatische toestanden en zijn optredens zijn net zo. In een ouderwetse sfeer de melancholie van de tijd bezingen. GEZELLIGHEID Een andere hit in de grote zaal is Corry Konings en George Baker. Zij komen meezingen met Glamourama!, een formatie van de Rockacademie die gezelligheid brengt met liedjes van onder andere Abba, Luv en de Dolly Dots. Ook de haters van dit soort gezelligheidsmuziek kénnen gewoon Little Green Bag, Una Paloma Blanca en Konings’ hits als ‘Huilen is voor jouw te laat’ en ‘En heel apart gevoel van binnen’. Dat scoort allemaal een stuk beter dan het voorafgaande Gruppo Sportivo. Dat is dan ook een weinig toegankelijke groep. Als je de liedjes echt doorziet is het pas leuk, maar wellicht slechts voor een selecte groep getuigende de muzikantenhumor in tussenwerpsels als ‘I shot my manager, because he didn’t pay the royalties.’ Degene die nog niet moe zijn van al het veilen van allerlei merchandise tussendoor, tussenstanden, oproepen tot nog meer geven en baromzet genereren en rondgaande collectes, kunnen hun energie nog wel kwijt bij de altijd energieke optredens van One In A Million of nog even lekker doorzakken met de afsluitende Deurzakkers in de Kleine Zaal en Massada in de grote zaal. Na acht uur lang optredens kijken, zijn de meesten dan ook wel letterlijk benefietmoe geworden, tenminste voor vandaag, want nog steeds staan er in de reiog talloze benefieten op stapel. Tilburg houdt zo niet alleen Azië levend, maar Azië ook de Tilburgse live-scene, met dank aan de tsunami.