Thrashmetalband Tankard is door de muziekpers nooit zo serieus genomen. Wat wil je, met een band die nummers maakt met titels als ‘Zombie attack’, ‘666 packs’ en ‘Hot dog inferno’. Ze mogen dan een onzinnig repertoire hebben, de Duitsers lieten in de kleine zaal van 013 zien dat ze prima weten hoe ze een feestje moeten bouwen. Vooraf waren de chirurgenmetal van Torment of Souls en het rechtlijnige deathmetalgeweld van Scornage aardige opwarmers. THEATRAAL De originaliteit van Torment of Souls beperkt zich tot de theatrale podiumact. Bloedbesmeurde lakens voorspellen het naderende onheil. Chirurgie als gimmick. Het doet denken aan Rob Zombie’s cultfilm ‘House of 1000 Corpses’. Zijn groene zeil en mondkapje maken zanger Jochen Hamper tot een soort Dr. Satan, die wrede experimenten uitvoerde op zijn weerloze slachtoffers. In dit geval moet een koddig teddybeertje het ontgelden. De band maakt death metal van het loggere soort. Als een van de weinige bands in het genre heeft Torment of Souls drie gitaristen, wat weinig meerwaarde heeft. De melodieuze riffs zijn spaarzaam, waardoor het trio vaak hetzelfde speelt. Dat ToS geen bassist heeft, is wel goed te merken. Het geeft een onvolledig geluid en dat is jammer, want strak is het wel. Het publiek kijkt wat verveeld toe en ook de halve liters bier die de zanger de zaal inwerpt mogen niet baten. Enthousiast zijn ze wel. “Come on, babies!”, roept Hamper op zijn Schwarzeneggeriaanse accent. De reactie is echter even doods als de teddybeer, die met zijn uitpuilende hersenen roerloos op het podium blijft liggen. DOORHAKKEN Muzikaal gezien weet Scornage meer te boeien. Energieke uptempo death metal lijkt precies te zijn wat iedereen op deze zondagmiddag nodig heeft. Haren beginnen te wapperen en aarzelend ontstaat een eerste pitje. Dat is mede te danken aan de tengere drummer Tom Freyer, die er een prima dubbele bass uitperst. Snelle solo’s á la Slayer en een vrolijk kletterende bas maken Scornage de lekker doorhakkende deathmetalmachine die het is. Af en toe valt er een superstrakke dubbelslag te horen die neigt naar metalcore. Dat mag Scornage gerust iets vaker doen. Het brengt een prettige afwisseling tussen de rechttoe rechtaan deathmetal, die je met een gerust hart degelijk kunt noemen. ALCOHOL Dan de band waar iedereen voor kwam, Tankard. Als de thrashers uit Frankfurt opkomen, gaat het publiek meteen los voor het buitenbeentje van de Duitse metal. Tankard is bij zijn heimat gebleven: ouderwetse jaren ’80 thrash. Als vijftienjarige pubers begonnen ze aan het begin van het decennium thrash te spelen. Uit de schaduw van de ‘grote drie’ Duitse thrashbands (Kreator, Sodom, Destruction) of de ‘Amerikaanse goden’ (Anthrax, Slayer, Megadeth en Metallica) zijn ze nooit getreden. Toch heeft de band zich een bescheiden territorium verworven. Waar Slayer het hardst is en Megadeth de beste ballads maakt, speelt Tankard al 23 jaar onvervalste, kletsnatte pilsenerthrash. Alcohol is de belangrijkste bron van inspiratie, getuige cd titels als ‘The morning after’, ‘Kings of Beer’ en ‘The meaning of Life’ (met op de voorkant een dronken paus die een shagje rookt). Tankard is een geweldige band om live te zien, zanger Toni Fallis een echte frontman. In zijn korte broek raast hij door het publiek, omhelst zijn fans, voert ze bier en probeert een stagedive. OKTOBERFEST Tussendoor geeft hij nog even af op journalisten die Tankard niet serieus nemen: “Dat zijn klootzakken, hoewel ze gelijk hebben. Dus spelen we nu ons enige serieuze nummer. “Die with a beer in your hand” galmt door de zaal. Het is precies die mentaliteit die deze band zo leuk maakt. “No one likes us – we don’t care”, zegt het shirt van de zanger. Inderdaad, je kunt Tankard onmogelijk op gelijke hoogte stellen met Slayer en Kreator. Maar gezellig is het wel. De kleine zaal beleeft met Tankard het beste feest in tijden. Kwaliteit hebben ze ook zeker in huis. Snelle, gemene thrash waar ook nog de oude Britse heavy metal in doorklinkt. Bij de meezinger ‘Zombie Attack’ verandert de zaal in een slagveld. Als Tankard afsluit met de vrolijke klassieker ‘Empty Tankard’, ontstaat een oktoberfest-stemming. Bier vliegt door de zaal, iedereen brult mee en het podium staat vol beschonken fans.